«در منطق حکمرانی رهبر انقلاب یکی از پایه‌های اساسی تداوم حاکمیت، «حفظ ساختار‌های رسمی» است. حفظ ساختار‌های رسمی و مکانیسم‌های طراحی شده‌ی قانونی، آنقدر برای رهبرانقلاب از اهمیت برخوردار است که هرکجا ببینند این ساختار‌ها به بهانه‌ای در حال مخدوش شدن است، بلافاصله وارد میدان می‌شوند.»

ایشان در سخنرانی خود  درتاریخ ۲۶ /آبان/ ۱۳۹۸فرمودند:اول اینکه  باید با “چشم خوشبینی” به تصمیم سران قوا نگریست.

نکته دومی که رهبر انقلاب بر آن تاکید کردند این بود که آتش زدن بانک و آسیب زدن به اموال عمومی “کار مردم نیست، این کار اشرار است.”

نکته سوم توصیه به مسئولان کشور بود که دقت کنند تا از مشکلات کاسته شود. ایشان تاکید کردند گرانی بیشتر نشود. رهبر انقلاب همچنین از مسئولات امنیت کشور نیز خواستند به وظایف خود عمل کنند.

نکته چهارم این بود که رهبر انقلاب از مردم خواستند از آشوبگران و ناامن کنندگان کشور فاصله بگیرند.

یکی از مسائلی که در این باره مطرح شده این است که رهبر انقلاب از سطح مسئله که همان افزایش قیمت بنزین و افزایش فشار به مردم است عبور کرده و عمق ماجرا را دیده اند.

دو مبنا برای موضع رهبری دیدهشده:

اول اینکه “بدانیم و باور کنیم ایشان در جایگاه یک رهبر الهی و همانند امام خمینی (ره) در پی انجام تکلیف الهی خویش است.”

همچنین  «وقتی تکلیف الهی رهبر با معیار‌های امثال ما که معمولا آغشته و آلوده به حب و بغض‌های شخصی و تمایلات و منافع سیاسی و جناحی است بخواهد سنجیده شود معلوم است که انطباق پیدا نمی‌کند و برخی از پرسش‌ها ناشی از این اختلاف مبناست! “

 دوم اینکه"احاطه ایشان به مسائل کشور، منطقه و جهان” را درنظر بگیریم که: «تشخیص بین خوب و بد در بسیاری مواقع دشوار نیست، اما بین دو خوب، تشخیص خوبتر و بین دو بد تشخیص بدتر نیازمند تدبیر است. تدبیر یعنی ژرف نگری و دیدن لایه‌های زیرین و پایان کار یک تصمیم یا یک رویداد. “

چنین قوه تدبیری برای مدیریت‌های عالی و کلان از اهمیتی به مراتب بیشتر برخوردار است و تشخیص نادرست ممکن است جبران ناپذیر باشد. “

#لطفاندانسته_قضاوت_نکنیم

خدیجه (سلام الله علیها)، اولین زنی بود که رسالت رسول خدا را تصدیق کرد. هنگامی که رسول الله(صلی الله علیه وآله) تکذیب قریش را می شنید و مورد اذیت آنان واقع می شد غمگین و افسرده به خانه می آمد.در خانه، تبسم خدیجه (سلام الله علیها)،سنگینی دردو اندوه را ازدل پیامبر(صلی الله علیه وآله)می زدود.وجود حضرت خدیجه(سلام الله علیها) برای پیغمبر(صلی الله علیه وآله)به حدی ارزشمند بود که وقتی حضرت خدیجه(سلام الله علیها) از دنیا رفتند رسول خدا(صلی الله علیه وآله) سال وفاتش را کهمصادف با سال وفات عمویش«ابوطالب»نیز بود عام الحزن یعنی سال غم نامیده و تا آخر عمر، او را فراموش نکرد. همیشه او را به یاد می آورد و برای او دعا می کرد و بستگان او را احترام می نمود.

در شان خدیجه (سلام الله علیها) همین بس که خداوند، بر او سلام می رساند.پیامبر (صلی الله علیه وآله) فرمودند: در شب معراج، وقتی مراجعت کردم، هنگام خداحافظی با جبرئیل، گفتم: آیا حاجتی داری؟ گفت: حاجت من این ست ه به خدیجه(سلام الله علیها)، از طرف خداوند و من سلام برسانی.

وقتی خدیجه(سلام الله علیها) فاطمه (سلام الله علیها) گریه می کردند و ازر تنهایی و غم از دست دادن مادر به پیامبر (صلی الله علیه وآله) پناه می برد. جبرئیل(علیه السلام) نازل شد و گفت: ای رسول خدا! پروردگارت امر می کند که به فاطمه سلام برسانی و به او بگو مادرت در خانه ای از زمرد بین آسیه ومریم است که پایه های آن خانه از طلا و ستون هایش از یاقوت قرمز است.

خدیجه(سلام الله علیها) در رمضان سال دهم بعثت چشم از جهان فروبست و سه روز بعد از وفات او ابوطالب دومینحامی بزرگ  پیامبر(صلی الله علیه وآله) نیز دار فانی را وداع گفت. پیامبر(صلی الله علیه و آله)خدیجه (سلام الله علیها) را در حجون دفن کرد. حضرت خود، ابتدا وارد قبر شد و به دست خود خدیجه(سلام الله علیها) را در قبر نهاد.

