نقش پررنگ مردم و علمای انقلابی جهرم در پیروزی انقلاب اسلامی همگام با ملت بزرگ ایران .  پیروزی انقلاب اسلامی ایران در سال 1357 به عنوان یكی از شگفت‌انگیزترین رخدادهای دنیای معاصر ، حاصل مجاهدت‌های مستمّر و فراگیر ملّت مومن و انقلابی ایران به رهبری حضرت امام خمینی (ره) بود كه توجه صاحب‌نظران داخلی و خارجی را به خود معطوف نمود . انقلاب اسلامی برخلاف انقلاب‌های مطرحِ پیش از خود ، انقلابی سراسری و فراگیر بود و منحصر به یك یا چند شهر و یا ناحیه‌ی خاصی نشد . هرچند شهرهایی چون قم و تهران به مثابه‌ مراكز دینی و سیاسی كشور از كانون‌های اساسی انقلاب محسوب می‌شدند ، لكن اقصی نقاط كشور نیز در فرایند پیروزی انقلاب اسلامی نقش موثری داشتند . حضور مؤثر مردم مسلمان در صحنه‌ی مبارزه ، به همراه باور به مكتب تشیع و رهبریِ شبكه‌ی گسترده‌ی روحانیت به زعامت حضرت امام خمینی(ره) سه شاخص اصلی و نقش‌آفرین در انقلاب اسلامی ایران بوده‌اند. .  در این میان ، جهرم یكی از شهرهای استان فارس نیز كه به بركت وجود عالمان دیندار ، فاضل ، انقلابی و مردم مسلمان و همیشه در صحنه‌ از كانون‌های جوشان انقلاب اسلامی محسوب می‌شد که به دلیل فعالیت های موثر ، مستمر و گسترده مردم و علمای این شهر ، یكی از یازده شهری بود كه برای نخستین‌ بار در سال 1357 در آن حكومت نظامی اعلام شد . مردم ولایت‌مدار این شهر از آغاز نهضت حضرت امام (ره) با تكیه بر آموزه‌های اصیل دینی در كنار روحانیت متعهد و آگاه شهر در صحنه‌ی مبارزه حضوری پرشور و جدی داشتند و به نحو احسن دِین خود را به نهضت الهی بنیانگذار انقلاب اسلامی ادا نمودند. .  از جمله خدمات این دیار در پیروزی انقلاب اسلامی می توان به تقدیم ۱۱ شهید و ده ها مجروح زن و مرد نام برد ، که از جمله آن شهید حسین فرد اسدی است ، سرباز رشیدی که با کاری انقلابی ، فرماندار ظالم و طاغوتی جهرم را به گلوله بست که اخبار آن بلافاصله در رسانه های بیگانه از جمله رادیو لندن منعکس شد . و همچنین شعارهای انقلابی موثر و کوبنده ای که بعضا به دیگر نقاط کشور از جمله قم و تهران منتقل میشد که چندی قبل نیز مورد تجلیل رهبر معظم انقلاب حضرت امام خامنه‌ای قرار گرفت .

منبع: محسن انقلابی

در ششمین مراسم پاسداشت ادبیات جهاد و مقاومت در همدان ضمن گرامیداشت یاد و خاطره شهدای دفاع مقدس اظهار داشت: به پیشگاه مردم ولایتمدار دیار مجاهدان همدان درود می‌فرستیم و یاد شهیدآیت الله مدنی(ره)، چیت‌سازیان، سردار قهاری، ابراهیمی هژیر، قدوسی و شهدای مدافع حرم را گرامی می‌داریم. وی بیان کرد: مؤسسه حفظ و نشر آثار مقام معظم رهبری در طول سال‌های اخیر رونمایی از تقریظ‌های کتاب‌های «پایی که جا ماند»، «نورالدین پسر ایران»، «لشکر خوبان» و «من زنده‌ام» و «آن 23 نفر» با حضور مقامات کشوری و لشکری تحت عنوان ویژه برنامه‌های با عنوان پاسداشت ادبیات جهاد و مقاومت طراحی و برگزار کرده است. عطارزاده عنوان کرد: امروز در ششمین پاسداشت به رونمایی از تقریظ رهبری بر 4 کتاب‌ دفاع مقدس همدان می‌پردازیم کتاب‌هایی که به قلم نویسندگان همدانی خاطرات راویان همدانی در دیار مجاهدان تهیه شده است. وی گفت: این برنامه تلاشی در راستای مأموریت‌ها و وظایف این مؤسسه است تا با زمینه‌سازی در راستای نشر اندیشه و مطالبات فرهنگی رهبری آقار فاخر و ارزشمند این حوزه رابه جامعه معرفی و با تجلیل از پدیدآورندگان آن نشر فرهنگ ایثار و شهادت در جامعه را به یک فرهنگ عمومی تبدیل کنیم. بدون شک در کنار وظایف مسئولان اجرایی فرهنگی در همه بخش‌های نظام برای ترویج و نشر اندیشه و سیره معظم‌له و رفع دغدغه‌های رهبر نقش فعالان مردمی جبهه انقلاب اسلامی که به صورت خودجوش این نقش بزرگ را بر عهده دارند پررنگ است.  چهار تقریظ رهبر انقلاب اسلامی بر کتاب‌های «دختر_شینا»، «وقتی_مهتاب_گم_شد»، «گلستان_یازدهم» و «آب_هرگز_نمی_میرد» رونمایی شد.

