ماه ربیع­ الأول، ماهی سرشار از سرور و حزن در تاریخ اسلام است و روز نخستین آن حوادث و رخدادهای بسیاری را در دل خود جای داده است.در این روز حوادثی رخ داده است که تاثیر مستقیمی بر تاریخ زندگی مسلمانان داشته است که حتی تا به امروز نیز مشهود است.از جمله اینکه این روز، روزی است که بدن مطهر پیامبر خاتم (ص) را پس از گذشت سه روز از رحلت ایشان به خاک سپردند.در نیمه­شب اول ربیع­الأول، امیرالمؤمنین علی (ع) پیکر پاک خاتم­الأنبیا، حصرت محمد (ص) را دفن فرمودند.این خاکسپاری در حالی بود که حضرت علی (ع)، علاوه بر تحمل این مصیبت و فاجعه­ی جان­سوز، بایستی انواع بی­احترامی به آن حضرت و توجه نداشتن مردم به آداب غسل و کفن و دفن حضرت را به جان می­خرید. چرا که در بین انصار و مهاجرین و سایرین در امر خلافت مشاجره بود و به همین سبب عده­ی بسیاری از مردم و حتی ابوبکر و عمر که بعدها ادعای جانشینی پیامبر (ص) را داشتند، در مراسم تدفین حاضر نشدند و نمازی بر آن حضرت نگزاردند.(1)
رحلت پیامبر در حقیقت آغاز عقده گشایی کسانی بود که سال ها حب دنیا و  جاه و مقام را در سینه های خود حبس کرده بودند و منتظر لحظه ای بودند که بدون حضور پیامبر اکرم (ص) بتوانند بر مقاصد دنیایی خود تسلط یابند تا جایی که بعدها کسانی مثل عایشه اقرار کردند:«به خدا قسم، ما از دفن پیامبر با خبر نشدیم، تا اینکه صدای بیل و کلنگ را در شب چهارشنبه، اول ربیع، از حجره­ی آن حضرت شنیدیم».(2)

با اینکه پیامبر اکرم 23 سال از همه وجود برای این مردم زحمت کشیده بود و آنان را از جهل و نادانی و گمراهی رهانیده بود و بهترین دین و کتاب آسمانی را برای آنان عرضه کرده بود اما به مجرد رحلت آن بزرگوار عده ای فرصت طلب حتی حرمت رحلت ایشان را نگه نداشتند و در اقدامی سریع به تقسیم حکومت و . . . پرداختند. اما در این میان تنها یار و یاور همیشگی پیامبر در همه لحظه های حساس زندگی بود که بنا به وصیت پیامبر (ص)،  تا سه روز پس از رحلت ایشان، یعنی تا اول ربیع در خانه ماندند؛ چرا که حضرت (ص) به علی (ع) فرموده بودند:«علی جان، تا سه روز از خانه خارج مشو و قرآن را جمع آوری کن…».(3)به همین دلیل در روز اول ربیع­الأول، هنگامی که بر منزل آن حضرت هجوم آوردند تا بیعت کنند، حضرت علی (ع) فرمودند:«قسم یاد کرده­ام تا جمع قرآن تمام نشود از خانه بیرون نیایم» و آنان بازگشتند.

یکی دیگر از حوادث اولین روز ماه ربیع­الأول، از خودگذشتگی حضرت علی (ع) برای حفظ جان پیامبراکرم (ص) است که در لیلة­المبیت، علی (ع) به جای حضرت محمد (ص) در بستر ایشان خوابیدند؛ چرا که کفار و مشرکان قصد کشتن حضرتش را داشتند.در این شب، به جبرئیل و میکائیل خطاب رسید که:«من بین شما دو نفر برادری قرار دادم و عمر یکی از شما را از دیگری بیشتر نمودم، کدامیک از شما ایثار و از خودگذشتگی می­کند که عمر طولانی از برای دیگری باشد؟!» هر دو عمر طولانی را طلب کردند و چنان شد که خطاب آمد:«به زمین بنگرید و ببینید که چگونه علی (ع) جان خود را فدای برادرش پیامبر (ص) نموده و بر بالین وی سر نهاده است. به زمین بروید و او را از شر دشمنان حفظ کنید».و بدین ترتیب جبرئیل بالای سر امیرالمؤمنین و میکائیل سمت پاهای آن حضرت نشست و ندا سر داد:«خداوند در جمع ملائکه به تو مباهات فرموده است».

