ماده1ـ اصل بر صحت و اصالت معاملات تجاری موضوع ماده (2) قانون تجارت است، مگر آن که براساس مفاد این قانون خلاف آن به اثبات برسد. استیلای اشخاص بر اموال و دارایی اگر توام با ادعای مالکیت شود، دال بر ملکیت است.

ماده2ـ جرم پولشویی عبارت است از:

الف ـ تحصیل، تملک، نگهداری یا استفاده از عواید حاصل از فعالیت‌های غیرقانونی با علم به این که به طور مستقیم یا غیرمستقیم در نتیجه ارتکاب جرم به دست آمده باشد.

ب ـ تبدیل، مبادله یا انتقال عوایدی به منظور پنهان کردن منشا غیرقانونی آن با علم به این که به طور مستقیم یا غیرمستقیم ناشی از ارتکاب جرم بوده یا کمک به مرتکب به‌نحوی که وی مشمول آثار و تبعات قانونی ارتکاب آن جرم نگردد.

ج ـ اخفاء یا پنهان یا کتمان‌کردن ماهیت واقعی، منشا، منبع، محل، نقل و انتقال، جابه‌جایی یا مالکیت عوایدی که به طور مستقیم یا غیرمستقیم در نتیجه جرم تحصیل شده باشد.

ماده3ـ عواید حاصل از جرم به معنای هر نوع مالی است که به طور مستقیم یا غیرمستقیم از فعالیتهای مجرمانه به دست آمده باشد.

ماده4ـ به منظور هماهنگ‌کردن دستگاه‌های ذی‌ربط در امر جمع‌آوری، پردازش و تحلیل اخبار، اسناد و مدارک، اطلاعات و گزارش‌های واصله، تهیه سیستم‌های اطلاعاتی هوشمند، شناسایی معاملات مشکوک و به منظور مقابله با جرم پولشویی شورای عالی مبارزه با پولشویی به ریاست و مسوولیت وزیر امور اقتصادی و دارایی و با عضویت وزراء بازرگانی، اطلاعات، کشور و رئیس بانک مرکزی با وظایف ذیل تشکیل می‌گردد:

1ـ جمع‌آوری و کسب اخبار و اطلاعات مرتبط و تجزیه و تحلیل و طبقه‌بندی فنی وتخصصی آنها در مواردی که قرینه‌ای بر تخلف وجود دارد طبق مقررات.

2ـ تهیه و پیشنهاد آئین‌نامه‌های لازم درخصوص اجراء قانون به هیات‌وزیران.

3ـ هماهنگ‌کردن دستگاههای ذی‌ربط و پیگیری اجراء کامل قانون در کشور.

4ـ ارزیابی گزارشهای دریافتی و ارسال به قوه قضائیه در مواردی که به احتمال قوی صحت دارد و یا محتمل آن از اهمیت برخوردار است.

5 ـ تبادل تجارب و اطلاعات با سازمانهای مشابه در سایر کشورها در چهارچوب مفاد ماده (11).

تبصره1ـ دبیرخانه شورای‌عالی در وزارت امور اقتصادی و دارایی خواهد بود.

تبصره2ـ ساختار و تشکیلات اجرائی شورا متناسب با وظایف قانونی آن با پیشنهاد شورا به تصویب هیات‌وزیران خواهد رسید.

تبصره3ـ کلیه آئین‌نامه‌های اجرائی شورای فوق‌الذکر پس از تصویب هیات‌وزیران برای تمامی اشخاص حقیقی و حقوقی ذی‌ربط لازم‌الاجراء خواهد بود. متخلف از این امر به تشخیص مراجع اداری و قضائی حسب مورد به دو تا پنج سال انفصال از خدمت مربوط محکوم خواهد شد.

ماده5 ـ کلیه اشخاص حقوقی از جمله بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران، بانکها، موسسات مالی و اعتباری، بیمه‌ها، بیمه مرکزی، صندوقهای قرض‌الحسنه، بنیادها و موسسات خیریه و شهرداریها مکلفند آئین‌نامه‌های مصوب هیات‌وزیران در اجراء این قانون را به مورد اجراء گذارند.

ماده6 ـ دفاتر اسناد رسمی، وکلای دادگستری، حسابرسان، حسابداران، کارشناسان رسمی دادگستری و بازرسان قانونی مکلفند اطلاعات مورد نیاز در اجراء این قانون را که هیات‌وزیران مصوب می‌کند، حسب درخواست شورای عالی مبارزه با پولشویی، ارائه نمایند.

