ایثار و بخشش صفت عالی انسانی است که به وسیله آن می توان بخش اعظم مشکلات اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی را برطرف کرد.

حضرت زینب(سلام الله علیها) درخانواده ای بخشنده و ایثارگر تکامل یافت که مایحتاج خود را برای بهبود وضع زندگی مردم خرج می کردند و دیگران را بر خودشان مقدم می دانستند.

زینب (سلام الله علیها) همراه کاروان عاشقان حسینی  به همراه فرزندانش (( عون و محمد)) حرکت کرد و در روز عاشورا هردو را برای یاری دین خدا تقدیم نمود و با شهادت آنان ایثار را به کمال رساند. پس از عاشورا، زینب سرپرستی اسیران را بر عهده گرفت. او خود گرسنه می خوابید و سهم غذایش را به کودکان گرسنه می داد.

اینکه انسان  در عین نیاز دیگری را بر خویش برگزیند، در روایات ما به ((بالا ترین درجه ایمان)) و ((برترین درجه احسان)) تعبیر شده است. کربلا مدرسه عشق و ایثار بود، ایثار جان و دست شستن از زن و فرزند و مال. این بالاترین نوع ایثار است وهمین است که عامل تقدس قیام عاشورا و عامل تمایز آن از سایر قیام هاست.

  زینب (سلام الله علیها) با این که از همه نوع رفاه و آسایش برخوردار بود، دو جوان عزیز ودلبندش را گرفت و تقدیم مولایش کرد و این نهایت ایثار است.

زینب مظهر صفات جلالی حیدر است                            یعنی به راحتی به کسی سر نمی دهد

زینب همان کسی است که در راه عفتش                     عباس می دهد نخ معجر نمی دهد

منبع:

تاریخ آینه در سیمای زینب(سلام الله علیها)

قلم زنی یکی از طلاب حوزه علمیه کوثر علی آباد(فاطمه بهیار)