سازمان بهداشت جهانی که در شهر ژنو پایتخت سویس قرار دارد از موسسات وابسته به سازمان ملل است.

در کنفرانس سانفرانسیسکو در سال 1946 تصمیم به تشکیل یک کنفرانس بین المللی بهداشت گرفته شد که اساسنامه آن در هفتم آوریل سال 1948، در نیویورک تنظیم و تصویب شد و درژوئن همان سال اولین مجمع عمومی سازمان بهداشت جهانی در ژنو با حضور نمایندگان 61 کشور جهان تشکیل شد.

هدف این سازمان، فراهم کردن حداکثر امکانات بهداشتی و سلامتی برای کلیه انسانهای روی زمین است، به دنبال این هدف، سازمان، برنامه های زیادی را به مرحله اجرا می گذارد تا زمینه مساعدت کشورها را برای تقویت بهداشت عمومی خود فراهم کند.

یکی از موانع بزرگ در بهبود وضع بهداشت در دنیا کمبود اشخاص متخصص می باشد . سازمان بهداشت جهانی برای رفع این مشکل، دوره های مطالعاتی و کارآموزی و تعلیم و تکمیلی در سرتاسر جهان تشکیل داده است.

بیشترین توجه سازمان مداوای تبهای مناطق حارّه، سل ، جذام، وبا، طاعون، آبله ، امراض تناسلی، بهداشت مادران و کودکان و تغذیه متمرکز می باشد و از جمله برنامه های عمده آن ریشه کنی مالاریا و آبله است.

ایران در 23 نوامبر 1946، به عضویت این سازمان درآمد و همه ساله در اجلاس سالیانه آن و در کمیته منطقه ای در گروه مدیترانه شرقی شرکت داشته است.

بهداشت چیست؟

بهداشت در واقع زیر بنای فعالیتهای اقتصادی و پیشرفتهای اجتماعی یک ملت است و سلامت جامعه در گرو رعایت اصول بهداشتی می باشد و جامعه سالم و تندرست می تواند از منافع خود دفاع، و حقوق خود را کسب کند.

بهداشت عبارت است ازعلم وهنرپیشگیری از بیماریها، طولانی کردن عمر و بالا بردن سطح سلامت و توانایی بشر که اگر تک تک افراد جامعه سالم باشند، می توان در مجموع، یک جامعه سالم و توانا به وجود آورد.

در قانون اساسی بر مسأله بهداشت تاکید زیادی شده است. دراصول سوم، بیست و نهم و چهل و سوم قانون اساسی بر ضرورت تأمین بهداشت و فراهم نمودن امکانات بهداشتی و درمان بیماریها، و گسترش خدمات درمانی تأکید شده است.

بهداشت در اسلام

ازجمله ویژگیهای فطری تمامی موجودات جهان غریزه پاکیزگی و میل به نظافت می باشد و انسان نیز به عنوان اشرف مخلوقات به طور ذاتی به سلامتی و تامین تندرستی خود علاقه مند است.

دین مبین اسلام، اهمیت زیادی برای انسانها قائل است و با وضع قوانین بهداشتی ، نسبت به حفظ سلامت افراد، برنامه ریزی کرده است.

ناگفته نماند که تندرستی فقط سلامت جسم نیست و سلامت روح و روان افراد و سلامت جامعه نیز اهمیت زیادی دارد وهرکدام ازاینها بریکدیگرتاثیرمتقابل دارند.اسلام نیز تاکید فراوان برخود سازی افراد جهت سلامت جامعه کرده و خط مشی زندگی را برای انسانها ترسیم نموده است.

متأسفانه جوامع پیشرفته به ویژه در زمینه بهداشت، به خاطر عدم رعایت اصول اخلاقی و روابط اجتماعی ، مبتلا به بیمارهایی چون ایدز"Aids” شده اند که در حال حاضرعلاجی برای آنها وجود ندارد.

دراسلام کلیه مسائل بهداشتی مانند بهداشت فردی، بهداشت محیط، بهداشت روانی، بهداشت اجتماعی و … مطرح شده وبسیاری ازمباحث که هنوزعلوم تجربی امروز به آنها نرسیده است به طوروسیعی مورد توجه قرار گرفته است. مثل تاثیرمعنوی حلال و حرام، نجاست و پاکی و…

دراسلام راجع به آب آلوده که می تواند سرمنشا وعامل انتقال بیماریها باشد، اشاره شده و قبل از اینکه دانشمندان به کشف و شناسایی میکروبها بپردازند سفارش شده که مصرف آب جوشیده ازهرجهت سودمند است زیرا حرارت باعث نابودی میکروبها و رفع آلودگی آب می شود و انسان را از خطر ابتلا به بیماری نجات می دهد و این نشان دهنده اهمیت رعایت مسائل بهداشتی و جلوگیری ازشیوع بیماریها دراسلام است.

اهداف بهداشتی

مسائل بهداشتی وسیع و گسترده است و با توجه به پیشرفت سریع علم، هر روز نکات بهداشتی ریزتر و دقیق تر و اهداف بهداشتی، گسترده تر می شوند .

به طور خلاصه اهداف بهداشتی را می توان به صورت زیر بیان کرد:

1- سالم سازی محیط زیست.

2- کنترل بیماریهای واگیردار.

3- آموزش بهداشت عمومی.

4- ایجاد خدمات پزشکی و پرستاری برای تشخیص و درمان بیماریها.

5- ایجاد و توسعه، یک سیستم اجتماعی که در آن هر فرد از وسایل و امکانات لازم برای سالم ماندن برخوردار باشد تا افراد ازحق مسلم خود یعنی سلامت و زندگی طولانی بهره مند و در مواقع بیماری بتوانند از آن خدمات بهره مند شوند.

اگر افراد جامعه نکات بهداشتی را رعایت کنند ، بهداشت جامعه نیز تامین خواهد شد .

بنابراین هر فردی در این کار سهمی دارد ؛ انسانها باید کوشش کنند تا از آلوده ساختن محیط زیست خود مانند هوا، آب ، زمین و… جلوگیری نمایند و از گسترش بیماریهای واگیردار با رعایت اصول بهداشتی جلوگیری به عمل آورند.