ماده7ـ اشخاص، نهادها و دستگاههای مشمول این قانون (موضوع مواد 5 و 6) برحسب نوع فعالیت و ساختار سازمانی خود مکلف به رعایت موارد زیر هستند:

الف ـ احراز هویت ارباب رجوع و در صورت اقدام توسط نماینده یا وکیل، احراز سمت و هویت نماینده و وکیل و اصیل در مواردی که قرینه‌ای بر تخلف وجود دارد.

تبصره ـ تصویب این قانون ناقض مواردی که در سایر قوانین و مقررات احراز هویت الزامی شده است، نمی‌باشد.

ب ـ ارائه اطلاعات، گزارشها، اسناد و مدارک مربوط به موضوع این قانون به شورای عالی مبارزه با پولشویی در چهارچوب آئین‌نامه مصوب هیات‌وزیران.

ج ـ گزارش معاملات و عملیات مشکوک به مرجع ذی‌صلاحی که شورای‌عالی مبارزه با پولشویی تعیین می‌کند.

د ـ نگهداری سوابق مربوط به شناسایی ارباب رجوع، سوابق حسابها، عملیات و معاملات به مدتی که در آئین‌نامه اجرائی تعیین می‌شود.

هـ ـ تدوین معیارهای کنترل داخلی و آموزش مدیران و کارکنان به منظور رعایت مفاد این قانون و آئین‌نامه‌های اجرائی آن.

ماده8 ـ اطلاعات و اسناد گردآوری شده در اجراء این قانون، صرفاً در جهت اهداف تعیین شده در قانون مبارزه با پولشویی و جرائم منشا آن مورد استفاده قرار خواهد گرفت، افشاء اطلاعات یا استفاده از آن به نفع خود یا دیگری به طور مستقیم یا غیرمستقیم توسط ماموران دولتی یا سایر اشخاص مقرر در این قانون ممنوع بوده و متخلف به مجازات مندرج در قانون مجازات انتشار و افشاء اسناد محرمانه و سری دولتی مصوب 29/11/1353، محکوم خواهد شد.

ماده 9ـ مرتکبین جرم پولشویی علاوه بر استرداد درآمد و عواید حاصل از ارتکاب جرم مشتمل بر اصل و منافع حاصل (و اگر موجود نباشد، مثل یا قیمت آن) به جزای نقدی به میزان یک‌چهارم عواید حاصل از جرم محکوم می‌شوند که باید به حساب درآمد عمومی نزد بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران واریز گردد.

تبصره1ـ چنانچه عواید حاصل به اموال دیگری تبدیل یا تغییریافته باشد، همان اموال ضبط خواهد شد.

تبصره2ـ صدور و اجراء حکم ضبط دارایی و منافع حاصل از آن در صورتی است که متهم به لحاظ جرم منشا، مشمول این حکم قرار نگرفته باشد.

تبصره3ـ مرتکبین جرم منشا، در صورت ارتکاب جرم پولشویی، علاوه بر مجازاتهای مقرر مربوط به جرم ارتکابی، به مجازاتهای پیش‌بینی شده در این قانون نیز محکوم خواهند شد.

ماده 10ـ کلیه اموری که در اجراء این قانون نیاز به اقدام یا مجوز قضائی دارد باید طبق مقررات انجام پذیرد. قوه قضائیه موظف است طبق مقررات همکاری نماید.

ماده 11ـ شعبی از دادگاههای عمومی در تهران و در صورت نیاز در مراکز استانها به‌امر رسیدگی به جرم پولشویی و جرائم مرتبط اختصاص می‌یابد. اختصاصی بودن شعبه مانع رسیدگی به سایر جرائم نمی‌باشد.

ماده 12ـ در مواردی که بین دولت جمهوری اسلامی ایران و سایر کشورها قانون معاضدت قضایی و اطلاعاتی در امر مبارزه با پولشویی تصویب شده باشد، همکاری طبق شرایط مندرج در توافقنامه صورت خواهد گرفت.

قانون فوق مشتمل بر دوازده ماده و هفت تبصره در جلسه علنی روز سه‌شنبه مورخ دوم بهمن ماه یکهزارو سیصد و هشتاد و شش مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ 17/11/1386 به تایید شورای نگهبان رسید.

حواسمون باشه!مثل همیشه بیدار باشیم!