و اینجا بود که خداوند آیه:«و من الناس من یشری نفسه ابتغاء مرضات الله … » را در شأن علی بن ابی طالب نازل فرمود؛ «از مردم کسی هست که جان خویش را در راه رضایت خداوند می­فروشد و خداوند بر بندگان مهربان است».(4) در حقیقت امام علی (ع) در این روز با از خود گذشتگی خود که در بسیاری دیگر از حوادث دین نیز نظیر آن را دیده ایم از کشته شدن رسول خدا و از بین رفتن دین که همانا خواست مشرکان بود جلوگیری کرد. 

این روز، همچنین سالروز هجرت نبی مکرم اسلام (ص) پس از سیزده سال از مکه به مدینه و آغازگر تاریخ هجری مسلمانان است. تاریخی که سرنوشت جهان را تغییر داد و اسلام را به عنوان یک دین برتر و حقیقی به جهانیان عرضه کرد .

از طرفی هم بنا به روایتی اولین روز ربیع­الأول، روز شهادت امام حسن عسکری (ع) در سال 260 ه.ق. نیز بوده است.(5)و البته بنا به قولی دیگر شهادت آن حضرت در چهارم ربیع­الأول و در روایتی در هشتم ربیع­الأول ذکر شده است.
اما به هرحال این روز بزرگ در تاریخ دین ماه زمینه ساز اتفاق های مهمی بوده است که در کنار همه اینها هم ماه این روز پایان بخش غم و اندوه اهل بیت هم هست که پایان بخش عزای ماه محرم و صفر نیز هست.

منبع:
 1. المنصف: ص 14، 568. جامع الاحادیث: ج 13 ص 267.
2.تاریخ الإسلام (ذهبی): ج 1 ص 582. السیرة النبویة (ابن کثیر): جلد 4 ص 538. مسند احمد: ج 6 ص 62، 242، 274.
3. تفسیر فرات: ص 398. در توحید صدوق: ص 73 هفت روز و در امالی طوسی: ج 1 ص 263 نُه روز است.
4.  سوره­ی بقره: آیه­ی 207.
5. قلائد النحور: ج ربیع­الأول ص 2. مصباح کفعمی: ص 523. مصباح المتهجد: ص 732. فیض العلام: ص 201.                                                       

مظلومیت امام حسن(ع) متفاوت با تمامی معصومان(ع) ها بود. مظلومیت این امام کریم(ع) هم در بعد داخلی میان اصحابشان و هم در بعد خارجی میان دشمنانشان بود.

وی افزود: امام حسن(ع) کسانی را پشتیبان خود می دیدند که هیچ گونه ولایت پذیری از ایشان نداشتند و تنها مدعی بودند که فدایی راه امامت هستند. در سفری که امام حسن به سمت مکه داشتند، شخصی از حضرت(ع) پرسید که چرا با معاویه صلح کردید؟ امام حسن(ع) به گله ای که نزدیکشان مشغول چریدن بودند و تعداد گوسفندان این گله سه رأس بود، اشاره کردند و فرمودند « اگر تعداد یاران من به اندازه تعداد گوسفندان این گله بود، هیچگاه با معاویه صلح نمی کردم.» این روایت گویای مظلومیت امام حسن(ع) در میان حتی اصحابشان بود.

این کارشناس مذهبی ادامه داد: بعد بیرونی مظلومیت امام حسن(ع)، معاویه دشمن اصلی ایشان بود. چرا که معاویه از راه نفاق با امام مجتبی(ع) مقابله می کرد. در ظاهر متدین اما باطنش سراسر سیاهی و بغض اهل بیت(ع) بود. این شیوه معاویه عرصه را بر امام حسن(ع) تنگ کرده بود و نمی گذاشت ایشان چهره حقیقی خود و اسلام را بر همگان آشکار کنند.

معاویه کاری کرده بود که میان مردم شام محبوبیت پیدا کرده بود. از معاویه پرسیدند « دستیابی به این جایگاه میان مردم، چگونه ممکن شد؟» « من تمامی کارهای خاندان پیامبر(ع) را به اسم خودم زدم و کارهای اشتباهم را به علی(ع) و فرزندانش نسبت دادم. از این رو میان مردم شام محبوب شدم.»

گواهی در خصوص علل صلح امام حسن(ع) اظهار کرد: زمانی که امام مجتبی(ع) از مردم دعوت کردند که برای مقابله با معاویه برخیزند، مردم گفتند که تعداد فراوانی از ما را در جنگ های صفین، جمل و نهروان کشتید و حالا می خواهید بقیه را هم بکشید. این نشان می دهد که ظرفیت مبارزه میان جامعه زمان امام حسن(ع) نبوده است. در حالی که این ظرفیت در جامعه ی زمان امام حسین(ع) تا حدی وجود داشت. چرا که حدود 10 سال از آخرین جنگ مسلمانان سپری شده بود. موضوع دیگری که منجر به صلح امام حسن(ع) شد، همان تزویر معاویه بود. به این معنا که معاویه، ظاهری دینی داشت و مقابله با وی به نوعی مقابله با حاکم اسلامی میان مردم جلوه می کرد.

