خواجه شمس‌الدین محمد بن بهاءالدّین محمد حافظ شیرازی (زاده ح. ۷۲۷ (قمری) – درگذشته ۷۹۲ (قمری))، معروف به لسان‌الغیب، ترجمان الاسرار، لسان‌العرفا و ناظم‌الاولیا شاعر بزرگ سدهٔ هشتم ایران (برابر قرن چهاردهم میلادی) و یکی از سخنوران نامی جهان است.طلاعات چندانی از خانواده و اجداد خواجه حافظ در دست نیست و ظاهراً پدرش «بهاءالدین محمد» نام داشته و مادرش اهل کازرون بوده‌است.[1] در اشعار او که می‌تواند یگانه منبع موثّق زندگی او باشد اشاره‌های اندکی از زندگی شخصی و خصوصی او یافت می‌شود. آنچه از فحوای تذکرهها به دست می‌آید بیشتر افسانه‌هایی است که از این شخصیّت در ذهن عوام ساخته و پرداخته شده‌است. با این همه آنچه با تکیه به اشارات دیوان او و برخی منابع معتبر قابل بیان است آن است که او در خانواده‌ای از نظر مالی در حد متوسط جامعه زمان خویش متولد شده‌است. (با این حساب که کسب علم و دانش در آن زمان اصولاً مربوط به خانواده‌های مرفه و بعضاً متوسط جامعه بوده‌است). در نوجوانی قرآن را با چهارده روایت آن از برکرده[2] و از همین رو به حافظ ملقب گشته‌است.

 
آرامگاه حافظ
در دوران حکومت شاه شیخ ابواسحاق (متوفای ۷۵۸ ق) به دربار راه پیدا کرده و احتمالاً شغل دیوانی پیشه کرده‌است. (در قطعه‌ای با مطلع «خسروا، دادگرا، شیردلا، بحرکفا / ای جلال تو به انواع هنر ارزانی» شاه جلال‌الدین مسعود برادر بزرگ شاه ابواسحاق را خطاب قرار داده و در همان قطعه به صورت ضمنی قید می‌کند که سه سال در دربار مشغول است. شاه مسعود تنها در سال ۷۴۳ و کمتر از یک سال حاکم شیراز بوده‌است و از این رو می‌توان دریافت که حافظ از اوان جوانی در دربار شاغل بوده‌است). علاوه بر شاه ابواسحاق، در دربار شاهان آل مظفر شامل امیر مبارزالدین، شاه شجاع، شاه منصور و شاه یحیی نیز راه داشته‌است. شاعری پیشه اصلی او نبوده و امرار معاش او از طریق شغلی دیگر (احتمالاً دیوانی) تأمین می‌شده‌است. در این خصوص نیز اشارات متعددی در دیوان او وجود دارد که بیان‌کننده اتکای او به شغلی جدای از شاعری است، از جمله در تعدادی از این اشارات به درخواست وظیفه (حقوق و مستمری) اشاره دارد.[3] دربارهٔ سال دقیق تولد او بین مورخان و حافظ‌شناسان اختلاف نظر وجود دارد. دکتر ذبیح‌الله صفا ولادت او را در ۷۲۷ ه‍. ق[4] و دکتر قاسم غنی آن را در ۷۱۷[5] می‌دانند. برخی دیگر از پژوهندگان همانند علامه دهخدا بر اساس قطعه‌ای از حافظ ولادت او را قبل از این سال‌ها و حدود ۷۱۰ ق تخمین می‌زنند.[6] آنچه مسلم است ولادت او در اوایل قرن هشتم هجری و بعد از ۷۱۰ واقع شده و به گمان غالب بین ۷۲۰ تا ۷۲۹ ق روی داده‌است.

در مورد سال درگذشت او اختلاف کمتری بین مورخان دیده می‌شود و به نظر اغلب آنان ۷۹۲ ق است. از جمله در کتاب مجمل فصیحی نوشته فصیح خوافی (متولد ۷۷۷ ق) که معاصر حافظ بوده و همچنین نفحات الانس تألیف جامی (متولد ۸۱۷ ق) به‌صراحت این تاریخ به‌عنوان سال درگذشت خواجه قید شده‌است. محل تولد او شیراز بوده و در همان شهر نیز روی در نقاب خاک کشیده‌است.