این یک مسئله ساده نیست..بلکه یک فاجعه است!

به نام خداوند منان…

در دومین اختتامیه جشنواره علامه حلی استان گلستان سرکار خانم عابدی با موضوع «حسن ظن از منظر قرآن»و سرکار خانم نادران با موضوع«حقیقت قلب و کارکرد آن از منظر آیات قرآن»از اساتید حوزه علمیه کوثر علی آباد کتول مقام دوم را کسب کردند؛و خانم دامغانی با موضوع«معیار های شایسته گزینی از منظر نهج البلاغه و تطبیق آن در استان…

و خانم نظری با موضوع نقش بصیرتی در بیداری اسلامی در طلاب مدرسه مقام سوم را کسب کردند.

منبع:

خبر اختتامیه حلی با نوشته سرکار خانم دهسنگی معاون پژوهشی مدرسه علمیه کوثر علی آباد کتول

سلام !…

14آذر روز جهانی داوطلبان سلامته،شمارو نمیدونم امااز اونجایی که من اطلاعات خاصی دربارشون نداشتم گفتم خیلی زشته این مناسبت توی تقویم جهانی ثبت شده امامن طلبه (قبلا گفته بودم طلبه باید آنلاین باشه،بروز باشه!)اطلاعاتی دربارش نداشته باشم؛ واسه همین هم رفتم ببینم کتاب خونمون چی داره و از اینترنت چقدر میتونم مطلب جمع کنم.دنبالش رفتم ومطلب هم پیدا کردم اما دلم نیومد به شما نگم…

اولین چیز اینه که بدونیم داوطلبان سلامت کیا هستند و چه کار می کنند!؟

داوطلبان سلامت، افرادی هستند که بدون هیچ گونه مزد و حقوقی فقط به خاطر عشق و انسانیت، رضای الهی و حس مسوولیت پذیری در برابر جامعه مانند پل ارتباطی بین مسوولان بهداشتی و مردم عمل می کنند.

خب !سوال بعدی اینه که چرا اینقدر این روز مهم شده که توی تقویم اسلامی یک روز رو به خودش اختصاص داده!؟واینکه توی این روز چیکار میکنن!؟و داوطلب ها وظیفشون چیه؟!

چون فرصتی برای طرح برنامه های گسترش فعالیت داوطلبان سلامت، ارزشیابی فعالیت و قدردانی از کار ارزشمند آنان است.داوطلبان سلامت در بسیاری از موقعیت های بحرانی بهداشتی مانند شیوع بیماری هایی مانند وبا و آنفلوانزا در کشور، نقش شگرفی در آموزش مردم و پیشگیری از بیماری ها ایفا می کنند.و همچنین داوطلبان سلامت با آشنایی با علایم بیماری ها، نقش بیماریابی را نیز در جامعه به عهده دارند و با تشخیص زودرس بیماری ها در اطرافیان از پیشرفت بیماری و تحمیل شدن هزینه های احتمالی به خانواده ها پیشگیری می کنند.

حالا جالبه که بدونید:شعار امسال داوطلبان سلامت:توسعه مشارکت داوطلبان سلامت در پیشگیری از بیماری های غیر واگیر’ تعیین شده !…

 این چند خبر رو هم بگم که :کارشناس داوطلبان سلامت معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه «مهرانگیز توکلی»به مناسبت روز جهانی داوطلب سلامت گفت: میلیون ها داوطلب سلامت در سراسر جهان و بیش از 200 هزار داوطلب سلامت در ایران فعالیت دارند اما فقط شمار معدودی از مردم با نقش و جایگاه آنان آشنایی دارند.

اکنون با کنترل شدن بیماری های واگیر، بیماری های غیر واگیر رشد پیدا کرده و جامعه از ابتلا به انواع بیماری های غیرواگیر مانند دیابت، فشار خون و بیماری های قلبی و عروقی رنج می برد.
توکلی اظهار کرد: مهمترین عامل کنترل و پیشگیری اینگونه بیماری ها، تغییر شیوه زندگی است و مهمترین فعالیت داوطلبان سلامت در اینگونه مواقع نیز آموزش اصلاح شیوه زندگی مردم است!
وی اضافه کرد: جلب مشارکت جامعه در توسعه تعمیق برنامه های نظام سلامت و توسعه و ترویج الگوی زندگی و رفتارهای سالم نیاز به حمایت مسوولان از برنامه و بالابردن انگیزه داوطلبان سلامت دارد!

