شب قدر

بسم الله الرحمن الرحیم v انا انزلناه فی لیلة القدر v و ما ادراک ما لیلة القدر v لیلة القدر خیر من الف شهر v تنزل الملائکة و الروح فیها باذن ربهم من کل امر v سلام هی حتی مطلع الفجر

به نام خداوند بخشایشگر مهربان v ما آن (قرآن) را در شب قدر نازل کردیم v و تو چه می‌دانی شب قدر چیست؟! v شب قدر بهتر از هزار ماه است v فرشتگان و روح در آن شب به اذن پروردگارشان هر امری را نازل می‌کنند v شبی است سرشار از سلامت تا طلوع سپیده. (قرآن کریم، سوره قدر)

در طول سال، ساعات، روزها، شبها و ماهها واساساً زمانهای متفاوتی وجود دارد. اما در میان همگی این زمانها، بعضی به واسطه عنایت و توجه خداوند و اثراتی که بر این زمانها مقرر شده یا اتفاقاتی که در آنها روی داده یا می‌دهد، دارای اهمیت، شرافت و عظمت ویژه‌ای هستند. یکی از این زمانها شب قدر است. در آیین اسلام، این شب با ارزش‌ترین و برترین شب در طول سال است. اهمیت این شب تا حدی است که نه تنها آیات مختلفی از سور قرآن کریم درمورد خصوصیات این شب نازل شده، بلکه سوره‌ای مستقل نیز به این نام و در خصوص شب قدر در قرآن کریم وجود دارد.⁽¹⁾

برای بیان روشنتر اهمیت این شب، می‌توان دو دسته آیات قرآنی که درباره این شب نازل شده‌اند را در نظر گرفت. دسته‌ای از این آیات به بیان عظمت و شرافت فوق‌العاده این شب می‌پردازند و دسته دیگر بیانگر اثرات این شب هستند. 

ادامه »

ادامه »

ماه رمضان، ماه روزه و قرآن و عبادت است و در این ایام بیش از هر زمانی سراغ قرآن‌های خود می‌رویم و جزء به جزء می‌خوانیم. سالهاست که بیشتر ما قرآن را با خط عثمان طه می‌شناسیم و با اینکه شاید خواندن قرآن به این خط برای ما مشکل باشد، باز رایج‌ترین قرآنی که در دست قرآن‌خوان‌ها می‌بینیم، با همین کتابت است.

ادامه »

مناجات امام سجاد در ماه رمضان

بار الها ما اهل این ماهی هستیم که ما را بدان شرافت و منزلت بخشیدی وبه ما توفیق شناخت آنرا عطافرمودی در حالی که بدبخت مردمان این زمانه گران بها بودن آن را نشناخته اند و به خاطر بدبختی شان از فضل آن بی بهره ماندند بارالها تو بودی که ما را برگزیدی و به شناخت این ماه توفیق عنایت کردی وبه سنت آن راه نمودی تو بودی که به ما توفیق روزه داشتن و نمازگزاردن ارزانی داشتی هر چند ما قصور ورزیدیم و اندکی از بسیار به جای آوردیم

                                                                  (صحیفه سجادیه، فرازی از دعای 45)

علت وجوب روزه از دیدگاه ائمه

قرآن کریم علت وجوب روزه را از جانب خداوند متعال تقوای مردم می داند حضرت زهرا (س)در خطبه ای که در امر فدک ایراد فرمودند علت واجب شدن روزه را امتحان مردم در میدان اخلاص معرفی کرده اند چون روزه امری سری و عبادتی پنهان میان بنده و خالق است و احدی از آن اطلاع ندارد با مخفی نگه داشتن و اظهار نکردن آن اخلاص انسان آزموده می شود امام رضا (ع)فلسفه ی وجوب روزه را به این تعبیر می کنند که مردم باید روزه بگیرند تا درد گرسنگی و تشنگی را لمس کرده و آن را دلیل فقیری خود در روز قیامت قرار دهند تا در اثر گرسنگی و تشنگی نوعی خشوع و ذلت و سستی در خود احساس نماید ودر برابر قضای الهی صبر پیشه کنند خدا را بشناسند و آنچه را تحمل می کنند به حساب خدا بگذارند                                                                                                                                                                            (ماه نو، ص22)

چرا از این عبادت خداوند سبحان تنها روزه را به صفت از آن من است تعبیر کرده است ؟ 

صفحات: 1· 2

به نقل از خبرنگار پایگاه خبری نسل شاهوار شهرستان شاهرود ماه مبارک رمضان فرصت مغتنمی است که قرآن ها از کنج کتابخانه و لب طاقچه خانه هایمان برداشته شده و غبارش گرفته شود.