گواهی در پایان اضافه کرد: برخی از کوتاه فکران تصور می کردند که صلح امام حسن(ع)، ناشی از نبود شجاعت در وجود این امام معصوم(ع) است، در حالی که کریم اهل بیت(ع) در صفین آنچنان بر دشمنان هجوم می بردند که امام علی(ع) از این موضوع که ایشان شهید شوند و راه امامت ناتمام بماند، نگران شدند.

منبع:سخنان حجت الاسلام و المسلمین عبد العلی گواهی، کارشناس مذهبی و تولیت امام زاده صالح(ع) تجریش، در گفت و گو با خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان

روش نوشتن چکیده برای مقاله علمی
چكيده، خلاصه جامعي از محتواي يك گزارش پژوهشي است كه همه مراحل و اجراي اصلي پژوهش را در خود دارد. هدف‏ها، پرسش‏ها، روش‏ها، يافته‏ها و نتايج پژوهش، به اختصار، در چكيده آورده مي‏شود. در متنِ چكيده بايد از ذكر هرگونه توضيح اضافي خودداري شود. مطالب چكيده بايد فقط به صورت گزارش (بدون ارزشيابي و نقد) از زبان خود پژوهشگر (نه نقل قول) به صورت فعل ماضي تهيه شود.

چكيده در حقيقت بخشي كامل، جامع و مستقل از اصل گزارش در نظر گرفته مي‏شود و نبايد پيش از انجام گزارش، پژوهش تهيه شود. اگر شما یک مقاله علمی را می نویسید، توصیه می شود که نوشتن چکیده آخرین کاری باشد که انجام می دهید.

چکیده معمولا از چه بخش هایی تشکلی می شود؟
چهار بخش اصلی در متن چکیده وجود دارد
انگیزه و بیان مسئله : چرا ما به مسئله ی حاضر اهمیت می دهیم؟ در تحقیقات انجام شده چه موضوعی بوده است که فاصله ای را ایجاد کرده است؟

روش رویه راهکار شما، دقیقا شما چه کاری کردید تا به نتیجه رسیدید

نتایج / دستاوردها/ محصولات : به عنوان نتیجه و محصول کاری که با روش بیان شده انجام شده است چه چیزی یافته اید / یاد گرفته اید/ ایجاد کرده اید
نتیجه گیری / مفاهیم : در پایان با توجه به مسئله ای که بیان کردید، برزگترین یافته ی شما برای درک بهتر و پیشبرد موضوع تحقیقاتی چه بوده است؟طول چكيده براي مقاله، بستگي به روش‏هاي خاص هر مجله دارد و معمولاً بين 100 تا 150كلمه پيشنهاد شده است

واژگان كليدي

معمولاً در انتهاي چكيده، واژگان كليدي پژوهش را بيان مي‏كنند تا به خواننده كمك كنند، پس از خواندن چكيده و آشنايي اجمالي با روند تحقيق، بفهمد چه مفاهيم و موضوعاتي در اين مقاله مورد توجه قرار گرفته است. معمولاً با توجه به حجم و محتواي مقاله، پنج تا هفت واژه كليدي در هر مقاله بيان مي‏شود. (سرمد،  321) ص 1379

ادامه »

روزه گرفتن از دیدگاه طب سنتی غلبه مزاج گرم و خشک است و طوری بدن را از مواد زائد پاک می کند که از طریق مسهل، انفیه، حجامت، فصد، زالو‌درمانی، حقنه، آبزن، قی‌آورها و غیره پاکسازی کامل نمی‌شود.

پس از گذشت یک ماه از زمان روزه‌داری، روزه‌دار با بدنی جوان و تازه مانند کسی که تازه خلق شده زندگی جدیدی را شروع می‌کند.

بدن روزه دار به دلیل این پاکسازی گرم است چون بلغم‌های غلیظ که در روزنه‌های بدن چسبیده و جا خوش کرده‌اند، می‌سوزند و حرارت ایجاد می‌کنند.همچنین روزه نه تنها بلغم‌های غلیظ، بلکه ماده رسوبی هر خلطی را که رسوب کرده و روزنه‌ها را بسته می‌سوزاند.