روایت است هنگامی که قصد دفن حافظ را داشتند، عده‌ای از متعصبان با استناد به اشعار حافظ دربارهٔ می‌گساری با دفن وی به شیوهٔ مسلمانان مخالف بودند و در مقابل عدهٔ دیگر وی را فردی مسلمان و معتقد می‌دانستند. قرار شد که از دیوان حافظ فالی بگیرند که این بیت آمد:

       قدم دریغ مدار از جنازهٔ حافظ         که گرچه غرق گناه است، می‌رود به بهشت
این شعر در بدخواهان شاعر تأثیر بسیاری می‌کند و همه را خاموش می‌کند.[7]

منابع:

1.http://www.irane7000saale.com/pdf-Iran-7000/Ganjine-PDF-IranShenasi/Iranian-(Iran7000)/HAAFEZ-(Irane7000saale-com).pdf

2.بیت تخلص (پایانی)
3.از کوچه رندان، عبدالحسین زرین‌کوب
4.صفا، ذبیح‌الله تاریخ ادبیات ایران
5.غنی، قاسم. تاریخ عصر حافظ
6.دهخدا، علی‌اکبر. لغتنامه دهخدا، مدخل حافظ
7.غریق فی الإثم، لکنه ذاهب إلی الجنة! (فیصل عبدالحسن)

بیانات مقام معظم رهبری:

بسم الله الرحمن الرحیم

اوّلاً از همه‌ى کسانى که در زمینه‌ى گسترش فضاى سبز، در سطح کشور فعّالیّت دارند، بایستى ما تشکّر کنیم و به آنها خدا قوّتى بگوییم. ثانیاً از همه‌ى مسئولان و همه‌ى آحاد مردم عزیزمان بخواهیم که به مسئله‌ى فضاى سبز اهمّیّت بدهند و مانع بشوند از اینکه کشور و ملّت و زندگى مردم، از این کمک الهى، از این نعمت بزرگ پروردگار - که عبارت است از گیاه و درخت و مانند اینها - محروم بشود.
مسئله‌ى محیط زیست هم خیلى مهم است؛ این قضیّه‌ى ریزگردها و غبارهایى که مى‌آید داخل کشور - که آقاى وزیر کشاورزى چند روز قبل از این به من گزارشى از این مسئله و زیانهایى که دارد، میدادند - واقعاً مسئله‌ى بسیار مهمّى است؛ و جا دارد که به صورت کلان، همه‌ى مسئولین کشور و همه‌ى بخشهاى مختلف دولت هماهنگى کنند، همکارى کنند، براى اینکه جلوى این آسیب را بگیرند؛ آسیبهاى بزرگى را به کشور [وارد میکند]. اخیراً هم یک گزارشى براى من فرستاده بودند راجع به همین ریزگردها که گزارش هشدار دهنده‌اى است؛ لازم است که به آن توجّه بشود.
ما از مردم خواهش میکنیم که درخت را پاس بدارند و فضاى سبز را اهمّیّت بدهند. «هر ایرانى یک درخت» که گفته میشود و در زبانها هست، شعار خوبى است؛ سعى کنند در این ایّام - که ایّام درختکارى و فصل درختکارى است - هرچه میتوانند [کاشت درخت را] افزایش بدهند. و جلو دست تطاولى که دراز میشود گاهى به فضاهاى سبز را، هم مردم و هم مسئولان بالخصوص بگیرند و نگذارند؛ چه جنگلهاى ما، چه مراتع ما و چه فضاهاى سبز شهرى و آنچه که حول‌وحوش شهر هست؛ والّا اگر چنانچه شماها با قوّت و قدرت برخورد نکنید، این دامنه‌هاى البرز که در تهران ملاحظه میکنید، تا آن بالابالاهاى آن آهن و سیمان خواهد شد؛ یعنى همین‌طور کسانى سوءاستفاده میکنند. حالا اینکه شما میگویید که نشستید و روى این مسئله برنامه‌ریزى کردید، این خیلى خوب است؛ منتها باید در عمل به‌طور محسوس این مشاهده بشود و انسان بداند که واقعاً یک کار اساسى دارد انجام میگیرد؛ ان‌شاءالله موفّق باشید.پنج‌شنبه 15 اسفند‌ماه سال1392

همچنین درجای دیگر فرموده اند:

روز درختکاری از روزهای پربرکت در جمهوری اسلامی است!

