امام سجاد(ع) در پاسخ به سخن اهل کوفه که فریاد یاری کردن امام(ع) را سر دادند، این عبارات را فرمودند:

أَیُّهَا الْغَدَرَةُ الْمَکَرَةُ حِیلَ‏ بَیْنَکُمْ‏ وَ بَیْنَ‏ شَهَوَاتِ‏ أَنْفُسِکُم؛

هیهات و هرگز؛ اى فریبکاران دغلباز! چه حیله‎ها که بین شما و شهواتتان نیست!»

نکته قابل توجه این است که حضرت،اهل کوفه را با صفاتشان معرفی میکنند. در واقع امام(علیه السلام) با توان الهی خودشان صفات افراد را می‎دیدند و مطابق با همان صفات با آنها برخورد میکردند. رفتار خداوند متعال هم در قرآن به همین شکل است، یعنی افراد را با صفاتشان معرفی میکند، مثل ماجرای فرزند نوح(علیه السلام) که پس از درخواست نوح(علیه السلام) از خداوند مبنی بر نجات فرزندش، به ایشان وحی شد «إِنَّهُ عَمَلٌ غَیْرُ صَالِحٍ؛ او عمل غیر صالح است». در هر صورت شهوات نفس که معمولاً از حب دنیا و مظاهر آن سرچشمه می‎گیرد، صفت مذمومی بود که امام سجاد(علیه السلام) به آن اشاره کردند تا انذاری برای تمام بشریت در مواجهه با امام عصرشان باشد، زیرا از عواملی هست که مانع پذیرش دعوت امام معصوم(علیه السلام) می‎شود.

عدم تبعیت کامل از امام معصوم(علیه السلام) از علائم ضعف معرفت به امام

ماجرای قیام اباعبدالله(علیه السلام) جریانی بود که بسیاری از خوبان آن دوران توفیق همراهی با حضرت را نیافتند و از ثمرات کاروانیان امام حسین(علیه السلام) بی‎‏بهره ماندند و همان طور که قبلاً اشاره شد هر کدام به بهانه‎های مختلف از همراهی خودداری کردند؛ در اوج کسانی که بهانه آوردند و نه خود و نه دیگران را تشویق به همراهی کردند که به جای همراهی، امام(علیه السلام) را نصیحت کردند و متأسفانه اکنون افرادی به دنبال توجیه رفتار آنان هستند، در حالی که همین فعل نصیحت کردن امام زمانشان نشان از عدم درک و معرفت صحیح نسبت به امام حی دارد، لذا می‎توان گفت آنها نیز مانند بسیاری از ما محبان اهل عترت(علیه السلام) اشخاصی بودند که به صورت کامل تابع امر امام معصوم(علیه السلام) و ولیّ از جانب خدا نبودند.

منبع:http://www.tasnimnews.com/fa/news/1395/08/01/1217295