نقش پررنگ مردم و علمای انقلابی جهرم در پیروزی انقلاب اسلامی همگام با ملت بزرگ ایران .  پیروزی انقلاب اسلامی ایران در سال 1357 به عنوان یكی از شگفت‌انگیزترین رخدادهای دنیای معاصر ، حاصل مجاهدت‌های مستمّر و فراگیر ملّت مومن و انقلابی ایران به رهبری حضرت امام خمینی (ره) بود كه توجه صاحب‌نظران داخلی و خارجی را به خود معطوف نمود . انقلاب اسلامی برخلاف انقلاب‌های مطرحِ پیش از خود ، انقلابی سراسری و فراگیر بود و منحصر به یك یا چند شهر و یا ناحیه‌ی خاصی نشد . هرچند شهرهایی چون قم و تهران به مثابه‌ مراكز دینی و سیاسی كشور از كانون‌های اساسی انقلاب محسوب می‌شدند ، لكن اقصی نقاط كشور نیز در فرایند پیروزی انقلاب اسلامی نقش موثری داشتند . حضور مؤثر مردم مسلمان در صحنه‌ی مبارزه ، به همراه باور به مكتب تشیع و رهبریِ شبكه‌ی گسترده‌ی روحانیت به زعامت حضرت امام خمینی(ره) سه شاخص اصلی و نقش‌آفرین در انقلاب اسلامی ایران بوده‌اند. .  در این میان ، جهرم یكی از شهرهای استان فارس نیز كه به بركت وجود عالمان دیندار ، فاضل ، انقلابی و مردم مسلمان و همیشه در صحنه‌ از كانون‌های جوشان انقلاب اسلامی محسوب می‌شد که به دلیل فعالیت های موثر ، مستمر و گسترده مردم و علمای این شهر ، یكی از یازده شهری بود كه برای نخستین‌ بار در سال 1357 در آن حكومت نظامی اعلام شد . مردم ولایت‌مدار این شهر از آغاز نهضت حضرت امام (ره) با تكیه بر آموزه‌های اصیل دینی در كنار روحانیت متعهد و آگاه شهر در صحنه‌ی مبارزه حضوری پرشور و جدی داشتند و به نحو احسن دِین خود را به نهضت الهی بنیانگذار انقلاب اسلامی ادا نمودند. .  از جمله خدمات این دیار در پیروزی انقلاب اسلامی می توان به تقدیم ۱۱ شهید و ده ها مجروح زن و مرد نام برد ، که از جمله آن شهید حسین فرد اسدی است ، سرباز رشیدی که با کاری انقلابی ، فرماندار ظالم و طاغوتی جهرم را به گلوله بست که اخبار آن بلافاصله در رسانه های بیگانه از جمله رادیو لندن منعکس شد . و همچنین شعارهای انقلابی موثر و کوبنده ای که بعضا به دیگر نقاط کشور از جمله قم و تهران منتقل میشد که چندی قبل نیز مورد تجلیل رهبر معظم انقلاب حضرت امام خامنه‌ای قرار گرفت .

منبع: محسن انقلابی

       از اوج بروج حق سردار قیام آمد         بر شوق سماع جان، انوار امام آمد
طاغوت نگونسر شد با خاک برابر شد        شمشیر اناالحق چون بیرون ز نیام آمد

عدالت یعنی نه ظلم بکن و نه زیر بار ظلم برو. برنامه تشیع و امام ما در این دو کلمه خلاصه می شود: نه تحمل ظلم بکن و نه ظالم باش.

در دیدگاه امام خمینی با توجه به معیارها و موازین مزبور می توان به چند رهیافت کلی از عدالت رسید که عبارتند از:

ـ عدالت خصلتی فطری و گرایشی و از جنود عقل می باشد و این خصلت فطری می تواند در سه شکلی تجلی یابد.

ـ عدالت ملکه ای نفسانی و حالتی شهودی و درونی است.

ـ عدالت بیانگر وجود اعتدال، استقامت و فقدان افراط و تفریط است. و لذا عدالت نافی ظلم و ظلم پذیری (انظلام) است.

ـ عدالت ویژگی جامعه و ابعاد و مقررات آن می باشد.

از دید حضرت امام عدالت نه تنها کیفیتی نفسانی است که انسان را به رعایت تقوا و پاکی و انجام واجبات و ترک محرمات می خواند بلکه دارای بعد گسترده اجتماعی و سیاسی و اقتصادی نیز هست. و لذا فضیلتی است که به نهادها، گروه ها، شؤون اجتماعی و جامعه نیز تعلق می گیرد. و جامعه را به سامان می آورد و دنیا را اصلاح و سعادت دنیایی و اخروی فرد و جامعه را تأمین می نماید. به تعبیر حضرت امام با ایجاد عدالت و قسط در جامعه «انسان» ساخته می شود. انسانی که در مسیر حنیفیت و صراط مستقیم حرکت می کند.

منبع:

مجله حضور

.اميرالمؤمنين عليه السلام :

.

.اَلعُيُونُ مَصائِدُ الشَّيطانِ .

.[نگاه] چشم ها ، دام هاى شيطان اند

.

.

در روایتی دیگر آمده است که برای هر عضوی، زِنایی وجود دارد و زنای چشم، چشم چرانی است…

.

بسیاری از گناهان بدون شک با نگاه آغاز می شود و امان از زمانی که چشم انسان به گناه عادت کند که دیگر خیلی سخت است اگر بخواهد تغییر کند…البته هیچوقت نباید ناامید بود، همانطور که عادت به گناه در طول زمان ایجاد شده است، از بین بردن عادت هم زمان می برد و فقط یک اراده ی جدی می خواهد و توکل و توسل به خداوند و اهل بیت علیهم السلام…

.

