سلام
امروز داشتم در باره این جشن بزرگ دنبال مطلب می گشتم و بعدهم یه سرچی تو نت کردم ببینم مردم چی میگن و وبلاگ های مختلف رو یکی یکی میدیدم که ناگهان به این وبلاگ برخورد کردم و بسیار تعجب کردم،نه تنها از مطلب بلکه از نظراتی که داده بودن هم تعجب کردم!و باخودم فکرکردم که دشمن چقدر قشنگ کار کرده اما ما…
مطالب این بود:
((فرارسیدن نهم ربیع الاول را به دلیل به هلاکت رسیدن دو عمر که یکی عمر بن سعد از ملعونین واقعه عاشورا به دست مختار و دیگری … را تبریک می گویم.
هر سال این موقع یعنی در نهم ربیع الاول برایم این سوال مطرح است و درباره آن تفکر می کنم و گاهی بحث و امسال هم با کمک اینترنت کمی تحقیق اینترنتی کردم و از استادم جناب آقای قاسمیان هم سوال نمودم. ما حصل آن این است که در زیر می خوانید، اما بسیار دوست دارم در قسمت نظرات این پست دوستان بحث مطرح شده را ادامه دهند و نقطه نظرات خود را بگویند و ادله خود را بیاورند تا شاید به نتیجه ی خوبی برسیم. و به درد همه مان بخورد.
ابهام و سوال این است:
عده زیادی روز نهم ربیع الاول را روز شادی و جشن می دانند. برخی آن را عید تاج گذاری امام زمان (روح های ما فدای خاک قدومش) و یا مودبانه تر روز آغاز امامت ایشان می دانند و این به جهت آن است که قول معروف درباره تاریخ شهادت امام حسن عسگری (ع) هشتم ربیع الاول است و از فردای آن روز امامت امام بعدی یعنی امام زمان (عج) شروع می شود. صدا و سیما اصلا محلی از اعراب ندارد ولی صرف یادآوری باید گفت که آنها هم تابع همین نظرند و با ارائه گل های بزرگ و گران در اخبارهای سراسری و احیانا نشست و بحث در خصوص امامت و ولایت و در بعضی موارد تبریک مستقیم آغاز امامت امام زمان به این دسته پایبندند.
کسان دیگری چون خود من این را قبول نداریم. استدلال ما این است که معنی ندارد فردای شهادت یک امام معصوم خوشحالی کنیم و جشن بگیریم به جهت امام شدن امام بعدی. ببخشید که شاید زبان اشاره ام به این مطلب کمی بد است. ولی من واقعا این را به همین اندازه سخیف می دانم. مگر نه اینکه همه بزرگواران و حضرات معصومین ما نور واحد هستند. پس رفتن یکی و آمدن دیگری حتی اگر امام زمان باشد چه فرقی دارد. اتفاقا این باعث اندوه است که یک امام و یک واسطه فیض و یک معصوم با خصوصیات آن چنانی که در جامعه کبیره می خوانیم را به دست خود کشته ایم (چه ما چه دشمنان ما، به هر حال ما انسان ها) و بعد خوشحالیم که بعدی آمد. بی معنی به نظر می رسد. شاید اتفاقا باید ناراحت باشیم که یکی از تعداد ثابت دوازده نفری وعده داده شده ایشان کمتر شد!
از طرف دیگر آیا نباید ما در هم هچیزمان نگاه به معصومین و پیشوایان خود کنیم؟!
قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى اطَّلَعَ إِلَى الْأَرْضِ فَاخْتَارَنَا وَ اخْتَارَ لَنَا شِیعَةً یَنْصُرُونَنَا وَ یَفْرَحُونَ لِفَرَحِنَا وَ یَحْزَنُونَ لِحُزْنِنَا وَ یَبْذُلُونَ أَمْوَالَهُمْ وَ أَنْفُسَهُمْ فِینَا أُولَئِکَ مِنَّا وَ إِلَیْنَا. (بحارالانوار ج۴۴ ص۲۸۷)
مولا امیرالمومنین علیه السلام فرمودند: خداوند تبارک و تعالی مخلوقات زمین را مورد توجه و دقت قرار داد، سپس ما (اهل بیت) را اختیار فرمود و برای ما شیعیان را اختیار فرمود. شیعیانمان ما را یاری می کنند و در فرح و شادی ما اظهار خوشحالی می کنند و برای حزن ما اظهار حزن و اندوه می کنند. و آنها اموال و نفس های خودشان را برای ما بذل و بخشش می نمایند. آنها از ما و به سوی ما هستند.
کدامیک از معصومین چنین روالی را توصیه کرده اند؟ خود امام زمان (عج) فردای شهادت پدر بزرگوارشان خوشحال بودند یا ناراحت؟ مقام معظم رهبری توصیه به جشن می کنند و تبریک می گویند این روز را؟ امام خمینی در این روز خوشحال بود؟ حضرت آقای بهجت چطور؟ (من واقعا نمی دانم ها. اگر درباره سیره این بزرگان در این باره کسی چیزی می داند عنوان کند)
نکته دیگر اینکه ما از این جشن ها که می گیریم به کجا قرار است برسیم؟ اگر قرار است به بهانه آغاز ولایت و امامت امام زمان جشن بگیریم تا مردم یادشان نرود که منتظرند و امامی دارند و اینها … (برخی از دسته اول استدلال شان این است) نیازی به جشن گرفتن و عید گرفتن است؟ نیازی به گل و شیرینی است؟ خوب نیست در عین اینکه هنوز در مصیبت امام عسگری هستیم درباره امامت امام زمان و پایبندی به آن حضرت و خصوصیات واقعی انتظار به بحث و پخش سخنرانی ها و وعظ ها بپردازیم. از گل گذاشتن در اخبار سراسری چه چیزی عاید می شود؟
چرا برای دیگر امامان معصوم چنین کاری نمی کنیم. اگر این طور است باید فردای عاشورا عید امامت حضرت سجاد (ع) را بگیریم. ایشان کم کسی بوده اند؟ کم امامی بوده اند؟ کمتر از بقیه واسطه فیض بوده اند؟ کمتر از بقیه همه آن صفات اشاره شده در جامعه کبیره را دارند؟! هرگز. پس چرا برای ایشان چنین کاری نمی کنیم؟
دلیل آن را کمی می دانم. قبلا در زمان جوانی و مجردی با لحنی شاید جسورانه درباره امامان معصوم مطلبی در همین وبلاگ نوشته بودم. مطلبی درباره امامان معروف و غیر معروف. اینکه امام علی، امام حسین، امام صادق، امام رضا و امام زمان معروف هستند و بدون آنکه واضح گفته شود انگار در ذهن خیلی ها این عزیزان از بقیه بالاترند. انگار که امامان تاثیرگذارتری بوده اند و بیشتر امامت کرده اند تا بقیه! از بقیه خیلی نمی دانیم جز اینکه معمولا در زندان بوده اند و نتوانسته اند آن چنان که ما از کربلا خوشمان می آید کربلا بیافرینند. یا مزار شریف شان در ایران نیست و ما برای همین خیلی باهاشان ارتباط نداریم. نه سریال شان را می سازیم. نه به شان توسل می کنیم. و نه شهادت شان را چند روز و یک دهه عزاداری می کنیم. به یک روز اکتفا می کنیم و فردایش هم جشن امامت امام بعدی را می گیریم که خیلی خیلی معروف تر هستند و امام حی و آخرین امام و منجی عالم.
صدباره می گویم که مرا به خاطر این بیان رک و سخیف ببخشید. خود این بزرگواران می دانند که قصدم فقط بیشتر دانستن است و اینکه مطلب را خوب بفهمیم و به سهم خودمان امام شناسی کنیم و آسیب شناسی کنیم در این زمینه.
اگر به امامان دیگر همین ما مردم و همین ما انسان ها اجازه می دادیم و کمک می کردیم و خباثت نمی ورزیدیم، آنها منجی عالم بشریت نمی شدند؟ آنها نمی توانستند جهان را نجات دهند. اراده خدا بر این بوده، درست. ولی ما چه کرده ایم و برای چه جشن می گیریم؟! و اس ام اس تبریک می فرستیم؟
پی نوشت ١: آقای قاسمیان در جواب این سوال من که البته این همه تفصیل ندادم نه از قضیه حمایت کردند و نه مخالفت. گفتند اگر بخواهد این برای امامان دیگر تعمیم داده شود اصلا خوب نیست. ولی خوب به هر حال برای امام زمان چون که ایشان امام حی هستند، می شود توجیه داشته باشد. مطلب مهم دیگر ایشان این بود که این مساله جشن گرفتن یک بدعت جدید در این سالها نیست و از سالیان دورتر مرسوم بوده که شیعیان این روز را به عنوان آغاز امامت ایشان جشن می گرفته اند. صحبت های ایشان کمی مرا از موضع ضدیت در این باره پایین آورد و الان در سطحی هستم که می خواهم دلیل را بدانم و در بالا فقط استدلال هایی که به ذهنم می رسید را توضیح دادم. الان من یک مخالف نیستم بلکه می خوام شیرفهم شوم.
پی نوشت ٢: خاضعانه اعلام می دارم که در این باره نمی دانم و دوست دارم اگر کسی چیزی به ذهنش می رسد یا منبع خوبی دارد معرفی کند.))
بعضی از نظرهای مربوطه:
نظر اول:سلام دوست عزیز
۱- صرف حی بودن امام نمی تواند دلیلی بر جشن امامت او باشد. زیرا افرادی نیز که در زمان امام سجاد (امام حی زمان خودشان بودند) نیز باید با همین استدلال امامت ایشان را جشن می گرفتند.
۲- اصلا امامت کدامین امام (امام علی بعد از شهادت پیامبر و مصبتهای خانمش، امام حسن بعد از ضربه خوردن پدرش، امام حسین بعد از ….بعد از بعد از … ) برای شیعه جشن بوده است؟؟؟؟ ما از امامت امامانمان خورسندیم، خوشحالیم، در پوست خود نمی گنجیم ولی این خوشحالی فقط مربوط به لحظه امام شدن امام نیست مربوط به کلیه زمانهاست. ما معتقدیم کل روزها عاشوراست همه ی کره زمین کربلاست. از وقتی پیامبر از این دنیا رفت هیچ کدام از امامان رنگ عید به چشم ندیدند. شیعه هم باید همینطور باشد. ما منتظران ظهور آخرین ذخیره الهی هستیم تا عید را برای انسانهای کره زمین به ارمغان بیاورد.
۳- اگر امشب پیش امام زمان باشی. او را خوشحال می بینی از اینکه… یا دلتنگ پدرش؟ بدان که گذر روزگار رخداد اتفاقی رو در دل امام زمانمان کهنه نمیکند. فکر نکن لحظه شهادت پدرش به قدر کاهی از دل مبارکش کمرنگ تر شده و یا به فراموشی سپرده. آخه دل امام عصر مثل دل من فراموشکار نیست که.
شیعه بعد بالا رفتن سر حسین (ع) بر بالای چوب عزادار است. سیاه پوش است. و این سیاه را تا سال امام حسین ( ) از تن در نمیاورد.
نظر دوم:حدیث هر روز عاشواست و هر زمین کربلاست سندیت ندارد. لا یوم کیومک یا عبدالله
نظر سوم:در عرصه ای که ما زندگی می کنیم با حملات جنگ نرم مواجهیم با حمله به ولایت و ایجاد شبهه درمورد ولایت و…
جشن ما جشنی برای اثبات ولایت است برای بی صفتان و بی خردان برای زنده نگهداشتن یاد
امام زمان برای فرزندان جوان و ساده نگروووو……
مطلب من برای اولین بار نوشته شد در شناسایی دچار اشکال می شود
وگرنه همه می دانیم دل امام زمان غم دارد
نظر چهارم:سلام واقعا این سوال از دیشب ذهن منو مشغول کرده که چرا دیروز به جای پیام تسلیت شهادت حضرت امام حسن عسگری(ع) و عزاداری باید شاهد پیام تبریک برای شروع امامت حضرت حجت ابن الحسن امام مهدی (عج) و جشن و شادی باشیم من فکر میکنم این شادی بلافاصله پس از سالروز شهادت امام حسن عسگری(ع) درست نیست و هیچ توجیحی ندارد و دیروز از پیام تبریک تعجب کردم. آرزو دارم واقعا کسانی که در این زمینه علم کافی دارند پاسخ درستی به مردم ارائه بدهند و مردم با بی توجهی از کنار این مسائل گذرند و همه برای رفتار هاشون دنبال دلیل درستی باشند.
نظرپنجم:صدا و سیما نهم ربیع الاول رو به بهانه امامت امام زمان ع عید میگیره بخاطر اینکه بر عید الرهرا س که روز تبری است سرپوش بذاره در حالی که میدونیم امامت امام بعدی بعد از همان لحظه که امام سابق جان میدهد رسما شروع میشود پس روز امامت امام زمان ع هشتم ربیع الاول است.
و …
وما همینجوری نشستیم دست روی دست گذاشتیم و خونه نشینی میکنیم و هراز چند گاهی یه منبر هم میریم !
طلبه باید آنلاین باشه !…
سوالم اینه:کی تاحالا رفته دنبال یه همچین وبلاگ هایی بگرده و جواب صحیح به شبهاتشون بده تا اینجوری جوونامون تو جهل غلط نزنن!
منبع: دست نوشته (فاطمه بهیار)
.