منبع: دفتر رهبر، خبرگزاری ایسنا

وظایف ما در برابر قرآن چیست؟ 1 - فراگیری قرآن قال علی (علیه‌السلام) تعلموا القرآن فانه احسن الحدیث و تفقهوا فیه فانه ربیع القلوب. قرآن را فرا بگیرید که برترین کلام است. و در آن بیندیشید که بهار قلب‌هاست. بعد از شناخت جایگاه و درک فضائل قرآن لازم است که به فراگیری صحیح علوم آن بپردازیم. قرآن محور اساسی دین و کتاب قانون الهی است و بر هر مسلمانی لازم است که در راه فراگیری آن بکوشد در این باره امام صادق (علیه‌السلام) فرمودند: «ینبغی للمومن ان لایموت حتی یتعلم القرآن او یکون فی تعلمه.» شایسته است که مسلمان مؤمن از دنیا نرود مگر آن که قرآن را فراگرفته و یا در حال فراگیری آن باشد… علاوه بر فراگیری قرآن وظیفه تعلیم آن به دیگران نیز بر گردن ماست چنانکه پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آ له) می‌فرماید: خیرکم من تعلم القرآن و علمه. بهترین شما کسی است که قرآن را فرا بگیرد و به دیگران نیز بیاموزد… و این نه به عنوان یک حق بلکه یک تکلیف برای مسلمان تعیین شده است تا در راستای فرادهی قرآن به دیگران نیز کوشا باشد.   2 - تلاوت قرآن قال رسول الله (صلی الله علیه و آ له): افضل العباده قراءه القرآن؛ برترین عبادات قرائت صحیح قرآن است. بعد از فراگیری قرآن نوبت به قرائت آن می‌رسد زیرا فراگیری مقدمه‌ای است برای عمل نیکوی قرائت و نیز تلاوت قرآن در همه حال. البته محدود کردن قرائت قرآن به مجالس ختم و استخاره و یا ترک تلاوت به جهت سبک شمردن آن عملی است که مورد غضب خداوند واقع می‌شود چنانکه حضرت رسول (صلی الله علیه و آ له) فرمودند: «علیک بتلاوه القرآن علی کل حال.» حضرت علی (علیه‌السلام) فرمودند: «الا لاخیر فی قراته لیس فیها تدبر.» قرائت بدون تدبر لقلقه‌ای بیش نیست 3 - استماع قرآن قال الله تعالی، «و اذا قری القرآن فاستمعوا له و انصتوا لعلکم ترحمون» هرگاه که قرآن خوانده می‌شود به آن از دل و جان گوش فرا دهید و سکوتی همراه با تدبر پیشه کنید باشد که مورد رحمت قرآن قرار بگیرید. استماع قرآن در کنار قرائت آن ارزش والائی دارد. و این برای کسانی که از نعمت علم به آن برخوردارند لازم است. البته دیگران نیز می‌توانند با گوش دادن به تلاوت قرآن در ثواب تلاوت آن شریک شوند. از آنجا که استماع در لغت به معنی گوش فرا دادن با دقت و تدبر است قاری و یا مستمع هر کدام موفق به تدبر در آن شوند، به هدف آن یعنی همان درک حقیقت نزدیکترمی شوند. پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آ له) فرمودند: قاری القرآن و المستمع له فی الاجر سواء.                              چو قرآن بخوانند دیگر خموش به آیات قرآن فرا داد گوش   4 - تدبر در قرآن از دیگر وظایف ما در برابر قرآن تدبر در معنای آن است و خداوند نیز فلسفه نزول قرآن را بر همین محور بیان فرموده است «کتاب انزلناه الیم مبارک لیدبروا آیاته و لیتذکروا اولوالالباب.» قرآن کتاب مبارکی است که ما آن را نازل کردیم تا همه در آیاتش اندیشه کنند و دانایان از آن پند گیرند… . تدبر در قرآن از امور لازم و ضروری است و چون در راستای درک معنای قرآن است زمینه را برای عمل به آن فراهم می‌سازد. و باید دانست که روح والای قرآن بدون تدبر در آیات بدست نمی‌آید چنانکه حضرت علی (علیه‌السلام) فرمودند: «الا لاخیر فی قراته لیس فیها تدبر.» قرائت بدون تدبر لقلقه‌ای بیش نیست. اگرچه ثواب و بهره خاص خودش را در بر دارد اما کامل نیست و به هدف منتهی نمی‌شود. چرا که تلاوت، مقدمه درک قرآن است و درک آن نیز بدون اندیشیدن حاصل نمی‌شود. مسئله تدبر نکردن حکایت کسانی است که خداوند درباره آن‌ها می‌فرماید: «افلا یتدبرون القرآن ام علی قلوب اقفالها.» آیا (منافقان) در آیات قرآن اندیشه نمی‌کنند یا بر دل‌هایشان خود مُهر(جهل و نفاق) زده‌اند.   5 - عمل به قرآن اصل برجسته و هدف غایی نزول قرآن و تعلم و قرائت و همچنین