کردافشاری با تأکید بر اینکه پزشکان نباید ضعف و سستی روزه‌دار را به معنی سرد شدن مزاج فرد در نظر بگیرند گفت: در ماه رمضان اندام‌های دفعی بدن مواجه با کم‌کاری می‌شوند. ادرار، مدفوع، تعرق کاهش می‌یابد و بهترین نیروی دفع کننده همان نیروی دفعی است که با حرارت و از طریق مزاج‌ها دفع می‌شود و نقش مهمی را در پاکسازی بدن از اخلاط بر عهده می‌‌گیرد.

روزه‌داری عامل پیشگیری از تمام بیماری‌ها
این متخصص طب سنتی تصریح کرد: بنابراین روزه‌داری عاملی مهم در پیشگیری از تمام بیماری‌ها از جمله سرطان، سکته، نسیان، رعشه (پارکینسون)، ام.‌اس و انواع بیماری‌های صعب‌العلاج به حساب می‌آید و تا سال بعد بدن انسان را از تمام بیماری‌ها بیمه می‌کند.

عامل اصلی بروز بیماری‌های خطرناک به دلیل غلیظ شدن شدید خون و رسوب‌گذاری مواد فاسد در عروق گوناگون بدن است که روزه‌داری با استفاده از مزاج گرم و خشک به بهترین شکل ممکن تمام آلودگی‌ها را در بدن می‌سوزاند.

مزاج گرم و خشک، مزاج ویژه ماه رمضان است که بهتر است آن را بهتر بشناسیم تا بتوانیم در این ماه از آن بهره لازم را بگیریم.ماه رمضان برای اکثر افرادی که دارای مزاج رطوبی چه سرد و چه گرم هستند فوائد زیادی خواهد داشت؛ اما برای صاحبان مزاج گرم و خشک و سرد و خشک در حد اعتدال مفید است اما اگر از اعتدال خارج شود زیان‌هایی را به بار می‌آورد.

به همین دلیل است که در روایات اسلامی آمده که در این ماه چگونه رفتار شود که نه تنها زیانی متوجه روزه‌داران نشود بلکه بهترین استفاده را نیز از آن ببرند.
مزاج گرم و خشک باعث از بین رفتن بسیاری از مواد غذایی قندی می شود در نتیجه ضعف بر روزه‌دار غلبه می‌کند پس مصرف مواد گرم و شیرینی در این ماه لازم است، اما این به معنای غلبه سردی نیست.

بنابراین افرادی با مزاج خشک،آنهایی که لاغر اندام هستند یا بیماری های پوستی دارند که دچار اگزما یا کهیر و بیماری‌های التهابی می شوند بیشتر باید مراقب رفتار تغذیه‌ای خود در این ماه باشند.

بیماری‌های خود ایمنی که به تعبیر ما از گروه مزاج‌های گرم و خشک یا سرد و خشک هستند نیز در صورت عدم اعتدال مزاجی‌ با مزاج ماه رمضان درگیری و مشکل پیدا خواهند کرد که بهتر است توصیه‌های غذایی لازم را در نظر بگیرند.
منبع:tabnak.ir

این تحقیق باهدف تبیین نقش تفکردرشاکله انسان ازمنظرمنابع دینی تنظیم شده است ودرآن تلاش گردیده تابدین سوال پاسخ داده شودکه نقش تفکردرشاکله انسان چیست؟درراستای پاسخ به این پرسش به عواملی که موجب شکل گیری شاکله وشخصیت انسان می شوندوخودشناسی که موجب رسیدن به خداشناسی می گردد،اشاره کنیم .

ازمهمترین یافته های ونتایج بدست آمده می توان به این حقیقت اشاره کردکه:تفکرحاصل انسانیت انسان می باشدچراکه موجب پیشرفت دینی وارتقای سطح معنویت فردوترقی وتعالی درراه های مادی ومعنوی می گرددوباآن ازسایرموجودات متمایزمی گردد.

این تحقیق درچهاربخش به شرح ذیل تنظیم وارائه شده است:

بخش اول کلیات،بخش دوم که شامل دوفصل می باشدبررسی جایگاه تفکردرقرآن وسنت بیان شده ودربخش سوم وچهارم ردیف دسته بندی کلی به مفهوم شاکله وشخصیت ونقش تفکردرآن وهمچنین پیشنهادات ونتیجه گیری پرداخته است.

مطالعه دراین پژوهش ازنوع مطالعات توصیفی بوده وروش به کاررفته درآن اسنادی است وتحلیل داده هابابهره گیری ازروش تحلیل محتواومنابع دسته اول ودوم جمع آوری شده است.

کلیدواژه: تفکر-شاکله

محقق:سحرفرشامراد