کلمه شیطان به چه معناست؟

کلمه شیطان از ماده شَطَنَ و شاطن گرفته شده است و هر دوی این کلمات به معنای پلید، خبیث، موجود سرکش، پست، منفرد و نافرمان به کار برده می شود؛ کلمه شیطان همچنین  به معنای های شرارت کننده، یاغی، طاغی و طغیانگر، بدذات، منحرف کننده، هلاک شونده و … آمده است.

این معانی ذکر شده، در وجود انسان ها باشد یا جن، در چهارپایان باشد و یا در وحوش، در هر موجودی از موجودات خداوند که باشد، از مصادیق آشکار شیطان می باشد.

آیا نام شیطان قبل از رانده شدن هم شیطان بوده؟

خداوند از اول خلقت او را شیطان نیافریده بود؛ بلکه او هم موجودی از موجودات خداوند بود که راز آفرینش او هم مانند بقیه ی موجودات چیزی نبود جز عبادت و پرستش خداوند همچنانکه خداوند در قرآن کریم در این باره می فرمایند:

وَما خَلَقتُ الجِنَّ و الانسَ اَلا یَعبُدُونِ(56، ذاریات)

و ما جن و انس را خلق نکردیم مگر برای پرستش نمودن و عبادت کردن 

بنابر روایتی طولانی از امیر المومنین(ع) که از آن حضرت سوال شده که نام ابلیس در فرشتگان  قبل از رانده شدن از درگاه الهی چه بود؟ آن حضرت در جواب ایشان فرمودند:  از ابتدای خلقت ابلیس نام او شیطان نبوده و هنگامی که از دستور خداوند متعال سرپیچی کرد، از درگاه الهی رانده و شیطان نامیده شد.

شغل و کار شیطان قبل از رانده شدن از درگاه الهی چه بود؟

شیطان از جنس اجنه و جنیان بود؛ و در درگاه الهی آن چنان خدا را عبادت می کرد، که فرشتگان گمان می کردند، شیطان هم از جنس فرشتگان و ملائک است.او در هر آسمانی هزار سال خدا را عبادت و بعد به آسمان بعدی می رفت. در هر آسمانی او را به نامی می خواندند؛ در بهشت او را عزارییل یعنی عزیر کرده ی خدا می خواندند؛ چراکه در تمام آسمان ها میان فرشتگان عزیز تر و مقرب تر از شیطان کسی نبود.

شیطان گاهی در عرش الهی و گاهی در بهشت مشغول عبادت بود. گاهی فرشته ها و کملائک برای او منبر می نهادند و او بالای منبر می رفت و آنها را پند و اندرز می داد و چگونگی عبادت کردن خدا را به آنها تعلیم می داد. چرا که از بس عبادت کرده بود، غزارییل عزیز کرده خدا شده بود.

خاک برداشتن از زمین:

در این باره از امیر المومنین (ع) نقل شده است که: وقتی خداوند متعال اراده کرد آدم را خلق کند، خطاب به جبرییل فرمود :مقداری خاک از زمین بیاور تا خلقی جدید به وجود آورم که افضل موجودات جهان و اشرف آنها باشد.

جبرییل به زمین آمد؛ تا خاک بردارد. طبق تذکر شیطان زمین نالید و او را به خداوند قسم داد که از آن خاک بر ندارد . ایشان هم برگشت و داستان را گزارش داد؛ بار دیگر میکاییل و بعد از او اسرافیل را فرستاد باز زمین آنان را قسم داد که از آن خاک بر ندارد و آنها با دست خالی برگشتند. برای بار چهارم عزراییل را فرستاد که حتما از خاک زمین بردارد او وقتی می خواست خاک بردارد، باز زمین ناله کرد و او را به خداوند قسم داد اما عزراییل با وجود ناله های زمین، گفت: من از جانب خداوند مامورم تا کمی از خاک تو بردارم. او خاک را برداشت و برد که آدم را از آن ساختند.

منبع: 

