جهاد،

من زبان چشمهایت را نمیدانم

به من رمز شهادت را بگو

بگو آخر،چگونه پر زدن آموختی

چگونه همچو پروانه به گرد شمع عشق سوختی

چگونه آتش را در دستانت حفظ کردی؟

نگفتند دیوانه ای؟؟

بگو با من

چگونه میتوان در آتش عشق جانفشانی کرد

چگونه می توان بی بال ترک این دنیای فانی کرد

تو از جنس ما بودی و با ما فرق داشتی

از درد مردم ستم دیده درد داشتی

درد عشق،درد متعالی

تا کجا می شود از عشق تو گفت . .

نامت آغازگر سرنوشتت بود

چه زیبا جهاد با نامت تداعی شد

چه زیبا عشق و خون و خاک قاطی شد .

ما جهاد را دوست داریم و جهاد همچنان ادامه دارد… . .

آن روز که در میان صحبتت 

از امام عصر عج شهادت را طلب کردی

یادم رفت به تو بگویم التماس دعا

که دعایت زود می گیرد

دعایت زود می گیرد . .

(دومین سالگرد شهید جهاد مغنیه 

تاریخ شهادت: ۲۸دی ماه، ۱۳۹۳ )

منبع: مسابقه دلنوشته برای سالروز شهادت جهاد مغنیه

نگاه همه به پرده سينما بود. (جشنواره فيلم هاي 10دقيقه اي …) اکران فيلم شروع شد. شروع فيلم: تصوير سقف يک اتاق بود… دو دقيقه از فيلم گذشت  چهار دقيقه ديگر هم گذشت              هشت دقيقه ي اول فيلم تنها تصوير سقف اتاق بود! صداي همه درآمد. اغلب حاضران سالن سينما را ترک کردند. ناگهان دوربين حرکت کرد و آمد پايين و به يک کودک معلول قطع نخاع خوابيده روي تخت رسيد.. جمله زيرنويس فيلم: اين تنها 8 دقيقه از زندگي اين انسان بود و شما طاقتش را نداشتيد. پس قدر زندگيتان را بدانيد!

منبع:

نویسندگی

چادر شد مانتو های بلند…مانتوها ذره ذره آب رفت!! حالا دیگر باید، آنهارا بلوز نامید !!! چادر، چادری ها هم کم کم تبدیل به شنل شده!آنقدر نازک که بودنش طعنه ایست به نبودنش…حالا که روسری هاهم از عقب و جلو آب رفته !!! مانده ام فردا فرزندان این نسل هنوز هم “مادر” را اسوه پاکی و “پدر” را مظهر مردانگی میدانند ؟؟؟؟!!!
کاش مردان ، حرمت مرد بودنشان و زنان شوکت زن بودنشان را بدانند…
کاش مردان همیشه مرد و زنان همیشه زن باشند …
در تعجبم از مردی که از ترس خط و خش، ماشینش را باچادر می پوشاند، اما همسر ودخترش را رها می کند…

منبع:دل نوشته

جهت دیدن شش گوشه دلم تاب ندارد

نگهم خواب ندارد

قلمم گوشه دفتر ز غزل ناب ندارد

همه گویند به انگشت اشاره مگر این عاشق دیوانه دل سوخته ارباب ندارد ؟

تو کجایی؟ شده ام باز هوایی

چه شود جمعه این هفته بیایی؟

به جمالت ، به جلالت دل مارا بربایی؟

جواب آقا…
تو خودت مدعی دوستی و مهر شدیدی که به هر شعر جدیدی ز هجران غمم ناله سرایی ، تو کجایی؟

تو که یک عمر سرودی تو کجایی؟

تو کجایی؟ چه کسی قلب تورا سوی خدای تو کشانده ؟

چه کسی در پی هر غصه تو اشک چکانده؟

چه خطرهابه دعایم ز کنار تو گذر کرد!

چه زمان ها که تو غافل شدی و یار به قلب تو نظر کرد…

وتوبا چشم و دل بسته فقط گفتی …تو کجایی؟

و ای کاش بیایی!!!

هر زمان خواهش دل با نظر یار یکی بود تو بودی…

هرزمان بود تفاوت تو رفتی ، تو نماندی!

خواهش نفس شده یار و خدایت وهمین است که تاثیر نبخشد به دعایت…
و به آفاق نبردند صدایت و غریب است امامت !

من که هستم تو کجایی؟ توخودت کاش بیایی…
به خودت کاش بیایی…!

منبع:

شاعر آقای برقعی

امام فرموده: سپس از مکانهاى مختلف زمین، از سخت و نرم و شور و شیرین آن، خاکى را برگرفت و با آب درآمیخت تا خالص شد، و با نم دار کردن مجدد آن، جلا و صیقلش داد، و از آن صورت و شکلى داراى اعضا و جوارح پدید آورد، آن را خشکانید تا خود را گرفت، و استحکامش بخشید تا محکم و متین شد، براى روز مشخص و معلوم.

سپس از روح خود در آن دمید، پس به شکل انسان هشیارى در آمد که به تحرک برخاسته و ذهن و فکر و اعضاى خود را به خدمت مى‏گیرد، و از ابزار جابجائى استفاده مى‏ کند، حق و باطل را مى ‏شناسد، و از حواس چشیدن و بوئیدن و دیدن برخوردار است معجونى است با سرشتى از رنگهاى مختلف و اشیاى گرد آمده که برخى ضد یکدیگر بوده و برخى با هم متباین هستند، مانند: گرمى و سردى، ترى و خشکى، بدحالى و خوش حالى.

 « شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدید، ج 1، ص 32»