خیلی جالبه که همچین شغلی توی کشورمون داریم و اینکه خیلی خوشحالم که الان این عزیزان و ایثار گران را شناختم. ایثار و فداکاری فقط جنگیدن و کشته شدن نیست! این کارهم خود نوعی ایثار است!…

“ممنون از توجهتون”

منبع:

نوشته طلبه حوزه علمیه کوثر: فاطمه بهیار

سلام

امروز داشتم در باره این جشن بزرگ دنبال مطلب می گشتم و بعدهم یه سرچی تو نت کردم ببینم مردم چی میگن و وبلاگ های مختلف رو یکی یکی میدیدم که ناگهان به این وبلاگ برخورد کردم و بسیار تعجب کردم،نه تنها از مطلب بلکه از نظراتی که داده بودن هم تعجب کردم!و باخودم فکرکردم که دشمن چقدر قشنگ کار کرده اما ما…

مطالب این بود:

((فرارسیدن نهم ربیع الاول را به دلیل به هلاکت رسیدن دو عمر که یکی عمر بن سعد از ملعونین واقعه عاشورا به دست مختار و دیگری … را تبریک می گویم.

هر سال این موقع یعنی در نهم ربیع الاول برایم این سوال مطرح است و درباره آن تفکر می کنم و گاهی بحث و امسال هم با کمک اینترنت کمی تحقیق اینترنتی کردم و از استادم جناب آقای قاسمیان هم سوال نمودم. ما حصل آن این است که در زیر می خوانید، اما بسیار دوست دارم در قسمت نظرات این پست دوستان بحث مطرح شده را ادامه دهند و نقطه نظرات خود را بگویند و ادله خود را بیاورند تا شاید به نتیجه ی خوبی برسیم. و به درد همه مان بخورد.

ابهام و سوال این است:

عده زیادی روز نهم ربیع الاول را روز شادی و جشن می دانند. برخی آن را عید تاج گذاری امام زمان (روح های ما فدای خاک قدومش) و یا مودبانه تر روز آغاز امامت ایشان می دانند و این به جهت آن است که قول معروف درباره تاریخ شهادت امام حسن عسگری (ع) هشتم ربیع الاول است و از فردای آن روز امامت امام بعدی یعنی امام زمان (عج) شروع می شود. صدا و سیما اصلا محلی از اعراب ندارد ولی صرف یادآوری باید گفت که آنها هم تابع همین نظرند و با ارائه گل های بزرگ و گران در اخبارهای سراسری و احیانا نشست و بحث در خصوص امامت و ولایت و در بعضی موارد تبریک مستقیم آغاز امامت امام زمان به این دسته پایبندند.

کسان دیگری چون خود من این را قبول نداریم. استدلال ما این است که معنی ندارد فردای شهادت یک امام معصوم خوشحالی کنیم و جشن بگیریم به جهت امام شدن امام بعدی. ببخشید که شاید زبان اشاره ام به این مطلب کمی بد است. ولی من واقعا این را به همین اندازه سخیف می دانم. مگر نه اینکه همه بزرگواران و حضرات معصومین ما نور واحد هستند. پس رفتن یکی و آمدن دیگری حتی اگر امام زمان باشد چه فرقی دارد. اتفاقا این باعث اندوه است که یک امام و یک واسطه فیض و یک معصوم با خصوصیات آن چنانی که در جامعه کبیره می خوانیم را به دست خود کشته ایم (چه ما چه دشمنان ما، به هر حال ما انسان ها) و بعد خوشحالیم که بعدی آمد. بی معنی به نظر می رسد. شاید اتفاقا باید ناراحت باشیم که یکی از تعداد ثابت دوازده نفری وعده داده شده ایشان کمتر شد!

از طرف دیگر آیا نباید ما در هم هچیزمان نگاه به معصومین و پیشوایان خود کنیم؟!

قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى اطَّلَعَ إِلَى الْأَرْضِ فَاخْتَارَنَا وَ اخْتَارَ لَنَا شِیعَةً یَنْصُرُونَنَا وَ یَفْرَحُونَ لِفَرَحِنَا وَ یَحْزَنُونَ لِحُزْنِنَا وَ یَبْذُلُونَ أَمْوَالَهُمْ وَ أَنْفُسَهُمْ فِینَا أُولَئِکَ مِنَّا وَ إِلَیْنَا. (بحارالانوار ج۴۴ ص۲۸۷)

مولا امیرالمومنین علیه السلام فرمودند: خداوند تبارک و تعالی مخلوقات زمین را مورد توجه و دقت قرار داد، سپس ما (اهل بیت) را اختیار فرمود و برای ما شیعیان را اختیار فرمود. شیعیانمان ما را یاری می کنند و در فرح و شادی ما اظهار خوشحالی می کنند و برای حزن ما اظهار حزن و اندوه می کنند. و آنها اموال و نفس های خودشان را برای ما بذل و بخشش می نمایند. آنها از ما و به سوی ما هستند.

کدامیک از معصومین چنین روالی را توصیه کرده اند؟ خود امام زمان (عج) فردای شهادت پدر بزرگوارشان خوشحال بودند یا ناراحت؟ مقام معظم رهبری توصیه به جشن می کنند و تبریک می گویند این روز را؟ امام خمینی در این روز خوشحال بود؟ حضرت آقای بهجت چطور؟ (من واقعا نمی دانم ها. اگر درباره سیره این بزرگان در این باره کسی چیزی می داند عنوان کند)

نکته دیگر اینکه ما از این جشن ها که می گیریم به کجا قرار است برسیم؟ اگر قرار است به بهانه آغاز ولایت و امامت امام زمان جشن بگیریم تا مردم یادشان نرود که منتظرند و امامی دارند و اینها … (برخی از دسته اول استدلال شان این است) نیازی به جشن گرفتن و عید گرفتن است؟ نیازی به گل و شیرینی است؟ خوب نیست در عین اینکه هنوز در مصیبت امام عسگری هستیم درباره امامت امام زمان و پایبندی به آن حضرت و خصوصیات واقعی انتظار به بحث و پخش سخنرانی ها و وعظ ها بپردازیم. از گل گذاشتن در اخبار سراسری چه چیزی عاید می شود؟

چرا برای دیگر امامان معصوم چنین کاری نمی کنیم. اگر این طور است باید فردای عاشورا عید امامت حضرت سجاد (ع) را بگیریم. ایشان کم کسی بوده اند؟ کم امامی بوده اند؟ کمتر از بقیه واسطه فیض بوده اند؟ کمتر از بقیه همه آن صفات اشاره شده در جامعه کبیره را دارند؟! هرگز. پس چرا برای ایشان چنین کاری نمی کنیم؟

دلیل آن را کمی می دانم. قبلا در زمان جوانی و مجردی با لحنی شاید جسورانه درباره امامان معصوم مطلبی در همین وبلاگ نوشته بودم. مطلبی درباره امامان معروف و غیر معروف. اینکه امام علی، امام حسین، امام صادق، امام رضا و امام زمان معروف هستند و بدون آنکه واضح گفته شود انگار در ذهن خیلی ها این عزیزان از بقیه بالاترند. انگار که امامان تاثیرگذارتری بوده اند و بیشتر امامت کرده اند تا بقیه! از بقیه خیلی نمی دانیم جز اینکه معمولا در زندان بوده اند و نتوانسته اند آن چنان که ما از کربلا خوشمان می آید کربلا بیافرینند. یا مزار شریف شان در ایران نیست و ما برای همین خیلی باهاشان ارتباط نداریم. نه سریال شان را می سازیم. نه به شان توسل می کنیم. و نه شهادت شان را چند روز و یک دهه عزاداری می کنیم. به یک روز اکتفا می کنیم و فردایش هم جشن امامت امام بعدی را می گیریم که خیلی خیلی معروف تر هستند و امام حی و آخرین امام و منجی عالم.

صدباره می گویم که مرا به خاطر این بیان رک و سخیف ببخشید. خود این بزرگواران می دانند که قصدم فقط بیشتر دانستن است و اینکه مطلب را خوب بفهمیم و به سهم خودمان امام شناسی کنیم و آسیب شناسی کنیم در این زمینه.