یک نکته ی کوچک هم در مورد پیش گیری عرض کنیم：در روایتی وارد شده است که هرگاه در معرض گناه (از طریق چشم) قرار گرفتید، فقط کافیست که چشمان خود را ببندید، این کار خیلی تاثیر گذار است و باعث می شود آتش شهوت تا حد زیادی فروکش کند…
در احادیث آمده است: «اگر یک شخص برسد به ناموس مردم و از حیا و ترس از خدا و احترام به خدا، چشمش را به زمین بیندازد و به او نگاه نکند، خداوند به فرشتگان می‌گوید که به تعداد آنچه که در زمین خلق شده است برایش ثواب بنویسند و اگر به آسمان نگاه کند، خداوند به فرشتگان می‌گوید به تعداد آنچه که در هفت آسمان خلق کرده است برایش ثواب بنویسند».

منبع: غررالحکم ؛ ص۵۲ - احادیث

شیخ صدوق درباره کیفر قابیل فرزند خطارکار حضرت آدم(ع) و دو نفر از بنی اسرائیل و دو تن از امت اسلام با توجه به روایات رسیده این چنین نقل می‌کند:

- راوى مى‌گوید از امام صادق(ع) شنیدم که فرمودند: در روز قیامت عذاب هفت نفر از همه سخت‌تر است: فرزند آدم(ع) که برادرش را کشت، نمرود که با حضرت ابراهیم(ع) در مورد خداوند بحث و خدا را انکار کرد، دو نفر از بنى اسرائیل که قوم خود را یهودى و مسیحى کردند، فرعون که گفت: من بالاترین خداى شما هستم و دو نفر از این امت که یکى از آن‌ها بدتر از دیگران است و در تابوتى شیشه‌اى در زیر جهنم در دریاهایى از آتش قرار دارد.

-راوى از امام باقر(ع) پرسید: اولین کسى که وارد جهنم مى‌شود کیست؟، فرمودند: ابلیس و دو نفر دیگر که در سمت راست و چپ او هستند.

-اسحاق بن عمار صیرفى مى‌گوید: به امام کاظم(ع) عرض کردم: درباره آن دو نفر بر این چیزى بگویید و من درباره آن دو مطالب زیادى از پدرتان شنیده‌ام، فرمودند: اى اسحاق! اولى همانند آن گوساله و دومى همانند سامرى است.

عرض کردم: بیشتر بفرمایید.

فرمودند: به خدا سوگند آن‌ها عده‌اى را مسیحى، یهودى و مجوسى کردند، خداوند کار آن‌ها را نبخشد.

عرض کردم: بیشتر بفرمایید.

فرمودند: سه نفر هستند که خداوند به آن‌ها نظر رحمت نمى‌افکند، آن‌ها را پاک نمى‌کند و عذاب دردناکى براى آنها مهیاست.

عرض کردم: فدایت گردم، اینان کیستند؟

فرمودند: کسى که از جانب غیر خدا ادعاى امامت کند یا امام از طرف خدا را بدنام کند و یا گمان کند آن دو نفر بهره‌اى از اسلام داشته‌اند.

عرض کردم: بیشتر بفرمایید.

فرمودند: اى اسحاق! برایم فرقى ندارد که آیه محکمى از قرآن را محو کنم، پیامبرى حضرت محمد(ص) را انکار کنم، گمان کنم در آسمان خدایى نیست یا در امامت بر حضرت على(ع) پیشى بگیریم (یعنى گناه این کارها با گناه انکار امامت امیرالمؤمنین(ع) و ادعاى امامت خودم برابر است).

عرض کردم: فدایت شوم، بیشتر بفرمایید.

فرمودند: ای اسحاق! همانا در جهنم دره‌اى به نام «سقر» است، از زمانى که خداوند آن را آفریده، نفس نکشیده است، اگر خداوند به اندازه سر سوزنى به او اجازه تنفس بدهد، بدون شک همه زمینیان را آتش مى‌زند و همانا جهنمی‌ها از گرما، بدبویى، کثیفى و عذاب‌هایى که خداوند براى اهل این دره آماده کرده، گریزانند و همانا بدون شک در این دره کوهى است که همه کسانى که در این دره هستند از گرما، بدبویى، کثیفى و عذاب‌هایى که خداوند براى ساکنان این کوه مهیا کرده است، گریزان هستند. و همانا بدون شک در این چاه افعى‌ای است که همه اهل این چاه از پلیدى، بدبویى، کثیفى و سم‌هایى که خداوند عزوجل در نیش آن براى اهلش مهیا کرده، گریزان هستند و همانا و بدون تردید در شکم این افعى هفت صندوق است که پنج نفر از امت‌هاى گذشته و دو نفر از این امت در آن هستند.

عرض کردم: فدایت شوم این پنج نفر و دو نفر کیستند؟

فرمودند: آن پنج نفر عبارتند از: قابیل که هابیل را کشت، نمرود که با حضرت ابراهیم(ع) درباره وجود خدا بحث کرد و منکر خدا شد و گفت: من زنده مى‌کنم و مى‌میرانم، فرعون که گفت: من بالاترین خداى شما هستم، یهودا که گروهى را یهودى کرد و بولس که عده‌اى را مسیحى کرد و دو تن بیابانى از این امت.

منبع: شیخ صدوق در کتاب «ثواب الاعمال و عقاب الاعمال»