روز درختکاری که در کشور معمول و باب شده، یکی از روزهای پربرکت در جمهوری اسلامی است چون درخت و گیاه برای کشور، برای زندگی، برای مردم، برای تنفس، یک امر ضروری است… باید مراقب باشیم که درختهایی را که موجود است، حفظ کنیم؛ یکی از کارهای مهم این است. (بیانات مقام معظم رهبری در تاریخ 15/12/1390)

منبع:به نوشته فاطمه بهیار

تاریخچه روز درختکاری

روز درختکاری  ابتدا در سال 1872 و در ایالت نبراسکای آمریکا و در تاریخ 10 آوریل (21 فروردین)، توسط فردی به نام J.Sterling Morton برگزار شد و گفته می شود که در آن روز بیش از 1 میلیون درخت کاشته شده است اما بعد از مدتی این تاریخ به آخرین جمعه ماه آوریل انتقال یافت.

امروزه بیشتر کشورهای دنیا روز درختکاری را محترم شمرده و در این روز به کاشتن درخت ها و نهال های متفاوت اقدام می کنند. البته تاریخ این روز با توجه به آب و هوای هر کشور متفاوت است و بیشتر سعی می کنند تا در موقعی از سال این کار را انجام دهند که درخت قابلیت رشد کردن را داشته باشد. برای مثال می توان به کشور هایی مانند آلمان، مصر، پاکستان، مکزیک اشاره کرد که روز درختکاری به ترتیب در روزهای 5 اردیبهشت، 26 بهمن، 27 مرداد و دومین پنجشنبه از ماه جولای است.

درختکاری در ایران نیز دارای پشتوانه ‌ای از علایق ملی و سنت تاریخی است، تاریخ نشان می ‌دهد که ایرانیان باستان، جشن های خاصی داشتند و در این جشن ها به درختکاری پرداخته و به خاک و زراعت احترام می‌ گذاشتند.

درختکاری و کاشت گیاهان نو در اسلام نیز بسیار مورد توجه قرار گرفته است و بزرگان دین و ائمه اطهار(علیهم السلام) نیز به این امر مشغول بودند،همانطور که امام علی(علیه السلام)در مدینه باغ های خرمای فراوانی کاشتند و آنهارا در راه خدا وقف کردند. و امام ششم ما شیعیان و رئیس مذهب شیعه امام صادق(علیه السلام) فرمودند:«کشت کنید و درخت بنشانید،به خدا قسم آدمیان کاری برتر و بالاتر از این نکرده اند.»بحارالانوار/ج103/ص68

سعی کنیم به این روز اهمیت داده و فرهنگ درختکاری را ترویج کنیم!…

درخت است سرمایه ی اهل راست
بکارید درختی که گفته خداست
بود نعمتـــــــــــــی سایه ی دلپذیر
بکارید درختی که زر بهر ماست

شاعر:«منصورمقدم»

منبع:به  قلم فاطمه بهیار

سلام بچه ها

موضوعی که میخوام دربارش بنویسم کتاب و کتاب خوانیه!…

برای شروع قبلش درباره کتاب و کتاب خوانی را از منظر قرآن و اهل بیت(ع)بررسی میکنم.

همونطور که میدونید اولین وحی به پیامبر (که میتونیم اونو شروع وحی والهام دین به پیامبر عزیزمون بدونیم)این بود!:

اقرا بسم ربک الذی خلق.خلق الانسان من علق.اقرا و ربک الاکرم…(بخوان!بخوان به نام پروردگارت که جهان را آفرید.همان خدایی که انسان را از خون بسته شده بوجود آورد.بخوان که پروردگارت از همه بزرگوار تر است….)