تدبر در آن همه و همه برای عمل است چنانکه خداوند می‌فرماید: هذا الکتاب انزلناه مبارکا فاتبعوه. این کتاب را مبارک نازل نمودیم پس، از آن تبعیت نمایید… و لذا کسانی که به قرآن عمل نمی‌کنند و تنها به قرائت آن اکتفاء می‌کنند، در واقع به شأن و مقام والایش بی احترامی کرده‌اند. . امام صادق (علیه‌السلام) درباره نتیجه کار چنین افرادی می‌فرماید: «رب تالی القرآن و القرآن یلعنه.» چه بسا تلاوت کننده قرآن که قرآن لعنتش می‌کند… وقتی از حضرت سوال شد آنان کیانند فرمود کسانی که قرآن را می‌خوانند اما به آن عمل نمی‌کنند. به تعبیر امام صادق (علیه‌السلام) قرائت قرآن بدون عمل به آن به مثابه تمسخر نسبت به آیات آن است چنانکه می‌فرماید: «من قراء القرآن من هذه الامه ثم دخل النار فهو ممن کان یتخذ بآیات الله هزوا.» کسی که قرآن را بخواند ولی به آن عمل نکند به آتش دوزخ دچار خواهد شد چرا که گوئی در دنیا به تمسخر قرآن مشغول بوده است. امام باقر (علیه‌السلام) فرمود: ان ما اوتینا تفسیر القرآن و احکامه. از جمله علومی که به ما داده شده همانا علم تفسیر قرآن و احکام آن است 6 - کشف حقیقت قرآن لزوم سخن گفتن از حقیقت قرآن به هدف آرمانی نزول آن برمی‌گردد چرا که قرائت و تلاوت قرآن بدون درک معنی و مفهوم و حقیقت آن بی فایده است و عملاً زمینه را برای عمل به آن فراهم نمی‌سازد. به همین خاطر آنان که اهل قرآن هستند باید در راستای کشف حقیقت آن و نیز تفهیم آن به دیگران بکوشند و حقیقت آن را از برای مردم منکشف سازند، البته باید دانست که علم راسخ قرآن و تأویل و تفسیر آن در نزد اهل بیت (علیهم‌السلام) است. بنابراین نمی‌توان بدون بهره گیری از چشمه‌های جوشان کلام و علوم آسمانی آن‌ها به حقیقت قرآن دست یافت. چنانچه امام باقر (علیه‌السلام) فرمود: ان ما اوتینا تفسیر القرآن و احکامه. از جمله علومی که به ما داده شده همانا علم تفسیر قرآن و احکام آن است. امام صادق (علیه‌السلام) نیز فرمودند: «نحن الراسخون فی العلم و نحن نعلم تاویله.» ما به حق راسخان در علم تفسیر قرآنیم و ما تأویل آیات آن را به خوبی می‌دانیم.   7 - حفظ کردن آیات قرآن قرآن حکیم حفظ کردن قرآن در دو مفهوم به کار می رود: یکی محافظت از حریم قرآن و دیگری حفظ آیات آن. مراد ما نیز در این مطلب نوع دوم آن است. قال رسول الله (صلی الله علیه وآله): لایعذب الله قلبا وعی القرآن. خداوند قلبی را که قرآن را در خود جای داده عذاب نمی‌کند. حفظ کردن قرآن و آیات نورانی آن فکر و ذهن و چشم دل بشر را روشن می‌سازد و ذکر و یاد الهی را در دل‌ها دوام می‌بخشد و نیز به انسان توفیق رشد و آشنائی با حقایق و معارف آسمانی آن عطا می‌کند چرا که آیات قرآن با آن روح وسیعش در ذهن افراد جاری می‌شود و به فرموده امام صادق (علیه‌السلام) توفیق عمل به آن را نیز برای افراد بیشتر فراهم می‌سازد. «الحاقط بالقرآن و العامل به مع السفره الکرام البرره.» در این روایت حفظ قرآن با عمل نمودن به قرین هم بیان شده‌اند. یعنی حافظ قرآن و عمل کننده به آن با سفیران طریق کرامت الهی همراه خواهد بود. علاوه بر این خود حفظ کردن قرآن دارای ارزش و اجر شایسته‌ای است چنانکه امام صادق(علیه‌السلام) فرمودند: ای الذی یعالج القرآن و یحفظه بمشقه منه و قله حفظ له اجران کسی که قرآن را با مشقت و تحمل سختی حفظ می‌کند، دو اجر در پیش دارد یکی اجر نفس کار است و دیگری اجر توفیق عمل… . حافظان حقیقی قرآن همان عاملان به آنند که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) آن‌ها را برترین گروه امت خویش بیان فرموده است: «اشراف امتی حمله القرآن.» و این گروه وارسته اگر حفظ کردنشان با درک مفاهیم و روح والای قرآن و نیز عمل به آن همراه باشند اهل بهشت خواهند بود چنانکه پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمودند: حمله القرآن عرفاء اهل الجنه. حاملان قرآن عرفا اهل بهشت خواهند بود.

