با خلــق خــدا مهـربان باش.

از سخنـان ناهنجـار گـرچہ بہ مـزاح باشــد بر حـذر باش.

خلافــ مگــو گرچـہ بـہ مطایبت باشد.

از قسـم خـوردن هـم اگـر چـه بـه راستــ، احتــراز کن.

چہ ایستاده اے دستــ افتاده گیــر و تا می توانی نماز را در اول وقتـــ بہ جاے آر.

انسـان بیـدار همــواره کشیڪ نـفس مے ڪشد و پاسـبان حـرم دل استــ و وارداٺ و صادراٺ دهـان خـود را مے پاید و دار هستـے را کارخانہ اۍ بزرگ می یابد ڪه با عمـّال بیشـمار ” و ما یعلم جنود ربک الا هو” دستــــ هــم گرفتـہ در کارنـد تا انســان بسـازند و از عالمـی تـحویل بـہ عالـم دیگر دهنـد و مے گوید ڪـہ مـروٺ نباشــد ڪه ڪفران شــود و جــبران نشــود.

از شـاه اولیا امیرالمومنین علے (علیه السلام) سـوال ڪردند ڪه وجـــود چیستــ؟

گفتـــــ: بـہ غیـر وجــود چیستــــ؟

امــا در بابــ شیـوه پسندیده سڪوت، حق اسٺ ڪه :

هــر ڪہ را اسـرار حـق آموختند مُهــر ڪردند و دهانــش دوختـند

هــر ڪه خامـوش شد گویا شــد.

هــر ڪه چـشم سر بسٺ بیـنا شـد.

هر ڪه مراقبــ است سـرور است. 

چہ ایں ڪه کلید نیڪبختی در مشتــ اوستــ و نگین پیروزے در انگشتــ او. 

قیامتــ با توستــ نہ در آخر طول زمانے.

درمحضـر استاد حسن زاده آملے