معرفی این سوره به عنوان سوره امام حسین(علیه السلام) به خاطر این است که مصداق بارز نفس مطمئنه ای است که در آخرین آیات سوره آمده است. امام صادق(علیه السلام)به اصحاب خود می فرمایند: سوره فجر را در نماز های واجب ومستحب خود قرائت کنید که این سوره به حضرت امام حسین(علیه السلام) اختصاص دارد…

مقصود از نفس مطمئنه آن حضرت وشیعیان ایشان هستند.(1) در توجیه وتحلیل تطبیق سوره مذکور بر امام (علیه السلام) گفته شده است: ائمه معصومین (علیه السلام) از این جهت سوره را سوره حسین(علیه السلام) نامیدند که قیام وشهادتد آن حضرت در تاریکی طغیان مانند طلوع فجر، منشا حیات وحرکت گردید. نفوس مطمئنه آنها با فرمان((ارجعی) وبا خشنودی به سوی پروردگار شتافت… تااز این الهام و جوشش، نور حق درمیان تاریکی ها بدرخشد وراه حیات باعزت باز شود وپایه های ظلم وطغیان بی پایه گردد وطاغیان را دچار خشم ونفرین کند.)(2)البته در این سوره( ولیالی عشر)است که به آن حضرت مرتبط است. حضرت صادق(علیه السلام) فرمود:(الفجر هو القائم ولیال عشر الائمه من الحسن الی الحسن والشفع امیرالمومنین وفاطمه(سلام الله علیها) والوتر هو الله وحده لاشریک له؛ مراد از فجر وجود مقدس حضرت قائم(علیه السلام)و«لیالی عشر» امامام از امام حسن مجتبی(علیه السلام) تا امام عسگری (علیه السلام)اند وشفع امیرالمومنان(علیه السلام) وحضرت فاطمه(سلام الله علیها) می باشد ومراد از وتر خداوند یکتاست).(3)

منبع:1-بحارالانوار/ج24/ص93

2-کتاب پرتویی از قرآن/سید محمودطالقانی/ج4/ص67باتلخیص

3-کتاب البرهان فی تفسیرالقرآن/سیدهاشم بحرانی/ج4/ص461