خدا را بندگانی است که برای سود رساندن به دیگران، نعمت های خاصی به آنان بخشیده ]است و[ تا آنگاه که دست بخشنده دارند، نعمت ها را در دستشان باقی می گذارد و هرگاه از بخشش دریغ کنند، نعمت ها را از دستشان گرفته، به دست دیگران خواهد داد.(1)

از آنچه خدا روزی شما کرده، انفاق کنید که انفاق کننده مثل مجاهد در راه خدا است. هرکه بداند خدا عوض می دهد، سخاوتمندانه می بخشد.(2)

«اَنَا وَ کافِلُ الْیَتِیم فِی الْجَنَّةِ؛ من و کسی که یتیمی را سرپرستی نماید، با هم در بهشت خواهیم بود».(3)

امام صادق(ع)

عَنْ اَبِی عَبْدِاللهِ(عَلَیْهِ السَّلامِ) قالَ: قالَ رَسُولُ اللهِ(ص): لَمْ نَبْعَثْ لِجَمْعِ الْمالِ وَ لکِنْ بُعِثْنا لِإِنْفاقِهِ.

از امام صادق(علیه السلام) نقل شده ]است[ که پیامبر(صلی الله علیه و آله) فرمود: ما پیامبران هرگز برای مال اندوزی و جمع آن مبعوث نشده ایم، بلکه برای انفاق ]و رساندن آن به مستمندان[ برانگیخته شده ایم.(4)

از امام رضا(ع) نقل شده است: سالی در بنی اسرائیل باران نیامد، به طوری که خشک سالی پیدا شد و مردم از گرسنگی می مردند.

روزی زنی نانی به دست آورده بود. وقتی آن را برای خوردن به دهان گذاشت، سائلی فریاد کشید: ای بنده خدا! مرا دریاب که نزدیک است از گرسنگی بمیرم. وقتی آن زن چنین شنید، با خود گفت: سزاوار است که لقمه نان را به این سائل صدقه دهم. سپس آن را از دهان بیرون آورد و به سائل داد.

روزی این زن برای جمع آوری هیزم، با طفل کوچکش به صحرا رفته بود. لحظه ای از کودکش غافل شد، گرگی او را به دهان گرفت و روانه شد. مادر کودک به دنبال گرگ می دوید. خداوند جبرئیل را فرستاد تا طفل را از دهان گرگ گرفت، به مادرش پس داد و گفت: ای زن! آیا راضی شدی؟ این لقمه به آن لقمه؛ یک لقمه دادی و یک لقمه گرفتی(5)

منبع:

1.نهج البلاغه، حکمت 425.

2. علی مشکینی اردبیلی، نصایح، ترجمه: احمد جنتی اصفهانی، ص 383.

3. مشکات الانوار، ص 167.

4. همان، ص 183، به نقل از: محمود احمدیان، چهل حدیث و سیره انبیا، ص 49.

5.نعمت الله صالحی حاجی آبادی، مکافات عمل، ص 280.