منبع: سایت صفیر هدایت - مقاله ابراهیم حسنی

دل را ز بی خودی سر از خود رمیدن است
جان را هوای از قفس تن پریدن است
از بیم مرگ نیست که سرداده ام فغان
بانگ جرس زشوق به منزل رسیدن است
دستم نمی رسد که دل از سینه برکنم
باری علاج شکر گریبان دریدن است
شامم سیه تر است ز گیسوی سرکشت
خورشید من برآی که وقت دمیدن است
سوی تو ای خلاصه گلزار زندگی
مرغ نگه در آرزوی پرکشیدن است
بگرفته آب و رنگ زفیض حضور تو
هرگل دراین چمن که سزاوار دیدن است
با اهل درد شرح غم خود نمی کنم
تقدیر قصه دل من ناشنیدن است
آن را که لب به جام هوس گشت آشنا
روزی (امین) سزا لب حسرت گزیدن است

منبع:

شعری از مقام معظم رهبری

مسئله‌ی یمن. سعودی‌ها بدعت بدی گذاشتند در این منطقه و البتّه خطا کردند، اشتباه کردند. کاری که امروز دولت سعودی در یمن دارد انجام میدهد، عیناً همان کاری است که صهیونیست‌ها در غزّه انجام دادند. دو جنبه دارد: یکی اینکه جنایت است، نسل‌کشی است، قابل تعقیبِ بین‌المللی است، بچّه‌ها را میکشند، خانه‌ها را خراب میکنند، زیربناها را نابود میکنند، ثروتهای ملّی را در یک کشور از بین میبرند؛ خب، این یک جنایت بزرگ است؛ این یک طرف قضیّه است؛ طرف دیگر قضیّه این است که سعودی‌ها در این مسئله خسارت خواهند کرد، ضرر خواهند کرد و به‌هیچ‌وجه پیروز نخواهند شد. دلیل خیلی واضحی دارد؛ دلیلش این است که توانایی‌های نظامی صهیونیست‌ها چندین برابر توانایی نظامی این سعودی‌های کذا و کذا [است]؛ چندین و چند برابر اینها، آنها توانایی نظامی داشتند؛ طرف مقابل آنها هم غزّه‌ی یک وجبی بود. اینجا طرف مقابل یک کشور است، یک کشور ده‌ها میلیونی؛ یک ملّت، کشور پهناور و وسیع. اگر آنها توانستند در غزّه پیروز بشوند، اینها هم خواهند توانست در اینجا پیروز بشوند؛ البتّه اگر آنها هم پیروز میشدند، باز پیروزی اینها احتمالش صفر بود؛ الان احتمالش زیر صفر است. اینها قطعاً ضربه خواهند خورد؛ قطعاً بینی سعودی‌ها به خاک مالیده خواهد شد. ما با سعودی‌ها اختلافات متعدّدی در مسائل گوناگون سیاسی داریم؛ امّا این را همیشه میگفتیم که سعودی‌ها در کار سیاست خارجی‌شان یک وقار و متانتی نشان میدهند؛ این وقار و متانت را هم از دست دادند. چند جوان بی‌تجربه، امور آن کشور را در دست گرفتند و دارند آن جنبه‌ی توحّش را غلبه میدهند بر جنبه‌ی متانت و ظاهرسازی؛ این به ضررشان