فتواى حسین این است: آرى! در نتوانستن نیز بایستن هست.

مسؤولیت شیعه بودن یعنی چه، مسؤولیت آزاده انسان بودن یعنی چه، باید بداند که در نبرد همیشه تاریخ و همیشه زمان و همه جای زمین ـ که همه صحنه‌ها کربلاست، و همه ماهها محرم و همه روزها عاشورا ـ باید انتخاب کنند: یا خون را، یا پیام را، یا حسین بودن یا زینب بودن را، یا آن‌چنان مردن را، یا این‌چنین ماندن را …

این که حسین (ع) فریاد می‌زند:آیا کسی هست که مرا یاری کند و انتقام کشد؟» «هل من ناصر ینصرنی؟» مگر نمی داند که کسی نیست که او را یاری کند و انتقام گیرد؟ این سؤال، ‌سؤال از تاریخ فردای بشری است و این پرسش از آینده است و از همه ماست.

نان که رفتند، کاری حسینی کردند. آنان که ماندند باید کاری زینبی کنند، وگرنه یزیدی‌اند.

آنها که تن به هر ذلتى مى ‏دهند تا زنده بمانند، مرده‏ هاى خاموش و پلید تاریخند و ببینید آیا کسانى که سخاوتمندانه با حسین به قتلگاه خویش آمده ‏اند و مرگ خویش را انتخاب کرده ‏اند – در حالى که صدها گریزگاه آبرومندانه براى ماندنشان بود و صدها توجیه شرعى و دینى براى زنده ماندن شان بود – توجیه و تأویل نکرده ‏اند و مرده‏ اند، اینها زنده هستند؟ آیا آنها که براى ماندن‏شان تن به ذلت و پستى، رها کردن حسین و تحمل کردن یزید دادند، کدام هنوز زنده ‏اند؟

یه جائیه تو دنیا همه براش می میرن / تموم حاجتا رو همه ازش می گیرن

بین دو نهر آبه ، یه سرزمین خشکه / شمیم باغ و لاله اش خوشبو ز عطر مُشکه

شبای جمعه زهرا زائر این زمینه / سینه زن حسینه ، یل ام البنینه …

منبع:دلنوشته آقای علی ضیاء

زینب (سلام الله علیها) شکیبا زن شجاع و عالمی بود که مردان مرد در برابر خرد و دلیری و رادی و صبوری اش سر تسلیم فرود آوردند؛ زنی که وقتی خطبه می خواند انگار علی مرتضی( علیه السلام) است و وقتی سکوت می کرد انگار فاطمه زهرا(سلام الله علیها) است.

  زینب (سلام الله علیها) بانویی از بنی هاشم است که کسی جز مادرش بالا تراز او نیست. در پوشیدگی و حجاب آن چنان بود که از مردان در زمان پدر و برادرش کسی او را ندید جز در واقعه کربلا.

او در صبر و ایمان و تقوا یکتا بود فصاحت و بلاغت انگار از زبان امیرالمومنین(علیه السلام) صحبت می کرد.

((زینب (سلام الله علیها) صاحب صفات کمالیه و روح بلند مروت و مکمل نهضت عظیم حسین (علیه السلام) با مدال افتخارات و نگین است و حسین( علیه السلام) انگشتر، وبر تارک زمان می درخشد و تاقیامت همچون برادرش بر مومنین حق دارد.))

ترویج دین گرچه به قتل حسین شد                       تکمیل آن به موی پریشان زینب است

منبع:

کتاب تاریخ آینه در سیمای زینب(سلام الله علیها)

دراسلام چنین آموخته اند که همیشه نتیجه نهایی کارها راباید قضاوت کرد . امام حسین (علیه السلام) با اینکه می دانست در این جنگ شهید می شود ولی در نامه ای که بنی هاشم در کامل الزیاره نوشته بودندمعتقد بود فتح و پیروزی از آن اوست . اما چطور میشود؟

وضع نماز درعهد آل ابوسفیان و آل مروان ، کسی رغبت به نماز جماعت واجتماع در مساجد را نداشت، ولی پس از شهادت امام حسین (علیه السلام) مردم مکه و مدینه بیش تر بنام احساسات دینی هم که شده دور هم می آمدند وبیشتر به نماز، روزه و شعائر دین روی می آوردند.

امام زین العابدین (علیه السلام) فرمودند: وقت نماز ببین چگونه مردم مکه رغبت آمدن به مسجد را نداشتند و از بیم بنی امیه و آل مروان گوشه گیری می نمودند اما پس از شهادت امام حسین(علیه السلام) همه به جماعت و اعلام کلمه توحید می نماید واین نتیجه معنبی ومفهوم فتح در جنگ بود.

شهادت حضرت سید الشهدا (علیه السلام) سبب اقامه نماز و اداء زکات شد ومردم را به جنبشی دینی متوجه کرد برای همین در زیارتش میخوانیم:

اشهد انک قد اقمت الصلوه  واتیت الزکوه و امرت باالمعروف ونهیت عن المنکر.