نباشد همی نیک و بد، پایدار

 همان بِه که نیکی بُوَد یادگار

 دراز است دست فلک بر بدی  

همه نیکویی کن اگر بِخرَدی

 چو نیکی کنی، نیکی آید برت

  بدی را بدی باشد اندر خورَت

چو نیکی نمایدت، کیهان‌ خدای

  تو با هر کسی نیز، نیکی نمای

مکن بد، که بینی به فرجام بد

  ز بد گردد اندر جهان، نام بد

 به نیکی بباید تن آراستن  

 که نیکی نشاید ز کس خواستن

و گر بد کنی، جز بدی ندروی  

شبی در جهان شادمان نغنوی

منبع: ابوالقاسم فردوسی