اگر به امامان دیگر همین ما مردم و همین ما انسان ها اجازه می دادیم و کمک می کردیم و خباثت نمی ورزیدیم، آنها منجی عالم بشریت نمی شدند؟ آنها نمی توانستند جهان را نجات دهند. اراده خدا بر این بوده، درست. ولی ما چه کرده ایم و برای چه جشن می گیریم؟! و اس ام اس تبریک می فرستیم؟

پی نوشت ١: آقای قاسمیان در جواب این سوال من که البته این همه تفصیل ندادم نه از قضیه حمایت کردند و نه مخالفت. گفتند اگر بخواهد این برای امامان دیگر تعمیم داده شود اصلا خوب نیست. ولی خوب به هر حال برای امام زمان چون که ایشان امام حی هستند، می شود توجیه داشته باشد. مطلب مهم دیگر ایشان این بود که این مساله جشن گرفتن یک بدعت جدید در این سالها نیست و از سالیان دورتر مرسوم بوده که شیعیان این روز را به عنوان آغاز امامت ایشان جشن می گرفته اند. صحبت های ایشان کمی مرا از موضع ضدیت در این باره پایین آورد و الان در سطحی هستم که می خواهم دلیل را بدانم و در بالا فقط استدلال هایی که به ذهنم می رسید را توضیح دادم. الان من یک مخالف نیستم بلکه می خوام شیرفهم شوم.

پی نوشت ٢: خاضعانه اعلام می دارم که در این باره نمی دانم و دوست دارم اگر کسی چیزی به ذهنش می رسد یا منبع خوبی دارد معرفی کند.))

بعضی از نظرهای مربوطه:

نظر اول:سلام دوست عزیز
۱- صرف حی بودن امام نمی تواند دلیلی بر جشن امامت او باشد. زیرا افرادی نیز که در زمان امام سجاد (امام حی زمان خودشان بودند) نیز باید با همین استدلال امامت ایشان را جشن می گرفتند.

۲- اصلا امامت کدامین امام (امام علی بعد از شهادت پیامبر و مصبتهای خانمش، امام حسن بعد از ضربه خوردن پدرش، امام حسین بعد از ….بعد از بعد از … ) برای شیعه جشن بوده است؟؟؟؟ ما از امامت امامانمان خورسندیم، خوشحالیم، در پوست خود نمی گنجیم ولی این خوشحالی فقط مربوط به لحظه امام شدن امام نیست مربوط به کلیه زمانهاست. ما معتقدیم کل روزها عاشوراست همه ی کره زمین کربلاست. از وقتی پیامبر از این دنیا رفت هیچ کدام از امامان رنگ عید به چشم ندیدند. شیعه هم باید همینطور باشد. ما منتظران ظهور آخرین ذخیره الهی هستیم تا عید را برای انسانهای کره زمین به ارمغان بیاورد.

۳- اگر امشب پیش امام زمان باشی. او را خوشحال می بینی از اینکه… یا دلتنگ پدرش؟ بدان که گذر روزگار رخداد اتفاقی رو در دل امام زمانمان کهنه نمیکند. فکر نکن لحظه شهادت پدرش به قدر کاهی از دل مبارکش کمرنگ تر شده و یا به فراموشی سپرده. آخه دل امام عصر مثل دل من فراموشکار نیست که.

شیعه بعد بالا رفتن سر حسین (ع) بر بالای چوب عزادار است. سیاه پوش است. و این سیاه را تا سال امام حسین ( ) از تن در نمیاورد.

نظر دوم:حدیث هر روز عاشواست و هر زمین کربلاست سندیت ندارد. لا یوم کیومک یا عبدالله

نظر سوم:در عرصه ای که ما زندگی می کنیم با حملات جنگ نرم مواجهیم با حمله به ولایت و ایجاد شبهه درمورد ولایت و…

جشن ما جشنی برای اثبات ولایت است برای بی صفتان و بی خردان برای زنده نگهداشتن یاد

امام زمان برای فرزندان جوان و ساده نگروووو……

مطلب من برای اولین بار نوشته شد در شناسایی دچار اشکال می شود

وگرنه همه می دانیم دل امام زمان غم دارد

نظر چهارم:سلام واقعا این سوال از دیشب ذهن منو مشغول کرده که چرا دیروز به جای پیام تسلیت شهادت حضرت امام حسن عسگری(ع) و عزاداری باید شاهد پیام تبریک برای شروع امامت حضرت حجت ابن الحسن امام مهدی (عج) و جشن و شادی باشیم من فکر میکنم این شادی بلافاصله پس از سالروز شهادت امام حسن عسگری(ع) درست نیست و هیچ توجیحی ندارد و دیروز از پیام تبریک تعجب کردم. آرزو دارم واقعا کسانی که در این زمینه علم کافی دارند پاسخ درستی به مردم ارائه بدهند و مردم با بی توجهی از کنار این مسائل گذرند و همه برای رفتار هاشون دنبال دلیل درستی باشند.

