ابن شهر آشوب مازندرانی روايت كرده كه هنگام ولادت امام حسين عليه السلام فاطمه عليها السلام مريضه شد. رسول خدا صلی الله عليه و آله دایه ای طلب كرد يافت نشد پس خود آن حضرت تشريف آورد به حجره فاطمه عليهاالسلام و انگشت ابهام خويش را در دهان حسين می‌گذاشت و او مي مكيد. بعضی گفته‌اند كه زبان مبارك را در دهان حسين عليه السلام می‌گذاشت و او را زقه می‌داد چنانكه مرغ جوجه خود را زقه می‌دهد تا چهل شبانه روز رزق حسين عليه السلام را حق تعالی از زبان پيغمبر صلی الله عليه و آله گردانيده بود، پس گوشت حسين عليه السلام از گوشت پيغمبر صلی الله عليه وآله روئيد.

   از ولادت حسين بن على علیه السلام كه در سال چهارم هجرت بود تا شهادت رسول الله  صلی الله علیه وآله  كه شش سال و چند ماه بعد اتفاق افتاد، مردم از اظهار محبت و لطفى كه پيامبر راستين اسلام صلی الله علیه وآله درباره حسين علیه السلام ابراز مي داشت به بزرگوارى و مقام شامخ پيشواى سوم آگاه شدند.

سلمان فارسى مي گويد: ديدم كه رسول خدا صلی الله علیه و آله حسين علیه السلام را بر زانوى خويش نهاده او را مي بوسيد و مي فرمود: تو بزرگوار و پسر بزرگوار و پدر بزرگوارانى، تو امام و پسر امام و پدر امامان هستى، تو حجت خدا و پسر حجت خدا و پدر حجتهاى خدايى كه نُه نفرند و خاتم ایشان مهدی موعود عجل الله تعالی فرجه مي باشد.

منبع:نوشته شده درشنبه سوم تیر ۱۳۹۱ ] [ 14:2 ]توسط: [ غلامرضا شهریاری ]