باغبانی که گل یاس ندارد مردم

مثل مردی است که احساس ندارد مردم

هرکه انگشت علی دید به او میخندید

آخر انگشترش الماس ندارد مردم

چه کند شاه جوانی که نجابت دارد

و کسی حرمت او پاس ندارد مردم

به خدا جهل تعصب زده حاکم شده بود

ور نه آن طایفه سیاس ندارد مردم

آنکه آتش زده بربیت علی داشت وضو

ذره ای شبه و وسواس ندارد مردم

صحنه تا روز قیامت همه جا حک شده است

گرچه آن حادثه عکاس ندارد مردم

عشق میسوزد و هیزم شده زهرای علی

چه کند حیف که عباس ندارد مردم

منبع:

شاعر: عباس زرگوش