ستایش برای خدا است که ماه خود، ماه رمضان، را از جمله راه های احسان قرار داد، که ماه روزه، ماه اسلام، ماه پاکیزگی از آلودگی ها، ماه رها شدن از گناهان و ماه شب زنده داری است؛ ماهی که قرآن در آن نازل گردیده، قرآنی که راهنمای مردم ونشانه آشکار هدایت و جداکننده حق از باطل است. پس به سبب حرمت های فراوان و فضیلت های نمایان که برای این ماه مقرر داشت، برتری آن را بر دیگر ماه ها عیان فرمود.برای بزرگداشت آن، چیزهایی را که در ماه های دیگر حلال کرده بود، در این ماه، حرام گردانید، و خوردنی ها وآشامیدنی هارا غدغن کرد، و برای آن زمانی معین قرار داد که نه اجازه می دهد آن زمان معین پیش انداخته شود و نه می پذیرد که به تاخیر افتد.

خدایا! برمحمد و خاندانش درود فرست و مارا بیاموز که چگونه فضیلت این ماه را بشناسیم و حرمتش را بزرگ بشماریم واز آنچه منعمان فرموده ای خودد داری کنیم و یاری کنیم تا با نگه داشتن اعضا و جوارح خود از گناه و به کار گرفتن آنها در آنچه سبب خشنودی توست، روزهای آن را روزه بداریم؛ آن سان که به سخنان بیهوده گوش نسپاریم و چشم خود را به سوی بازیچه ها ندوانیم،و به حرام ها دست نگشاییم.

منبع: صحیفیه سجادیه

گردآورنده: حدیثه یگانه پور