امام سجاد(ع) در پاسخ به سخن اهل کوفه که فریاد یاری کردن امام(ع) را سر دادند، این عبارات را فرمودند:

أَیُّهَا الْغَدَرَةُ الْمَکَرَةُ حِیلَ‏ بَیْنَکُمْ‏ وَ بَیْنَ‏ شَهَوَاتِ‏ أَنْفُسِکُم؛

هیهات و هرگز؛ اى فریبکاران دغلباز! چه حیله‎ها که بین شما و شهواتتان نیست!»

نکته قابل توجه این است که حضرت،اهل کوفه را با صفاتشان معرفی میکنند. در واقع امام(علیه السلام) با توان الهی خودشان صفات افراد را می‎دیدند و مطابق با همان صفات با آنها برخورد میکردند. رفتار خداوند متعال هم در قرآن به همین شکل است، یعنی افراد را با صفاتشان معرفی میکند، مثل ماجرای فرزند نوح(علیه السلام) که پس از درخواست نوح(علیه السلام) از خداوند مبنی بر نجات فرزندش، به ایشان وحی شد «إِنَّهُ عَمَلٌ غَیْرُ صَالِحٍ؛ او عمل غیر صالح است». در هر صورت شهوات نفس که معمولاً از حب دنیا و مظاهر آن سرچشمه می‎گیرد، صفت مذمومی بود که امام سجاد(علیه السلام) به آن اشاره کردند تا انذاری برای تمام بشریت در مواجهه با امام عصرشان باشد، زیرا از عواملی هست که مانع پذیرش دعوت امام معصوم(علیه السلام) می‎شود.

عدم تبعیت کامل از امام معصوم(علیه السلام) از علائم ضعف معرفت به امام

ماجرای قیام اباعبدالله(علیه السلام) جریانی بود که بسیاری از خوبان آن دوران توفیق همراهی با حضرت را نیافتند و از ثمرات کاروانیان امام حسین(علیه السلام) بی‎‏بهره ماندند و همان طور که قبلاً اشاره شد هر کدام به بهانه‎های مختلف از همراهی خودداری کردند؛ در اوج کسانی که بهانه آوردند و نه خود و نه دیگران را تشویق به همراهی کردند که به جای همراهی، امام(علیه السلام) را نصیحت کردند و متأسفانه اکنون افرادی به دنبال توجیه رفتار آنان هستند، در حالی که همین فعل نصیحت کردن امام زمانشان نشان از عدم درک و معرفت صحیح نسبت به امام حی دارد، لذا می‎توان گفت آنها نیز مانند بسیاری از ما محبان اهل عترت(علیه السلام) اشخاصی بودند که به صورت کامل تابع امر امام معصوم(علیه السلام) و ولیّ از جانب خدا نبودند.

منبع:http://www.tasnimnews.com/fa/news/1395/08/01/1217295

همان طور که حادثه کربلا یک حادثه اتفاقی نبود،و حرکتی حساب شده و سازمان یافته بود،مسلما شکل گیری و انتخاب کاروان آن حضرت هم امری اتفاقی و تصادفی نبوده است.

یعنی این طور نبوده که امام(علیه السلام) خانواده خودرا برده باشد تا آنها تنها نمانند یا به خاطر علاقه ای که به حضرت زینب(سلام الله علیها) و حضرت عباس (علیه السلام) داشتند آنها را با خود به کربلا برده بودند؛ بلکه  تمام اعضای کاروان حسینی نفربه نفر گزینشی بوده وگزینش هم توسط خود امام(علیه السلام) انجام شده بوده است.

بنابراین بافت کاروان حسینی(علیه السلام) که برای آفرینش هنر عشق و ایمان به صحنه کربلا می رود تا عاشورا را بیافریند، یک بافت سازمانی و تشکیلاتی بود و یکی از اقشار مردمی که از یک طرف برای جهان اسلام و از طرف دیگر برای جهان بشریت پیام دارد گزینش زن ها می باشد.

این انتخاب امام حسین(علیه السلام) به عنوان حجت خدا و امام معصوم، مقام زنان را نشان می دهد.