شاید آشنایی با تفسیر مختصر و کوتاهی از برخی آیات قرآن در این ماه مبارک باعث شود تلنگری بر خود وارد آوریم و از راه اشتباه گذشته برگردیم و قدم در صراط مستقیم بگذاریم.

از همین روست که قلم برداشته با استفاده از منابع متقن و صحیح و کثیرا متواتر روح تشنه خوانندگان را به جرعه ای از زلال گوارای آیات قرآن سیراب می نمائیم باشد که مقبول درگاه حق افتد و عاملی بر هدایت و سعادت یکایک ما گردد.

خداوند متعال در آیه 170 سوره بقره می فرماید: « وَ إِذَا قِیلَ لَهُمُ اتَّبِعُواْ مَا أَنزَلَ اللَّهُ قَالُواْ بَلْ نَتَّبِعُ مَا أَلْفَیْنَا عَلَیْهِ ءَابَاءَنَا أَ وَ لَوْ کاَنَ ءَابَاؤُهُمْ لَا یَعْقِلُونَ شَیْا وَ لَا یَهْتَدُونَ »

این آیه، رفتار کسانی که کورکورانه از سنت گذشتگان خود پیروی می‌کنند را خطایی بس بزرگ می شمارد و برای بیدار کردن وجدان خفته آن‌ها چنین می‌گوید: اگر نیاکان آن‌ها دانشمندان صاحب نظر و افراد هدایت یافته‌ای بودند جای این بود که از آن‌ها تبعیت شود؛ اما وقتی آن‌ها مردمی نادان و بی سواد و موهوم‌پرست بودند پیروی آن‌ها چه معنایی خواهد داشت؟ آیا این کار، مصداق تقلید جاهل از جاهل نیست؟

تنها تقلید و تبعیتی که عقل می‌پذیرد و نقل دستور می‌دهد تقلید جاهل از عالم است. مانند تبعیت بی چون و چرایی که بیمار نسبت به دستورات پزشک دارد یا تبعیتی که جاهل به احکام شرعی از سخنان عالم به احکام شرعی دارد.

غیر از این را نه عقل می‌پذیرد و نه نقل اجازه می‌دهد؛ مانند پیروی جاهل از جاهل یا عالم از جاهل. کاری که مصداق این نوع تقلیدها باشد از نظر قرآن مردود است و داشتن عناوینی مانند میراث فرهنگی هم نمی‌تواند رنگ صحت و حقیقت به این پیروی غلط و باطل بزند؛ خواه این کار بت پرستی باشد، خواه چهارشنبه سوری، خواه سفره اهل بیت که همراه ساز و آواز و مطربی برای رسیدن به وصال حق و برآورده شدن حاجت پهن می شود و تمام سنت ها و باورهای غلطی که در جاهلیت مدرن گریبانگیر فرهنگ دینی و اسلامی ما شده و ترس از مقابله با آن گریبان مسئولان فرهنگی کشور را گرفته مبادا که لطمه ای به میراث غلط باقی مانده از گذشته که آمیخته با دست درازی های دشمنان شده، بخورد.

دو نکته مهمی که از این آیه به دست می آید و لازم است همگان به آن توجه ویژه داشته باشند، اینست که:

1- ارتجاع و عقب گرد، ممنوع است. پیروى از سنّت و راه نیاکان، اگر همراه با استدلال و تعقّل نباشد، قابل پذیرش نیست.

2- انتقال تجربه و دانش ارزش است، ولى انتقال خرافات از نسل گذشته به نسل آینده، ضد ارزش به شمار می رود.

منبع:

یادداشت/ الهام صادقی