کتاب نصیحت های شیطان، نوشته روح الله گایینی، مهدی شعبانی مهردانی

مسئله‌ی یمن. سعودی‌ها بدعت بدی گذاشتند در این منطقه و البتّه خطا کردند، اشتباه کردند. کاری که امروز دولت سعودی در یمن دارد انجام میدهد، عیناً همان کاری است که صهیونیست‌ها در غزّه انجام دادند. دو جنبه دارد: یکی اینکه جنایت است، نسل‌کشی است، قابل تعقیبِ بین‌المللی است، بچّه‌ها را میکشند، خانه‌ها را خراب میکنند، زیربناها را نابود میکنند، ثروتهای ملّی را در یک کشور از بین میبرند؛ خب، این یک جنایت بزرگ است؛ این یک طرف قضیّه است؛ طرف دیگر قضیّه این است که سعودی‌ها در این مسئله خسارت خواهند کرد، ضرر خواهند کرد و به‌هیچ‌وجه پیروز نخواهند شد. دلیل خیلی واضحی دارد؛ دلیلش این است که توانایی‌های نظامی صهیونیست‌ها چندین برابر توانایی نظامی این سعودی‌های کذا و کذا [است]؛ چندین و چند برابر اینها، آنها توانایی نظامی داشتند؛ طرف مقابل آنها هم غزّه‌ی یک وجبی بود. اینجا طرف مقابل یک کشور است، یک کشور ده‌ها میلیونی؛ یک ملّت، کشور پهناور و وسیع. اگر آنها توانستند در غزّه پیروز بشوند، اینها هم خواهند توانست در اینجا پیروز بشوند؛ البتّه اگر آنها هم پیروز میشدند، باز پیروزی اینها احتمالش صفر بود؛ الان احتمالش زیر صفر است. اینها قطعاً ضربه خواهند خورد؛ قطعاً بینی سعودی‌ها به خاک مالیده خواهد شد. ما با سعودی‌ها اختلافات متعدّدی در مسائل گوناگون سیاسی داریم؛ امّا این را همیشه میگفتیم که سعودی‌ها در کار سیاست خارجی‌شان یک وقار و متانتی نشان میدهند؛ این وقار و متانت را هم از دست دادند. چند جوان بی‌تجربه، امور آن کشور را در دست گرفتند و دارند آن جنبه‌ی توحّش را غلبه میدهند بر جنبه‌ی متانت و ظاهرسازی؛ این به ضررشان تمام خواهد شد. من هشدار میدهم به سعودی‌ها، از این حرکت جنایت‌آمیزی که در یمن میکنند باید دست بردارند؛ این در این منطقه قابل قبول نیست. آمریکا هم البتّه از آنها دفاع میکند، حمایت میکند؛ طبیعت آمریکا این است، در همه‌ی قضایا طرف ظالم را میگیرد؛ طرف آن چهره‌ی بد را میگیرد، به جای اینکه طرف مظلوم را بگیرد؛ این طبیعت آنها است، اینجا هم همان‌جور دارند عمل میکنند؛ ولیکن ضربه خواهند خورد، شکست خواهند خورد. حالا جنجال درست خواهند کرد که «ایران در کار یمن دخالت کرد»؛ بله، این دخالت است؛ اینکه ما نشسته‌ایم اینجا دو کلمه حرف میزنیم، این میشود دخالت؛ [امّا اینکه] هواپیماهای جنایتکارشان آسمان یمن را ناامن کرده‌اند، آن دخالت نیست! آنها برای یک چنین دخالتی، بهانه‌های ابلهانه برای خودشان جور میکنند؛ این بهانه‌ها، نه از لحاظ منطق بین‌المللی قابل قبول است، نه ملّتها میپذیرند، و نه خدا میپذیرد.
بنابراین آنچه لازم است همین است؛ بایستی اینها هرچه زودتر دست از این جنایت و فاجعه‌باری بردارند. ملّت یمن یک ملّت بزرگی است، ملّت کهنی است، ملّت دیرینی است؛ هزاران سال سابقه دارد. این ملّت این ظرفیّت را دارد، این توانایی را دارد که بنشیند برای خودش تکلیف دولت را معیّن بکند. البتّه کسانی سعی کردند خلأ قدرت ایجاد کنند، جنجال درست کنند، مسائلی را که در لیبی متأسّفانه پیش آمده ــ که بسیار وضعیّت بد و رقّت‌باری امروز در لیبی هست ــ میخواستند همین اوضاع را در یمن [هم] به‌وجود بیاورند؛ خوشبختانه نتوانستند. جوانهای مؤمن، جوانهای علاقه‌مند و معتقدین به منهاج امیرالمؤمنین (علیه الصّلاه و السّلام) توانستند بایستند در مقابل اینها؛ شیعه و سنّی و شافعی و زیدی و حنفی و همه جورشان ایستاده‌اند در مقابل هجمه‌ی دشمن و ان‌شاءالله پیروز خواهند شد و پیروزی متعلّق به ملّتها است.
پروردگارا! برادران ما در هر نقطه‌ی دنیا هستند پیروزشان بفرما؛ پروردگارا! دشمنان اسلام و دشمنان ملّتهای مسلمان را در هر نقطه‌ای که هستند مخذول و منکوب بفرما؛ پروردگارا! ما را با وظایفمان آشنا کن؛ ما را به وظایفمان عامل کن؛ روح مطهّر امام بزرگوار را با اولیائش محشور بفرما؛ ارواح طیّبه‌ی شهدا را با روح مطهّر حضرت صدّیقه‌ی طاهره (سلام الله علیها) محشور بفرما.
والسّلام علیکم و رحمه‌الله و برکاته

منبع:

بیانات مقام معظم رهبری در حضور بسیجیان

ای فرشته‌ی زمینی آنگاه که نگاه معصومانه‌ی آدمیان رنج کشیده به نگاه پر از مهربانی‌ات پیوند می‌خورد.
نگاه تو دریایی‌ست سبز به عمق محبت به وسعت یک دنیا چراغ روشنی که او را از قعر ظلمت و درد به سوی هر چه زیبایی‌ست راهنمایی می‌کند. آنگاه که دست مهربان وگرمت دستان بریده از لحظه‌ها را لمس می‌کند. قرمزی کهربایی دلت گرمابخش دستان سرد خواهد‌بود.
باور‌کن که تو می‌توانی ستاره دنباله‌داری باشی که کهکشان تاریک اضطراب را بشکافی وخط سپید امید را به آسمان تک‌تک آدمیان خسته از درد هدیه کنی.
آری تو به اندازه ثانیه‌های دلتنگی‌شان دلتنگ می‌شوی. به اندازه دردشان رنج می‌بری. تو به اندازه نگرانی‌هایشان مضطرب می‌شوی. چه پر‌شکوه است جامه‌ی سپید جاویدانگی‌ات، آنگاه که حرف‌های نگفته‌ی آنان قطره اشکان یخ‌زده‌ات را بر روی گونه‌هایت جاری می‌گرداند وگلویت را از بغض فروبرده‌ات می‌سوزاند، آنگاه تو سنگ صبور و محرم دل‌های بی‌پناه می‌شوی.
تو کسی هستی که در کنار بیماران شب با طلوع چشمانت به صبح پیوند می‌خورد.
پرستار یعنی پرواز به سوی روشنایی، سلام به آفتاب و سلام به راهی که به زلالی آب جاری است

منبع:

نوشته یکی از بچه های حوزه کوثر

روز پنجم جمادی الاولی در هر سال، روز مبارکی است؛ میلاد با سعادت اسوه صبر و پایداری، حضرت زینب علیهاالسلام که «روز پرستار» نام گرفته است. در این روز، بانویی پا به عرصه وجود نهاد که آموزگار ایثار و فداکاری بود. او بزرگ پرستاری است که در سال های گوناگون حیات خود، از پنج امام بزرگوار، پرستاری کرده است؛ حضرت علی علیه السلام به هنگام ضربت خوردن، امام حسن مجتبی در هنگام مسمومیت، امام حسین علیه السلام در لحظات تنهایی و غربت، امام سجاد علیه السلام در رویارویی با سوز تب جان سوز، و از امام محمد باقر علیه السلام به همراه کودکان صحرای کربلا. نام زینب، این پرستار جاودان همیشه تاریخ، همیشه بر تارک زمان می درخشد و همگان را به یاد صبر، مقاومت و ایثار می‌اندازد.مقام معظم رهبری می فرماید: «به نظر من، همه مردم ما و همه کسانی که به سرنوشت بیماران و به سلامت کشور اهمیت می‌دهند، بایستی به قشر پرستار توجه و محبت و اهمیت نشان بدهند؛ چه مسئولان، چه آحاد مردم».

منبع:

نویسندگی یکی از بچه های مدرسه خرازی

حسین در ساختمان جا ماند

حسین سلطانی هم در ایستگاه ١١٣ کار می‌کرد. آتش‌نشانی باسابقه که در لیست شهدای حادثه پلاسکو قرار گرفته است. او درمیان شعله‌های آتش جا ماند و همکارانش بعد از این‌که از مهلکه نجات پیدا کردند، متوجه نبود او شدند. حسین در آخرین مأموریتش قربانی شد و هنوز هم اطلاعی از او نیست.

یکی از همکارانش در ایستگاه می‌گوید: «حسین ٣٣‌سال داشت. او یک دختر دارد و ١٢سالی می‌شد که در آتش‌نشانی کار می‌کرد. از‌ سال ٨٣ کارش را شروع کرده بود. آن روز به همراه ٩نفر از همکارانش به محل حادثه اعزام شدند. خیلی وحشتناک بود. درست بعد از ریزش ساختمان، ما به دنبال هم گشتیم تا ببینیم همه تیم صحیح و سالم هستند یا نه. اما ناگهان متوجه شدیم که حسین نیست. ٨نفر بودیم. به دنبال حسین گشتیم، اما متوجه شدیم که حسین در ساختمان جا مانده است. همکاران دیگرمان هم درساختمان بودند و هنگام ریزش توانسته بودند نجات پیدا کنند. خیلی سخت بود وقتی متوجه شدیم که حسین نیست. او رفت و ما همگی درحالی که شوکه شده بودیم، فقط اشک می‌ریختیم. هنوز هم باورمان نمی‌شود که حسین از میان‌مان رفته باشد. مرگ او را باور نکرده‌ایم و همچنان دست به دعا هستیم. شاید معجزه‌ای شود.»

منبع:

گزارش یکی از همکاران آتشنشان های حادثه پلاسکو