عمده ترین محورهایی که می توان از حضور زن در نهضت عاشورا  برداشت کرد اینهاست:

1-صبر وپایداری و مقاومت در برابر سختی ها و مصیبت ها، چه در طول نهضت و چه پس از عاشورا.

2-شهامت و دلیری در افشاری حقایق و گفتن سخن حق در برابر سلطه جائر که در اسلام از بزرگترین جهاد ها محسوب می شود.

3-پیام رسانی و تبیین و روشنگری در طول سفر، حتی پس از بازگشت از سفر کربلا به مدینه .

منبع: کتاب تاریخ درآیینه در سیمای زینب (سلام الله علیها)
و قلم زنی یکی از طلاب مدرسه علمیه کوثر (فاطمه بهیار)

ایثار و بخشش صفت عالی انسانی است که به وسیله آن می توان بخش اعظم مشکلات اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی را برطرف کرد.

حضرت زینب(سلام الله علیها) درخانواده ای بخشنده و ایثارگر تکامل یافت که مایحتاج خود را برای بهبود وضع زندگی مردم خرج می کردند و دیگران را بر خودشان مقدم می دانستند.

زینب (سلام الله علیها) همراه کاروان عاشقان حسینی  به همراه فرزندانش (( عون و محمد)) حرکت کرد و در روز عاشورا هردو را برای یاری دین خدا تقدیم نمود و با شهادت آنان ایثار را به کمال رساند. پس از عاشورا، زینب سرپرستی اسیران را بر عهده گرفت. او خود گرسنه می خوابید و سهم غذایش را به کودکان گرسنه می داد.

اینکه انسان  در عین نیاز دیگری را بر خویش برگزیند، در روایات ما به ((بالا ترین درجه ایمان)) و ((برترین درجه احسان)) تعبیر شده است. کربلا مدرسه عشق و ایثار بود، ایثار جان و دست شستن از زن و فرزند و مال. این بالاترین نوع ایثار است وهمین است که عامل تقدس قیام عاشورا و عامل تمایز آن از سایر قیام هاست.

  زینب (سلام الله علیها) با این که از همه نوع رفاه و آسایش برخوردار بود، دو جوان عزیز ودلبندش را گرفت و تقدیم مولایش کرد و این نهایت ایثار است.

زینب مظهر صفات جلالی حیدر است                            یعنی به راحتی به کسی سر نمی دهد

زینب همان کسی است که در راه عفتش                     عباس می دهد نخ معجر نمی دهد

منبع:

تاریخ آینه در سیمای زینب(سلام الله علیها)

قلم زنی یکی از طلاب حوزه علمیه کوثر علی آباد(فاطمه بهیار)

زینب (سلام الله علیها) شکیبا زن شجاع و عالمی بود که مردان مرد در برابر خرد و دلیری و رادی و صبوری اش سر تسلیم فرود آوردند؛ زنی که وقتی خطبه می خواند انگار علی مرتضی( علیه السلام) است و وقتی سکوت می کرد انگار فاطمه زهرا(سلام الله علیها) است.

  زینب (سلام الله علیها) بانویی از بنی هاشم است که کسی جز مادرش بالا تراز او نیست. در پوشیدگی و حجاب آن چنان بود که از مردان در زمان پدر و برادرش کسی او را ندید جز در واقعه کربلا.

او در صبر و ایمان و تقوا یکتا بود فصاحت و بلاغت انگار از زبان امیرالمومنین(علیه السلام) صحبت می کرد.

((زینب (سلام الله علیها) صاحب صفات کمالیه و روح بلند مروت و مکمل نهضت عظیم حسین (علیه السلام) با مدال افتخارات و نگین است و حسین( علیه السلام) انگشتر، وبر تارک زمان می درخشد و تاقیامت همچون برادرش بر مومنین حق دارد.))

ترویج دین گرچه به قتل حسین شد                       تکمیل آن به موی پریشان زینب است

منبع:

کتاب تاریخ آینه در سیمای زینب(سلام الله علیها)