تمام خواهد شد. من هشدار میدهم به سعودی‌ها، از این حرکت جنایت‌آمیزی که در یمن میکنند باید دست بردارند؛ این در این منطقه قابل قبول نیست. آمریکا هم البتّه از آنها دفاع میکند، حمایت میکند؛ طبیعت آمریکا این است، در همه‌ی قضایا طرف ظالم را میگیرد؛ طرف آن چهره‌ی بد را میگیرد، به جای اینکه طرف مظلوم را بگیرد؛ این طبیعت آنها است، اینجا هم همان‌جور دارند عمل میکنند؛ ولیکن ضربه خواهند خورد، شکست خواهند خورد. حالا جنجال درست خواهند کرد که «ایران در کار یمن دخالت کرد»؛ بله، این دخالت است؛ اینکه ما نشسته‌ایم اینجا دو کلمه حرف میزنیم، این میشود دخالت؛ [امّا اینکه] هواپیماهای جنایتکارشان آسمان یمن را ناامن کرده‌اند، آن دخالت نیست! آنها برای یک چنین دخالتی، بهانه‌های ابلهانه برای خودشان جور میکنند؛ این بهانه‌ها، نه از لحاظ منطق بین‌المللی قابل قبول است، نه ملّتها میپذیرند، و نه خدا میپذیرد.
بنابراین آنچه لازم است همین است؛ بایستی اینها هرچه زودتر دست از این جنایت و فاجعه‌باری بردارند. ملّت یمن یک ملّت بزرگی است، ملّت کهنی است، ملّت دیرینی است؛ هزاران سال سابقه دارد. این ملّت این ظرفیّت را دارد، این توانایی را دارد که بنشیند برای خودش تکلیف دولت را معیّن بکند. البتّه کسانی سعی کردند خلأ قدرت ایجاد کنند، جنجال درست کنند، مسائلی را که در لیبی متأسّفانه پیش آمده ــ که بسیار وضعیّت بد و رقّت‌باری امروز در لیبی هست ــ میخواستند همین اوضاع را در یمن [هم] به‌وجود بیاورند؛ خوشبختانه نتوانستند. جوانهای مؤمن، جوانهای علاقه‌مند و معتقدین به منهاج امیرالمؤمنین (علیه الصّلاه و السّلام) توانستند بایستند در مقابل اینها؛ شیعه و سنّی و شافعی و زیدی و حنفی و همه جورشان ایستاده‌اند در مقابل هجمه‌ی دشمن و ان‌شاءالله پیروز خواهند شد و پیروزی متعلّق به ملّتها است.
پروردگارا! برادران ما در هر نقطه‌ی دنیا هستند پیروزشان بفرما؛ پروردگارا! دشمنان اسلام و دشمنان ملّتهای مسلمان را در هر نقطه‌ای که هستند مخذول و منکوب بفرما؛ پروردگارا! ما را با وظایفمان آشنا کن؛ ما را به وظایفمان عامل کن؛ روح مطهّر امام بزرگوار را با اولیائش محشور بفرما؛ ارواح طیّبه‌ی شهدا را با روح مطهّر حضرت صدّیقه‌ی طاهره (سلام الله علیها) محشور بفرما.
والسّلام علیکم و رحمه‌الله و برکاته

منبع:

بیانات مقام معظم رهبری در حضور بسیجیان