بررسی مطالعات نشان می دهد یک ارتباط احتمالی بین دیابت نوع ۲ و اختلالات شنیداری وجود دارد.

به گزارش قدس آنلاین به نقل از مهر، دیابت به عنوان یک بیماری بیرحمانه نه تنها موجب کوتاه شدن طول عمر می شود بلکه به طور جدی بر کیفیت زندگی هم تاثیر می گذارد.

جلسه دفاعیه در ساعت 12 روز شنبه95/2/4 در مدرسه علمیه کوثر علی آباد کتول برگزار شد.
فهیمه دهسنگی معاون پژوهش مدرسه علمیه گفت:داور این جلسه دکتر حسین طاهری امام جمعه رامیان و استاد راهنما حجت الاسلام و المسلمین علی اکبر نصرتی امام جمه شهر سنندج.
شرکت کنندگان این دفاعیه فائزه دامغانی با موضوع “معیار های شایسته گزینی از منظر نهج البلاغه” و تطبیق آن در شهرستان علی آباد کتول و ساجده برماس با موضوع “سبک زندگی خانوادگی امام علی” با کسب رتبه عالی برگزار شد

اگر چه حضرت ایوب علیه السلام برای صبرش شهره آفاق شده است و بلاهایی که به او رسید بسیار سنگین بود، ولی این سختی ها سرانجامی داشت و بیشتر زندگی او با خوبی و خوشی سپری شد. بردبارتر از ایوب، کسی است که از خردسالی تا پیری، زندگی اش با اندوه عجین شده است. او «مادر مصیبت ها» زینب کبراست. در کودکی شاهد ستم هایی بود که به پدر و مادرش روا می شد. پس از آن هم پرستار فرق تا ابرو شکافته پدر گردید. جگر پاره پاره برادرش امام حسن مجتبی علیه السلام را با اشک چشم می شست و در غم بارترین تراژدی تاریخ، یعنی جریان کربلا، بار مصیبت های سنگینی را به دوش کشید و این درحالی است که «جز زیبایی چیزی ندید».

.1 عبوديت

عبوديت و بندگى در فرهنگ دين و سخنان مولا دوگونه است: عبوديت فراگير (عام) و عبوديت ويژه (خاص)

الف: عبوديت فراگير (تكوينى)

از ديدگاه توحيدى اميرالمؤمنين «عبوديت» و خضوع، ويژگى ذاتى و عمومى همه پديده‏هاست و هيچ موجودى ـ به دليل فقر ذاتى خود ـ از دايره عبوديت بيرون نيست.

بر اين اساس جهان سراير عبد و فرمانبردار خداست: «همه چيز در برابر عظمت او خاضع و در مقابل طلطه و قدرت او رام و فرمانبردار است.» ⁽¹⁾ «دنيا و آخرت مطيع او هستند و آسمان‏ها و زمين‏ها كليد خود را به او داده‏اندو درختان سرسبز، بامداد و شامگاه [ هميشه‏] براى او سجده مى‏كنند.» ⁽²⁾ عبوديت بدين معنا حتى شامل كافران و ملحدان كه منكر خدا هستند نيز مى ‏شود، زيرا هستى آنها و تمام ذرات وجود آنها محكوم اراده الاهى و قوانين و سنت‏هاى اوست. آنها «بندگانى [هستند] به قدرت آفريده شده و به اجبار پرورش يافته. ⁽³⁾ عبوديت عمومى هستى، در واقع لازمه «ربوبيت مطلق» خداوند است. ⁽⁴⁾ [همه موجودات‏] آفريدگانى تحت ربوبيت‏اند» ⁽⁵⁾ . «ربوبيت مطلق» خداوند نيز لازمه «الوهيت مطلق» اوست.

ب: عبوديت ويژه (عبوديت ارادى)

عبوديت خاص يا عبوديت اراديگ عبارت است از حالت تسليم در برابر خداوند و اينكه خود را مملوك و «عبد» او دانستن (و براى خويش «انانيت» و استقلال قائل نبودن». قرآن درباره حضرت ابراهيم عليه‏السلام مى ‏فرمايد: «هنگامى كه پروردگارش به او گفت تسليم شو، گفت : به پروردگار جهانيان تسليم شدم». ⁽⁶⁾ اميرالمؤمنين عليه‏السلام، در آغاز «وصيت» خود، با اقتباس از قرآن كريم، م ‏فرمايد: «ان صلاتى و نسكى و محياى و مماتى لله رب العالمين» ⁽⁷⁾ ، يعنى: «نماز من، عبادت من، زندگى و مرگ من براى پروردگار عالميان است».امام صادق عليه‏السلام در پاسخ به اين پرسش كه حقيقت عبوديت چيست؟ مى ‏فرمايد: خود را مالك و مدبر خويش ندانستن و به فرمان‏هاى الهى گردن نهادن. ⁽⁸⁾ عبوديت ارادى نيز (چون عبوديت عام) از ربوبيت الاهى سرچشمه مى‏گيرد: «… به عبوديت خدو اقرار مى‏ كنم و به ربوبيت او شهادت مى ‏دهم…». ⁽⁹⁾ توضيح اينكه ربوبيت خداوند نسبت به هر پديده‏ اى متناسب با آن پديده است. انسان، كه از ويژگى «آگاهى» و «اراده» برخوردار است، تحت دو نوع ربوبيت قرار دارد

ادامه »

علی جان، ما معصوم که نیستیم اشتباه کردم این قرار را گذاشتم.

به گزارش سرویس دینی جام نیـوز، مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: قشنگ بمیر! نیمه کاره خوب نیست. کسی دعا کرده بود که: علی جان! من به پا بوست می‌آیم. بیست سال است که نیامده‌ام. می خواهم همین که رسیدم و زیارتت کردم بمیرم و در وادی السلام دفنم کنند. شصت هفتاد سالش بود، همسال من. بالاخره رفت. کربلا را زیارت کرد و از آن جا به نجف رفت.

یادش نبود که نذر کرده است. وارد حرم شد. زیارت کرد و به خانه برگشت. به خانه که رسید تب کرد. فردا صبح دید تب شدیدتر شد. یادش آمد که با حضرت قراردادی بسته بود. دوید حرم. گفت: علی جان! من اشتباه کردم. تبش خیلی شدیدتر شد.

از حرم بیرون نیامد، آن جا ماند. گفت: علی جان، ما معصوم که نیستیم. اشتباه کردم این قرار را گذاشتم. بالاخره حضرت امیر(ع) ملکی را پیش او فرستاد که سی سال رهایش کنید. ملک وقتی به مریض برخورد حالش خوب شده بود. نشسته بود. داشت می‌گفت: الحمدالله! الهی شکر! یعنی شکر که از دست علی در رفتم. آن ملک به او گفت: برای دو سه روز عمر دنیا علی را پکر کردی. علی ناراحت شد. یعنی آدم وقتی قول می‌دهد چرا تو می‌زند؟! معنایش این است که آنها خیلی دوست دارند ما زود برویم آن‌جا، پهلویشان.

بالاخره ما باید در بغل این‌ها برویم. شما آماده باش! با قلبت کار کن! به اعضا و جوارحت غالب باش. با قلبت که کار کنی اعضا و جوارح هم به دنبال آن هستند. فکر و شعور و جانت می‌خواهند تو را جدا کنند. منفرد شوی، عُرضه‌دار شوی، آن وقت کارها را به گردنت بگذارند.

کتاب طوبی محبت – ص 158
مجالس حاج محمد اسماعیل دولابی