کوچه ای را بود نامش معرفت

مردمانش بامرام از هر جهت

سیل آمد کوچه را ویرانه کرد

مردمش را با جهان بیگانه کرد

هرچه در آن کوی بود از معرفت

شست و با خود برد سیل بی صفت

از تمام مردم آن کوچه تنها یک نفر

خانه اش ماند و جست از خطر

رسم و راه نیک هر جا بود و هست

از نهاد مردم آن کوچه است

چون که در اندیشه ام اینگونه ای

حتم دارم بچه آن کوچه ای…

منبع: سروده یکی از بچه های حوزه علمیه کوثر علی آباد کتول(فاطمه سنچولی)