کتاب خدیجه/نوشته علی محمد علی دخیل/ص16

بزرگ زنان صدر اسلام/ص46تا48

بحارالانوار/ج16/ص1

بحارالانوار/ج16/ص13

گردآورنده:مهدیه سنچولی

 روزه داری در ماه رمضان برای پوست هم تاثیرات مثبت و هم منفی به جای می گذارد. چون در طی این ماه ، بدن اقدام به پاکسازی می کند، در طی روز های اول ماه رمضان این پاکسازی به شکل جوش در صورت ظاهر می شود. اما بعد از اینکه بدن، خود را با شرایط جدید مطابقت داد این جوش ها پاکسازی می شوند. به شرطی که در زمان افطار تا سحری به اندازه کافی آب مصرف کنید، زیرا آب به دفع این سمومی که به شکل جوش ظاهر شده اند کمک می کند. هم چنین افرادی که دارای بیماری های پوستی همانند کهیر هستند، روزه داری به درمان سریع تر آن ها کمک می کند.

منبع:خبرنگاری حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان

گردآورندگان:مهدیه سنچولی و حدیثه یگانه پور

  کم کم هلالِ ماهِ خدا می رسد ز راه                                             اوقاتِ نابِ اهلِ بکاء می رسد ز راه

  مهمان کند خدا همگان را به سفره اش                                      وقتی که ماهِ جود و سخا میرسد ز راه

گُل میکند به لب همه دم ذکر یا علی                                         زیرا بهارِ اهلِ دعا می رسد ز راه

ماهِ مجیر و جوشن و شب های عاشقی                                     ماهِ جنون و ماهِ صفا میرسد زِ راه

دستت دراز کن چو گدا سمتِ سفره اش                                  وقتی گدا به پشتِ گدا میرسد ز راه

امضا کند خدا گذر از نار دم به دم                                           چون ماهِ توبه ، ماهِ عطا میرسد ز راه

وقتی که ماهِ خوبِ خدا رو کند به ما                                       فرصت برای ترکِ گناه میرسد ز راه

معلوم میشود که عزیزی به نزدِ حق                                       وقتی بلا به پشت بلا می رسد ز راه

هر لحظه اش عبادت و هر ساعتش نکو                                  اوقاتِ سر به سر چو طلا میرسد ز راه

پُر میشود فضای دل از عطر عاشقی                                      لَا تَقْنَطو بر اهلِ خطا میرسد ز راه

بس کن دگر گناه که گناه سد عاشقی است                           الطافِ عاشقانه جدا میرسد ز راه

میترسم از گناه و امیدم به رحمتش                                    وقتی که ماهِ خوف و رجا میرسد ز راه

ماهِ غمِ علی شهِ لولاک میرسد                                           یعنی که ماهِ اشک و عزا می رسد ز راه

افطار گر کنی همه دم یادِ لعلِ او                                       الطافِ سیّدالشهدا می رسد ز راه

گر خوب بندگی کنی ای دل به هر صباح                           توفیقِ طوفِ کرب و بلا میرسد ز راه

وقتی به یادِ کرب و بلا بغض میکنی                                صدها ملک ز ارض و سما میرسد ز راه

دنیا شود بهشتِ برین شک نکن دمی                            وقتی قدومِ شاهِ وفا می رسد ز راه

«عَجِلْ عَلی ظُهُور وَلِیّک » خدای من                             پس کی ز کعبه صاحبِ ما میرسد ز راه؟

از آتشت هماره ” بداغی ” شود رها                              چون شاهِ دین به روز جزا می رسد ز راه

شاعر : سیروس بداغی

پدرم!

ای ابردارنده مهر و لطف و احسان!

ای نام زیایت همیشه اعتبارم !

زیبایی عشق ، پاکی صداقت ، اوج مهربانی و نهایت آرامش، همه و همه در کنار تو برایم معنی پیدا کرد

ای که رونق کوچه‏ های سرد وجودم هستی!

بی‏ تو، تمام جهان، ویرانه‏ ای است مسکوت و بی‏ هیاهو!

ای نور جدا شده‏  از آفتاب علی! تو هستی تا از پنجره هر خانه‏ ای، هستی را گرما ببخشی!

پدرم!

شانه‏ هایت، ستون محکمی است پناهگاه امن خانه را.
دست در دستانم که می‏گذاری، خون گرم آرامش، در کوچه رگ‏هایم می‏دود.
تویی که صبوری‏ات، دل‏های ناامید را سپیده‏ دم امیدواری می دهدو لبخند پدرانه ات تارهای اندوه را از هم میدرد.

من نبودم و تو بودی ،بود شدم و تو تمام بودنت را به پایم ریختی ،حالا سالهاست که با بودنت زندگی می کنم ،

هر روز، هر لحظه، هر آن و دم به دم!

پشتم به تو گرم است. نمی‏دانم اگر تو نبودی، زبانم چطور می‏چرخید، صدایت نزنم!

هر بار دستانم را می‏گیری، خیالم راحت می‏شود؛ می‏دانم که هوایم را داری و هیچ وقت دستم را رها نمی‏کنی… .

میخواهم بدانی اگر در آسمان قلبم ستاره‌باران هم باشد، باز تو تنها خورشید قلب من از ازل تا ابدی!

بابا!…ای تمام هستی ام ! دستانت ، چشمانت وصدایت را عاشقانه دوست دارم …

تو را از آسمان به من هدیه دادند و من امروز، تمامی خود را به تو هدیه خواهم کرد

ای که شبنم عشقت زیباترین شبنمی است که بر روی گلبرگ های قلبم نشسته ،
بدان: “تا وقتی شقایق هست دوستت دارم”

…

دلنوشته فاطمه بهیار