روش های نقد منطقی و صحیح

نقد، شبیه یک جراحی روانی است و هر جراحی با درد همراه است؛ پس ابتدا باید فرد را به اتاق بیهوشی ببریم و با آرامش و دقیق غده ها را برداریم، سپس بخیه کنیم و بعد برای جلوگیری از درد باید مسکن استفاده کنیم.

در نقد و اعتراض هم باید از یک سری اصول و قواعد بهره ببریم مثل:

1.روش ساندویچی: در ساندویچ، فلفل هست اما لابلای مواد غذایی دیگر. اعتراض هم باید پیچیده در بیان نقاط مثبت طرف مقابل باشد تا فرد احساس حمله نکند و در پی مقابله به مثل نباشد.

2.از بیان اعتراض های متعدد در یک جلسه خودداری کنیم.
3.از شیوه غیرمستقیم کمک بگیریم.

4.بحث و بگومگو نکنیم.
5.پنهانی باشد نه در حضور دیگران.
6.گاهی نامه و نوار کاست بهتر جواب می دهد.
7.باید به طرف مقابل برای پذیرش حرف هایمان زمان بدهیم.
8.هیچ وقت از او نخواهیم که به اشتباهاتش اعتراف کند.

9.با بیان صفات مثبت او (نه تملق و دورویی) بحث را خاتمه دهیم. خاتمه شیرین، بسیار مهم است.
10.از دعا کمک بگیریم. قلب ها به دست مقلب القوب است.
(حضرت موسی چگونه با فرعون سخن گفت؟ نرمش در گفتار، دعا برای شرح صدر خود و تفهیم کلام به غیر و کمک از فردی که شیوه نیکو و رسا دارد.).
11.از افراد بانفوذ و محبوب او به شکل غیرمستقیم کمک بگیریم.
12.قبل از سخن گفتن آیت الکرسی را فراموش نکنیم.
13.زمان سنجی را از دست ندهیم(زمانی که او از نظر روانی آماده پذیرش باشد.).
14.مکان سنج باشیم(هر سخن جا و هر نکته مکانی دارد.).
15.زبان سنج باشیم و به بار هیجانی کلمات توجه کنیم.
16.شخصیت سنج باشیم. او یا انعطاف پذیر است یا یک دنده؛ خودشیفته است یا متعادل؛ منفی نگر است یا خوش بین؛ اجتماعی است یا منزوی؛ دم دمی مزاج است یا باثبات.
17.به تفاوت های جنسیتی توجه کنید. مثلاً مرد اقتدار دارد و زن وابسته. زن عاطفی است و مرد منطقی.

سخته نه؟ بالأخره با ظرافت باید با انسان ها برخورد کرد به همین دلیل است که می گویند: ارتباطات، یک هنر است. افزون بر این یک مهارت است و نیاز به مطالعه و تمرین مستمر دارد.