زهرا(س) چشم انتظار دولت مهدی
تمام ظلم‌هایی که بر جهان هستی روا داشته شده پیامد ظلمی است که به حضرت زهرا(س) شده و با نقشة شوم سقیفه، مدار خلافت را از خانة او به جای دیگری انتقال دادند، بنابراین مظلومان عالم به خصوص بزرگترین مظلومة عالم‌چشم انتظار دولت عدل فرزندش است که ظلمِ سنگین تاریخ پاسخ داده شود و ظهور رحمت واسعة الهی عزیزش، نعمتی برای ظالمان باشد.[11]
زهرا(سلام الله علیها) الگوی مهدی
برجسته‌ترین و گویا‌ترین این پیوند و ارتباط در کلام امام مهدی(عج) شکوفا شده است. یوسف زهرا(س) می‌فرماید: «فی ابنه رسول الله لی اسوه حسنه»[12] و دختر پیامبر خدا(ص) برای من الگوی نیکویی است.
امام (عج) مانند مادرش زهرا(س) با ایثار و تلاش و نپذیرفتن بیعت طاغوت‌ها خط مستقیم ولایت را معرفی و خط کفر و نفاق و بدعت را رسوا می‌سازد و در حقیقت دولتی که زهرا(س) تشکیل داد صاحب آن مهدی است؛ بنابراین یکی از القاب مقدس امام زمان(عج) «صاحب الدوله الزهرا است».[13]
اما آنچه از فرمایش امام مهدی(عج الله تعالی فرجه) درس می‌گیریم این است که فاطمه(س) برترین الگو و سرمشق برای منتظران است؛ زیرا وقتی فاطمه(س)، الگوی مهدی(عج) است، ما هم باید به امامِ خود اقتدا کنیم و دختر پیامبر را الگو خود قرار دهیم.
در پایان لازم است جلوه‌ای از توسل به حضرت زهرا(س) و حضرت مهدی(عج) که هر دو سفره‌دار عالم هستند بیان شود: علامه مجلسی روایت می‌کند، اگر حاجتی داشتی و سینه‌ات برای او تنگ شده، دو رکعت نماز بخوان؛ بعد از سلام نماز، سه مرتبه تکبیر بگو و تسبیحات حضرت زهرا(س) را بخوان؛ سپس به سجده برو و صد مرتبه بگو: «یا مولاتی یا فاطمه اغیثینی»؛ پس گونة راست را بر زمین بگزار و همین را صد مرتبه بگو؛ و بعد از آن گونه چپ را بر زمین بگذار و همین را صد مرتبه بگو، و سپس به سجده برو و همین را صد و ده مرتبه بگو، و حاجت خود را یاد کن؛ به درستی که خداوند برآورده می‌کند، ان‌شاء‌الله‌تعالی.[14]
امام جواد(ع) هر روز، هنگام زوال به مسجد رسول خدا(ص) رفته و پس از سلام و صلوات بر رسول خدا(ص) به سراغ خانه مادرش زهرا(س) که در همان نزدیکی قبر پیامبر(ص) می‌رفت و کفش‌هایش را در آورده و با نهایت ادب و خضوع، داخل خانه شده و در آنجا نماز و دعا می‌خواند و دقایق طولانی به عبادت مشغول می‌شد و هرگز دیده نشد به زیارت رسول خدا(ص) برود و سراغ مادرش را نگیرد.[15]
همچنین نقل است که آن حضرت در 4 سالگی به شدت در غم و اندوه غوطه‌ور شده بود، پدر بزرگوارش از سبب آن می‌پرسد. حضرت جواد(ع) از مصیبت‌های مادرش زهرا(س) و انتقام عصر ظهور یاد می‌کند.[16]

[11] . بحارالانوار، ج 22،ص 368.
[12] . بحارالانوار، ج53 ، ص 180.
[13] . نجم الثاقب، ص 80.
[14] . بحارالانوار، ج 102، ص254 ، ح 13.
[15] . همان.
[16] . چشمه در بستر، ص 505.

مهدی(عج) زینت لوح فاطمه(سلام الله علیها)
در تولد امام حسین(ع) برای خشنودی و چشم‌روشنی مادر هستی، جبرئیل امین، هدیه آسمانی به عنوان حدیث لوح تقدیم نمود که درخشش تعابیر و تعاریف و توصیفات امام مهدی(عج) در این لوح جایگاه ویژه‌ای دارد. به عبارت دیگر نام و یاد یوسف زهرا، جلوه‌ای ویژه در این عطیه مقدس و منور دارد، امام مهدی(عج) در این لوح منور با عنوان “رحمت بر عالمیان” “و کسی که کمال موسی و بهای عیسی و صبر ایوب دارد” ذکر گردیده است که جلال و جمال خاصی به این هدیه داده است».[9]
زهرا(سلام الله علیها) خواهان نرجس(سلام الله علیها)
حضور سبز طاهره مقدسه، زهرای مرضیه به همراهی حضرت مریم و هزار فرشتة بهشتی، برای افتخار بخشیدن به نرجس، جلوه‌ای از این راز و رمز است که سخنان حضرت مریم به نرجس خاتون در عالم خواب، ذره‌‌ای از این پرتو است. حضرت مریم به دخترش فرمود : «زهرا سرور بانوان جهان و مادر همسر توست» لذا نرجس دامن زهرا را گرفته و اسلام آورد و بانوی عالم، عروسش را در آغوش گرفت.[10]

[8] . بحارالانوار، ج36 ، ص 352.
[9] . کمال الدین، ج 2، ص 290؛ بحارالانوار، ج 26 ص 159.
[10] . کمال الدین، ج 2، ص 384؛ بحارالانوار، ج 51 ص 61.

یکی از بزرگترین رمز و رازهای هستی و زیباترین پیوند ارتباط بین سرور خلایق،[1] امام مهدی(عج) و سرور زنان[2] حضرت زهرا(س) است. این چه سرّی است که بارها، گلواژه زیبا و دلنشین «مهدی» جسم و جان کوثر هستی را طراوت بخشید و گلستان حیاتش با گل نرگس معطر گشت. یوسف زهرا(ع) نیز جام عمرش لبریز از عشق به مادر است. این ارتباط و پیوند وسیع و وثیق سبب شده که خرمنی در این خصوص خلق شودو ما در چند مطلب ،خوشه هایی تقدیم می شود.

مهدی(عج) و مژده زهرا(س)
پیامبر اسلام(ص) که خودش از بشارت به مهدی(عج) توسط جبرئیل امین، غرق در سرور و شادی است،[3] پاره تن خود را نیز غرق در شادی ساخته و می‌فرماید: «ابشری یا فاطمة فان المهدی منک؛[4] بشارت باد بر تو که مهدی از نسل توست.»
آری هرگاه پیامبر(ص) بخواهد، نازدانه‌اش را تا آخرین درجه شاد سازد، سخن از مهدی(عج) به میان می‌آورد: “و من ذریتک المهدی یملا الله عزوجل به الارض عدلا، کما ملئت عن قبله جورا»[5] و مهدی(عج) از فرزندان توست که خداوند متعال توسط او زمین را از عدل پر خواهد کرد، همچنانکه پیش از آن از جور پر شده است.

[1] . «لو قد قام سید الخلق»، فروع کافی، ص 207، ح 346.
[2] . ر.ک فصلنامه انتظار، ش 7، ص 83 و ش 12، ص 414.
[3] . بحارالانوار، ج ،51 ص 77.
[4] . کنزالعمال، ج 2، ص 105.
[5] . بحارالانوار، ج 40، ص 66.

                                               بسمه تعالی

سلام ای مادر مهربانی! ای محور ایثار و اولین علت خلق! ای مادر رسالت و همتای ولایت!شاخه هایت پربار که گل کردی بر زیباترین مولود هستی؛ ای مولود آستانه عفت و ایمان! ای مولود زیبای خدیجه!

سلام برتو که یادگار نبوت و گل گلزار امامتی!… سلام برتو ای نگین آفرینش!

فاطمه جان! نامتان که می آید، آفتاب شرمنده می شود از نور وجودتان  و زمین بر خود می بالد که چون شمایی در آغوشش زندگی نه! که بندگی کرده است!

بانو! نخستین ستاره ای بودی که در عرش به خورشید نبوت رسیدی!((ستاره ای نیلی به رنگ جراحت آسمان و زخم زمان!))

مادر اگر نبودی  نبض زمان نمی تپید و زمین اهلش را می بلعید!

اگر نبودی:

حسن(ع) را صبر و وقار، حسین(ع) را، شور وقرار، سجاد(ع) را، صحیفه راز، باقر(ع) را، علم و حلم، صادق(ع) را، صداقت گفتار، کاظم(ع) را کظم غیظ، نبود!

رضا(ع) راضی به رضا نبود و هرگز آهویی ضمانت نمی شد!

ابرجود و کرم جواد(ع) نمی بارید و کوکب فضل و هدایت هادی(ع) نمی درخشید!

و اگر از بیم تو نبود، هیچ سپاهی برگرد عسگری (ع) حلقه نمی زد!

باری، اگر شما نبودید؛ مهدی هم نبود، و اگر مهدی نبود، چه میشد؟!

اگر مهدی نبود، مهد عالم، نمی جنبید،کودک روح نمی بالید، ویعقوب انتظار در التهاب دیدار یوسف زمان می سوخت!

او می آید و حاصل اشک های تو به ثمر می رسد و درخت اسلام به بار می نشیند. او زخم های تو را التیام خواهد داد و مروارید اشک را، از گلبرگ گونه هایت خواهد گرفت.

 وقتی به تو می‌اندیشم، از دست‌های تهی خویش شرمسار می‌شوم و بغضی که هر از گاهی میهمان گلوی خشک و گرفته‌ام است، آرام‌آرام می‌شکند و بر پهنای صورت گنهکارم می‌لغزد و جاری می‌شود.

و برای هزارمین بار می گویم: شرمنده ام خانم که مدام شرمنده ام!

شرمنده ام از پهلوی زخمیتان!شرمنده ام از گریه های  دختر کوچکتان! شرمنده ام از تنهایی تنهاترین امام که هزار و اندی سال تنهاست!…

پس با همین اشک ها به نام یگانه عالم و به یاد شما که نگین آفرینش تمام بانوان عالمید، می‌نگارم باشد که قبول آید و در نظر افتد.

دلنوشته فاطمه بهیار

دل بیقرار نیست                                                                     “ادا در می آوریم”
چشم انتظار نیست                                                                 “ادا در می آوریم”
بر لب دعای ندبه و… دل غرق شهوت است ؛این انتظار نیست          “ادا در می آوریم”
آقا محب واقعی ات در میان ما؛یک از هزار نیست                            “ادا در می آوریم”

و شرمنده ایم که فقط “ادا در می آوریم!”

چه تکلیف سنگینی است بلا تکلیفی وقتی که نمیدانم منتظرت ماندم یا فقط خودم را به انتظار زده ام آقا …..

آقا جان روز ها و سال ها می گذرد و کسی خیالش هم نیست که کسی باید باشد و… نیست!من گناه میکنم و تو جورش را میکشی…سندش طولا نی شدن غیبتت! آنقدر در دنیایمان غرق شده ایم که صدای غربتتان را نمی شنویم! آقا جان در کدام بیابان ها برای فرجتان گریه می کنید؟! درد دل هایتان را به چه کسی می گوئید؟! به کربلا می رویید یا به نجف؟! به خراسان می رویید یامدینه؟نکند بقیع بروید آقا؟! مادر که تاب غم غربت فرزندش را ندارد! مادرتان داغ بسیار دیده.. بیشتر از این شرمنده مان نکنید!

آقای مهربانم

سال هاست آرزو میکنم که بیایی!؟ و صدای زمزمه تان رامیشنوم که می گوئید:

صبر کن چشم دلت نیل شود مے آیم

شعر من حضرت هابیل شود مے آیم

قول دادم که بیایم به خدا حرفے نیست

دل به آیینه که تبدیل شود مے آیم

از آن پس فقط آرزو نمیکنم که بیایید،آرزو میکنم وقتی آمدید چشمانم شرمسار نگاهتان نشود!

راستی آقاجان! سالروز ولایتتان تبریک..

 رفته بودید که بیایید آقا.. چقدر طول کشید!

دلیل غربتتان را میدانم حتما گناهان من است، …شرمنده ام آقا…شرمنده ام که مدام شرمنده ام!

نکند منتظر مردن مایی آقا!…  منتظر هات بمیرن میایی آقا!؟

امید که امسال سال ظهورتان باشد…

پـــسر فاطمــه شرمنده اگـــر میبینی!..کوچه آماده شده تا برسی     دلــ‌ها نـــه!

دلنوشته : فاطمه بهیار