نظرپنجم:صدا و سیما نهم ربیع الاول رو به بهانه امامت امام زمان ع عید میگیره بخاطر اینکه بر عید الرهرا س که روز تبری است سرپوش بذاره در حالی که میدونیم امامت امام بعدی بعد از همان لحظه که امام سابق جان میدهد رسما شروع میشود پس روز امامت امام زمان ع هشتم ربیع الاول است.

و …

وما همینجوری نشستیم دست روی دست گذاشتیم و خونه نشینی میکنیم و هراز چند گاهی یه منبر هم میریم !

طلبه باید آنلاین باشه !…

سوالم اینه:کی تاحالا رفته دنبال یه همچین وبلاگ هایی بگرده و جواب صحیح به شبهاتشون بده تا اینجوری جوونامون تو جهل غلط نزنن!

منبع: دست نوشته (فاطمه بهیار)

مظلومیت امام حسن(ع) متفاوت با تمامی معصومان(ع) ها بود. مظلومیت این امام کریم(ع) هم در بعد داخلی میان اصحابشان و هم در بعد خارجی میان دشمنانشان بود.

وی افزود: امام حسن(ع) کسانی را پشتیبان خود می دیدند که هیچ گونه ولایت پذیری از ایشان نداشتند و تنها مدعی بودند که فدایی راه امامت هستند. در سفری که امام حسن به سمت مکه داشتند، شخصی از حضرت(ع) پرسید که چرا با معاویه صلح کردید؟ امام حسن(ع) به گله ای که نزدیکشان مشغول چریدن بودند و تعداد گوسفندان این گله سه رأس بود، اشاره کردند و فرمودند « اگر تعداد یاران من به اندازه تعداد گوسفندان این گله بود، هیچگاه با معاویه صلح نمی کردم.» این روایت گویای مظلومیت امام حسن(ع) در میان حتی اصحابشان بود.

این کارشناس مذهبی ادامه داد: بعد بیرونی مظلومیت امام حسن(ع)، معاویه دشمن اصلی ایشان بود. چرا که معاویه از راه نفاق با امام مجتبی(ع) مقابله می کرد. در ظاهر متدین اما باطنش سراسر سیاهی و بغض اهل بیت(ع) بود. این شیوه معاویه عرصه را بر امام حسن(ع) تنگ کرده بود و نمی گذاشت ایشان چهره حقیقی خود و اسلام را بر همگان آشکار کنند.

معاویه کاری کرده بود که میان مردم شام محبوبیت پیدا کرده بود. از معاویه پرسیدند « دستیابی به این جایگاه میان مردم، چگونه ممکن شد؟» « من تمامی کارهای خاندان پیامبر(ع) را به اسم خودم زدم و کارهای اشتباهم را به علی(ع) و فرزندانش نسبت دادم. از این رو میان مردم شام محبوب شدم.»

گواهی در خصوص علل صلح امام حسن(ع) اظهار کرد: زمانی که امام مجتبی(ع) از مردم دعوت کردند که برای مقابله با معاویه برخیزند، مردم گفتند که تعداد فراوانی از ما را در جنگ های صفین، جمل و نهروان کشتید و حالا می خواهید بقیه را هم بکشید. این نشان می دهد که ظرفیت مبارزه میان جامعه زمان امام حسن(ع) نبوده است. در حالی که این ظرفیت در جامعه ی زمان امام حسین(ع) تا حدی وجود داشت. چرا که حدود 10 سال از آخرین جنگ مسلمانان سپری شده بود. موضوع دیگری که منجر به صلح امام حسن(ع) شد، همان تزویر معاویه بود. به این معنا که معاویه، ظاهری دینی داشت و مقابله با وی به نوعی مقابله با حاکم اسلامی میان مردم جلوه می کرد.

گواهی در پایان اضافه کرد: برخی از کوتاه فکران تصور می کردند که صلح امام حسن(ع)، ناشی از نبود شجاعت در وجود این امام معصوم(ع) است، در حالی که کریم اهل بیت(ع) در صفین آنچنان بر دشمنان هجوم می بردند که امام علی(ع) از این موضوع که ایشان شهید شوند و راه امامت ناتمام بماند، نگران شدند.

منبع:سخنان حجت الاسلام و المسلمین عبد العلی گواهی، کارشناس مذهبی و تولیت امام زاده صالح(ع) تجریش، در گفت و گو با خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان