“زمین، کوه و دره”

در خطبه ای از نهج البلاغه درباره عجایب آفرینش می خوانیم:

«از نشانه های توانایی و عظمت خدا و شگفتی ظرافت های آفرینش او، آن است که از آب دریای موج زننده و امواج فراوان شکننده، خشکی آفرید و به طبقاتی تقسیم کرد. سپس طبقه ها را از هم گشود و هفت آسمان به وجود آورد که به فرمان او برقرار ماندند و در اندازه های معین استوار شدند. نیز زمین را آفرید که دریایی سبزرنگ و روان، آن را بر دوش می کشید. زمین در برابر فرمان خدا فروتن، در برابر شکوه پروردگاری تسلیم است. سپس صخره ها، تپه ها و کوه های بزرگ را آفرید، آن ها را در جایگاه خود ثابت نگاه داشت و در قرارگاهشان استقرار بخشید. پس کوه ها در هوا و ریشه های آن در آب رسوخ کرد. کوه ها از جاهای پست و هموار سر بیرون کشیده و کم کم ارتفاع یافتند و ریشه آن در دل زمین ریشه دوانید. قله ها هم سر به سوی آسمان برافراشت و نوک آن ها طولانی شد تا تکیه گاه زمین و میخ های نگهدارنده آن باشد. سپس زمین با حرکات شدیدی که داشت آرام گرفت تا ساکنان خود را نلرزاند و آن چه بر پشت زمین است سقوط نکند یا از جای خویش منتقل نگردد».

منبع:

نهج البلاغه

شاگردی از استاد پرسید: منطق چیست؟
استاد کمی فکر کرد و جواب داد : گوش کنید ، مثالی می زنم ، دو مرد پیش من می آیند. یکی تمیز ودیگری کثیف من به آن ها پیشنهاد
می کنم حمام کنند.شما فکر می کنید ، کدام یک این کار را انجام دهند؟
هردو شاگرد یک زبان جواب دادند : خوب مسلما کثیفه !
… استاد گفت : نه ، تمیزه . چون او به حمام کردن عادت کرده و کثیفه قدر
آن را نمی داند.پس چه کسی حمام می کند ؟
حالا پسرها می گویند : تمیزه !
استاد جواب داد : نه ، کثیفه ، چون او به حمام احتیاج دارد.وباز پرسید :
خوب ، پس کدامیک از مهمانان من حمام می کنند ؟
یک بار دیگر شاگردها گفتند : کثیفه !
استاد گفت : اما نه ، البته که هر دو ! تمیزه به حمام عادت دارد و
کثیفه به حمام احتیاج دارد. خوب بالاخره کی حمام می گیرد ؟
بچه ها با سر درگمی جواب دادند : هر دو !
استاد این بار توضیح می دهد : نه ، هیچ کدام ! چون کثیفه به حمام
عادت ندارد و تمیزه هم نیازی به حمام کردن ندارد!
شاگردان با اعتراض گفتند : بله درسته ، ولی ما چطور می توانیم
تشخیص دهیم ؟هر بار شما یک چیزی را می گویید و هر دفعه هم درست است !!!
استاد در پاسخ گفت : خوب پس متوجه شدید ، این یعنی: منطق !
خاصیت منطق بسته به این است که چه چیزی رابخواهی ثابت کنی!!+

منبع :نوشته شده توسط hamed در یکشنبه بیست و پنجم فروردین ۱۳۹۲ و ساعت 21:49 |

همان طور که حادثه کربلا یک حادثه اتفاقی نبود،و حرکتی حساب شده و سازمان یافته بود،مسلما شکل گیری و انتخاب کاروان آن حضرت هم امری اتفاقی و تصادفی نبوده است.

یعنی این طور نبوده که امام(علیه السلام) خانواده خودرا برده باشد تا آنها تنها نمانند یا به خاطر علاقه ای که به حضرت زینب(سلام الله علیها) و حضرت عباس (علیه السلام) داشتند آنها را با خود به کربلا برده بودند؛ بلکه  تمام اعضای کاروان حسینی نفربه نفر گزینشی بوده وگزینش هم توسط خود امام(علیه السلام) انجام شده بوده است.

بنابراین بافت کاروان حسینی(علیه السلام) که برای آفرینش هنر عشق و ایمان به صحنه کربلا می رود تا عاشورا را بیافریند، یک بافت سازمانی و تشکیلاتی بود و یکی از اقشار مردمی که از یک طرف برای جهان اسلام و از طرف دیگر برای جهان بشریت پیام دارد گزینش زن ها می باشد.

این انتخاب امام حسین(علیه السلام) به عنوان حجت خدا و امام معصوم، مقام زنان را نشان می دهد.

عمده ترین محورهایی که می توان از حضور زن در نهضت عاشورا  برداشت کرد اینهاست:

1-صبر وپایداری و مقاومت در برابر سختی ها و مصیبت ها، چه در طول نهضت و چه پس از عاشورا.

2-شهامت و دلیری در افشاری حقایق و گفتن سخن حق در برابر سلطه جائر که در اسلام از بزرگترین جهاد ها محسوب می شود.

3-پیام رسانی و تبیین و روشنگری در طول سفر، حتی پس از بازگشت از سفر کربلا به مدینه .

منبع: کتاب تاریخ درآیینه در سیمای زینب (سلام الله علیها)
و قلم زنی یکی از طلاب مدرسه علمیه کوثر (فاطمه بهیار)

از امام صادق(ع) پرسیدند که چرا کسانی که در آخر زمان زندگی می کنند رزق و روزیشان تنگ است؟ فرمودند : به این دلیل که غالبا نمازهایشان قضا است.

حال چه کنیم تا نماز صبحمان قضا نشود؟

این سوالی است که از محضر آیت الله بهجت ره پرسیده شد و ایشان در پاسخ گفتند: کسی که باقی نمازهایش را در اول وقت بخواند خدا او را برای نماز صبح بیدار خواهد کرد.(1)

مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می‌فرمود: اگر آدم مرد و زنده شد چیزی لازم ندارد، زاد و راحله مال این بود که فهمت خوب شود و از خواب‌آلودگی در آیی، نماز و عبادت و کارهای خوب برای آن بود، الآن می‌خواهیم یک دمی با هم بنشینیم… .

به گزارش خبرگزاری تسنیم، مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می‌فرمود: اگر آدم مرد و زنده شد چیزی لازم ندارد، زاد و راحله مال این بود که فهمت خوب شود و از خواب آلودگی در آیی، نماز و عبادت و کارهای خوب برای آن بود، الآن می‌خواهیم یک دمی با هم بنشینیم، روزه فقط در آنجاست. احتیاجی به خوردن و چیزهایی که روزه را باطل می‌کند نداریم، فقط شنیدن، دیدن و خوابیدن که هیچ کدام روزه را باطل نمی‌کند، ذکر خدا، دیدن خوبی‌ها، پاک‌ها، سادات، این غذاهای اهل روزه است که روزه را باطل نمی‌کند.

بعد از موت در شهر خیلی خوب و زیبا هستیم. کفار و منافقین و اشقیا را از آن شهر بیرون می‌کنند. آن شهر را برای شما تمیز و قشنگ می‌کنند. قافله حجت خدا برای پاک و تمیز کردن در آنجا مشغولند، همان طور که شما را تمیز کردند. شما را طوری تمیز کردند که متوجه نشدی. آن وقتی که به حمام می‌رفتیم و خود را پاک و تمیز می‌کردیم، قشنگ سر بینه حمام می‌نشستیم و کیف می‌کردیم، اصلاً در این فکر نبودیم که کجا بودیم، کجا رفتیم و کجا هستیم.

بعد از موت این‌قدر جای آدم خوب است که می‌گوید: مردن چه خوب بود! آن‌وقت تازه می‌خواهد باز بمیرد. خدا هم می‌گوید: تمام شد. «خَلَقتُ للحیاة لاللموت»؛ برای حیات آفریدم نه موت. می‌خوابد به‌امید این که بمیرد. خوابش هم سبک می‌شود. خیلی قشنگ و زیباست. مردن را دوست دارد. مردنی که وقتی چشم‌ها را باز کردی هم پیغمبر را می‌بینی، هم خدا را و هم خودت را.

کتاب طوبای محبت ــ ص163
مجالس حاج محمداسماعیل دولابی