صدوراین جملات از سوی خداوند بزرگ و به عنوان اولین سخنان خداوند با مردم اهمیت این موضوع را می رساند!و اینگونه نقطه آغاز رسالت و دعوت اسلامی،بر مبنای خواندن و مطالعه شکل گرفت.

«والکتاب المبین» و این تعبیر نشانگر ارزش و اهمیت کتاب و نوشتار است. ارزش خواندن و مطالعه در صدر اسلام به حدی بودکه فدیه آزادی اسرای جنگ بدر قرار گرفت.

تاریخ هیچ تمدنی خالی از کتاب و کتابت نبوده ‌است، همه فرهنگ‌ها با کتاب آغاز می‌شوند و با کتاب رشد می‌کنندو در این میان آیین مقدس اسلام نیز بیشترین بهره را از کتاب برده‌ است پس:

در اهمیت نقش کتاب در تکامل جوامع انسانی همین بس که تمام ادیان آسمانی و بزرگان تاریخ بشری از طریق کتاب جاودانه مانده‌اند!

در بعضی از روایات و احادیث هم از کتابخانه به عنوان بوستان نام برده شده و توصیه شده است که علم را با نوشتن و کتابت در بند کنید و زیباترین تعبیر‌، اطلاق عنوان کتاب به قرآن است.

در بعضی از روایات و احادیث از کتابخانه به عنوان بوستان نام برده شده و توصیه شده است که علم را با نوشتن و کتابت در بند کنید و زیباترین تعبیر‌، اطلاق عنوان کتاب به قرآن است.

و روایاتی دیگر:

حدیث (۱) قال رسول الله صلی الله ‏علیه‏ و‏آله :
خَیرُ الدُّنیا وَالآخِرَةِ مَعَ العِلمِ وَشَرُّ الدُّنیا وَالآخِرَةِ مَعَ الجَهلِ ؛
خیر دنیا و آخرت با دانش است و شرّ دنیا و آخرت با نادانى.
کنزالعمال، ج۱۳، ص۱۵۱، ح۳۶۴۷2

حدیث (۲) قال رسول الله صلى ‏الله‏ علیه‏ و‏آله :
طَلَبُ العِلمِ فَریضَةٌ عَلى کُلِّ مُسلِمٍ أَلا إِنَّ اللّه‏َ یُحِبُّ بُغاةَ العِلمِ؛
طلب دانش بر هر مسلمانى واجب است. خداوند جویندگان دانش را دوست دارد.
الکافی(ط-‌‌‌الاسلامیه)ج۱،ص۳۰،و کافی(ط-دارالحدیث)ج۱،ص۷2

حدیث (۴) قال على علیه‏السلام :
زَکاةُ العِلمِ بَذلُهُ لِمُستَحِقِّهِ وَإجهادُ النَّفسِ فِى العَمَلِ بِهِ؛
زکات دانش، آموزش به کسانى که شایسته آن‏اند و کوشش در عمل به آن است.
غرر الحکم و درر الکلم،ص۴۴،ح۱۳2

به نوشته بنده حقیر(فاطمه بهیار)

توصیه امام رضا(ع) درباره فواید هویج
هویج میوه ای که براساس دیدگاه‌های طب سنتی می‌تواند در تسکین سوختگی‌ها تا کاهش خطرناکترین سرطان‌ها مفید واقع شود.

هویج میوه ای که براساس دیدگاه‌های طب سنتی می‌تواند در تسکین سوختگی‌ها تا کاهش خطرناکترین سرطان‌ها مفید واقع شود.جوشانده هویج و پیاز که به آن آبلیمو زده باشند عامل موثری برای درمان امراض عصبی نیز است.

هویج سبب تلطیف مواد غلیظ در بدن می‌شود زیرا ملطف است. از آن جا که هویج مقوی معده و ملین طبع است تجویز آن در کسانی که به سبب ضعف معده دچار یبوست شده‌اند، بسیار مناسب است.

امام رضا (علیه السلام)درباره خواص هویچ می فرمایند : خوردن هویچ برای رفع قولنج و بواسیر است و به جماع نیز کمک می کند .

منبع:طب رضا/ روازاده /ص73