1.نویسنده به عمق نوشته می اندیشد،نه به قطر آن.

2.نویسنده،همچون معماران بساز و بفروش،بچاپ وبفروش نیست.

3.آنکه نمی داند اگر اتوبانی بنویسد،خوانندگان به خواب می روند،نویسندگی نمی داند.

4.نویسنده کسی است که به تألیفُ الحق،بیش تر می اندیشد تا به حقُ التألیف.

5.آن که یک سطردر میان می نویسد،اما یک سَبک در بیان نمی نویسد،نویسنده است.

6.نویسنده آن است که می داند برای او بیماری کم خوانی،کشنده تر از بیماری کم خونی است.