سیلاب، اگرچه، خار آورد

از جنگل و کوه، مار آورد

از درد بهاری گلستان

صدها دل اشکبار آورد

اما به نسیمی از محبت

صد لاله و گل به بار آورد

دل‌های تمام دوستان را

بر سفره و در کنار آورد

در خانه، اگرچه آب انداخت

در خانه دل بهار آورد

از یاری مردم گلستان

یک دل‌شدنِ هزار آورد

فرهنگ جهاد جبهه ها را

یک بار دگر به کار آورد

در گنبد و آق قلا، گمیشان

دلداده بی‌شمار آورد

از عشق، دوباره خارها را

گل کرد و نسیم یار آورد

سید ابراهیم سجادی‌زاده

پدرم!

ای ابردارنده مهر و لطف و احسان!

ای نام زیایت همیشه اعتبارم !

زیبایی عشق ، پاکی صداقت ، اوج مهربانی و نهایت آرامش، همه و همه در کنار تو برایم معنی پیدا کرد

ای که رونق کوچه‏ های سرد وجودم هستی!

بی‏ تو، تمام جهان، ویرانه‏ ای است مسکوت و بی‏ هیاهو!

ای نور جدا شده‏  از آفتاب علی! تو هستی تا از پنجره هر خانه‏ ای، هستی را گرما ببخشی!

پدرم!

شانه‏ هایت، ستون محکمی است پناهگاه امن خانه را.
دست در دستانم که می‏گذاری، خون گرم آرامش، در کوچه رگ‏هایم می‏دود.
تویی که صبوری‏ات، دل‏های ناامید را سپیده‏ دم امیدواری می دهدو لبخند پدرانه ات تارهای اندوه را از هم میدرد.

من نبودم و تو بودی ،بود شدم و تو تمام بودنت را به پایم ریختی ،حالا سالهاست که با بودنت زندگی می کنم ،

هر روز، هر لحظه، هر آن و دم به دم!

پشتم به تو گرم است. نمی‏دانم اگر تو نبودی، زبانم چطور می‏چرخید، صدایت نزنم!

هر بار دستانم را می‏گیری، خیالم راحت می‏شود؛ می‏دانم که هوایم را داری و هیچ وقت دستم را رها نمی‏کنی… .

میخواهم بدانی اگر در آسمان قلبم ستاره‌باران هم باشد، باز تو تنها خورشید قلب من از ازل تا ابدی!

بابا!…ای تمام هستی ام ! دستانت ، چشمانت وصدایت را عاشقانه دوست دارم …

تو را از آسمان به من هدیه دادند و من امروز، تمامی خود را به تو هدیه خواهم کرد

ای که شبنم عشقت زیباترین شبنمی است که بر روی گلبرگ های قلبم نشسته ،
بدان: “تا وقتی شقایق هست دوستت دارم”

…

دلنوشته فاطمه بهیار

مى رسد نکهت ریحان بهشتى به مشام          که ز «ریحانه» رضا را پسرى پیدا شد
سال ها بود پدر چشم به راه پسرى                که پسر آمد و نور بصرى پیدا شد

علامه مجلسی(ره) در جلاءالعیون می‌نویسد: ابن شهر آشوب به سند معتبر از حكیمه خاتون دختر امام موسی كاظم(علیه‌السلام) روایت می‌كند كه:

روزی برادرم حضرت رضا(علیه‌السلام) مرا طلبید و فرمود: ای حكیمه امشب فرزند مبارك خیزران متولد می‌شود و باید تو در وقت تولد او حاضر باشی.

من در خدمت آن حضرت ماندم، چون شب فرا رسید امام رضا علیه السلام مرا با خیزران(مادر حضرت جواد علیه السلام) و زنان قابله به حجره آورد و چراغی نزد ما افروخت و از حجره بیرون رفت و در را بر روی ما بست .

حكیمه خاتون(عمه امام جواد علیه السلام) می‌افزاید: خورشید امامت با به دنیا آمدنش حجره را نورانی كرد. بر آن حضرت پرده نازكی چون جامه احاطه كرده بود و نوری از حضرت ساطع می‌شد . چون نور مبین را در دامن گرفتم، آن پرده حائل را از خورشید جمالش دور كردم و با جامه‌ای مطهر پوشاندمش. حضرت امام رضا(علیه‌السلام) به حجره آمد و آن گوشواره امامت را از ما گرفت و در گهواره عزت و كرامت گذاشت و آن مهد شرف و عزت را به من سپرد و فرمود: از این گهواره جدا مشو .

چون روز سوم ولادت فرا رسید، امام جواد(علیه‌السلام) دیده حقیقت‌بین خویش را به آسمان گشود و به سوی راست و چپ نظر كرد و به زبان فصیح ندا داد:

“اشهد ان لا اله الا الله و اشهد ان محمداً رسول الله .”

چون این حالت غریب را از آن نور دیده، مشاهده كردم، به خدمت حضرت رضا(علیه‌السلام) شرفیاب شدم و آنچه دیده و شنیده بودم را به خدمت حضرت عرض كردم .

حضرت فرمود: پس از این، عجایب بسیاری را مشاهده خواهی كرد.

منبع:منتهی الامال، ج2، صص572 و 573/ المناقب، ج 4، ص 394/ بحارالانوار، ج48، ص316 و ج50 ص10/ الانوار البهیه، ص250/ حلیة الابرار، ج4، ص524/ الثاقب فی المناقب، ص504/ مدینة المعاجز، ج7، ص260 .

من یکی از تحسین کننده های جیم روهن هستم و اینکه نویسنده همکار ایشان در کتاب 12ستون می باشم، باعث مباهات و افتخار من است. این کتاب، حقایق جاودان یکی از استادان انگیزه بخش نسل مارا به تصویر می کشد.

جیم بالغ بر چهل سال به سراسر دنیا سفر کرد و اصول و فلسفه مرتبط با 12ستون موفقیت را تدریس کرد.باعث افتخار من است که با ایشان مشارکت کنم و این درس هارا در قالب داستان برای استفاده نسل های آینده در سراسر جهان از خرد و نبوغ جیم روهن دربیاورم.

«مقدمه کتاب 12 ستون موفقیت /نوشته جیم ران با همکاری کریس وایدنر و مترجمی ندا اسدی  در 12 فصل نوشته شده است.»

آجیل مشگل گشای چهارشنبه سوری
در گذشته پس از پایان آتش افروزی، اهل خانه و خویشاوندان گرد هم می آمدند و آخرین دانه های نباتی مانند:تخم هندوانه، تخم کدو، پسته، فندق، بادام، نخود، تخم خربزه، گندم و شاهدانه را که از ذخیره زمستان باقی مانده بود، روی آتش مقدس بو داده و با نمک تبرک می کردند و می خوردند. آنان بر این باور بودند که هر کس از این معجون بخورد، نسبت به افراد دیگر مهربان تر می گردد و کینه و رشک از وی دور می گردد.

سال نو-کوزهٔ نو
ایرانیان در شب چهارشنبه سوری کوزه های سفالی کهنه را بالای بام خانه برده، به زیر افکنده و آن ها را می شکستند و کوزهٔ نویی را جایگزین می ساختند. که این رسم اکنون نیز در برخی از مناطق ایران معمول است و بر این باورند که در طول سال بلاها و قضاهای بد در کوزه متراکم می گردد که با شکستن کوزه، آن بلاها دور خواهد شد.

فال گوشی
یکی از رسم های چهارشنبه سوری است که در آن دختران جوان نیت می کنند، پشت دیواری می ایستند و به سخن رهگذران گوش فرامی دهند و سپس با تفسیر این سخنان پاسخ نیت خود را می گیرند.

قاشق زنی
در این رسم دختران و پسران جوان، چادری بر سر و روی خود می کشند تا شناخته نشوند و به در خانهٔ دوستان و همسایگان خود می روند. صاحبخانه از صدای قاشق هایی که به کاسه ها می خورد به در خانه آمده و به کاسه های آنان آجیل چهارشنبه سوری، شیرینی، شکلات، نقل و پول می ریزد.

شال انداختن
پس از خاموشی آتش و کوزه شکستن و فالگوشی و گره گشایی و قاشق زنی جوانان نوبت به شال اندازی می رسد. جوانان چندین دستمال حریر و ابریشمی را به یکدیگر گره زده، از آن طنابی رنگین به بلندی سه متر می ساختند. آنگاه از راه پلکان خانه ها یا از روی دیوار، آنرا از روزنه دودکش وارد منزل می کنند و یک سر آن را خود در بالای بام در دست می گرفتند، آنگاه با چند سرفه بلند صاحبخانه را متوجه ورودشان می سازند. صاحبخانه که منتظر آویختن چنین شال هایی هستند، به محض مشاهده طناب رنگین، آنچه قبلاً آماده کرده، در گوشه شال می ریزند و گره ای بر آن زده، با یک تکان ملایم، صاحب شال را آگاه می سازند که هدیه سوری آماده است. آنگاه شال انداز شال را بالا می کشد.

گره گشایی
کسانی که بخت ایشان گره خورده و عقده ای در کارشان روی داده است چاره ای جز آن ندارند که شب چهارشنبه سوری گوشه دستمالی یا چارقدی یا گوشه دیگر از جامه خود و یا پارچه ای را گره زنند و بر سر راهی بایستند و از اولین کسی که بر ایشان گذشت خواستار شوند که آن گره را بدست خود بگشاید .

دفع چشم زخم و بخت گشایی
برای بخت گشایی در شب چهارشنبه سوری تدابیری معمول است و از همه شگفت تر آن است که به دبّاغ خانه می روند و از آب دباغ خانه اندکی برمی دارند و با خود به خانه می آورند و برای گشوده شدن بخت بر سر می ریزند.

قلیا سودن
یکی از وسایل دفع جادو در شب چهارشنبه سوری قلیا سودن است اندکی قلیای خشک در هاون برنجین کوچکی می ریزند و هفت دختر نابالغ دسته می زنند و با آب می سایند و بر آن بول می کنند و آن آب را در چهارگوشه صحن خانه ای که آن را جادو کرده اند می ریزند و یقین دارند که به همین تدبیر جادو باطل می شود.

کندر و خوشبو
یکی از آداب چهارشنبه سوری آن است که زنان بر در دکان عطاری می روند و از او «کندر وشابرای کارگشا» می خواهند و تا عطار برود بیاورد فرار می کنند این دکان باید رو به قبله باشد سپس به دکان دیگری که رو به قبله باشد می روند و «خوشبو» می خواهند که مراد اسفند است و چون عطار پی آن برود باز می گریزند و سپس به دکان سومی که رو به قبله باشد می روند و مقداری کندر و اسفند می خرند و در خانه برای دفع چشم زخم و حل مشکل خود دود می کنند.

آش بیمار
در خانه ای که بیماری است شب چهارشنبه سوری باید در شفای او کوشید که بیماری او به سال دیگر نرسد برای این کار آشی می پزند که در میان زنان به اسم «آش بیمار» یا «آش امام زین العابدین بیمار» معروف است باید بادیه مسین به دست گرفت و با قاشق به در خانه ای یا به در اطاق همسایه رفت و چنانکه او نداند که این خواهش از جانب کیست با آن قاشق بر آن ظرف مسین کوبید و صاحب خانه یا اطاق وجداناً مکلف است که چیزی که بتوان در آش ریخت مانند آرد یا برنج یا غلات و بنشن و پیاز و هر چه از این قبیل در خانه موجود باشد و اگر نیست چند شاهی پول در آن ظرف بریزد. هر چه در ظرف ریخته می شود باید در ترکیب آش داخل شود و اگر پول در آن ظرف دریوزه گری ریختند با آن پول باید لوازم آش را تدارک دیده و از آن آش بیمار را داد و بازمانده آن رابه تهی دستان رهگذر داد و همین آش هر دردی را شفا می بخشد.

feroza.blogfa.com-nimandroid24.blogfa.com